Ολο και πιο συχνά βλέπω να στοχοποιούνται στον Τύπο, ιδίως από τις πέννες πού, παραδόξως πως, τις λένε και "προοδευτικές", εκείνοι που χαρακτηρίζονται ως "politically correct", δηλαδή "πολιτικά ορθοί".
Γενικά, εμένα οι ταμπέλλες δεν μου αρέσουν. Με απωθούν. Και μου θυμίζουν μία ... αξέχαστη ταμπέλλα που έβλεπα επί χρόνια σε έναν δρόμο στον Γέρακα, εδω στην Αττική, που έγραφε "νομοποιούνται αυθαίρετα". Νομίζω πως ακόμα υπάρχει.
Δεν ξέρω, λοιπόν, πως ορίζονται ακριβώς αυτοί οι "πολιτικά ορθοί" άνθρωποι, οι οποίοι βρίσκονται στο στόχαστρο των "αλλων", που τολμώ να τους χαρακτηρίσω και αυτούς, εφ' όσον μπήκαμε σε τέτοιο παιχνίδι, ώς "politically naive", δηλαδή "πολιτικά αφελείς".
Ισχυρίζομαι, επομένως, ότι στον αντιποδα των λεγόμενων "πολιτικά ορθών", βρίσκονται εκείνοι που, με απίστευτη αφέλεια (σύμμεικτη, όμως, και με την πατρόπαράδοτη, στην Ελλάδα μας, κουτοπονηριά) θεωρούν ότι ο παραγματικός ριζοσπαστισμός έγκειται μόνο στην ευκολία με την οποία θα χλευάσουν και θα απορρίψουν κάθε άλλη τάση που είναι διαφορετική από τη δική τους.
Επιπλέον, χρεώνουν στους politically correct, όπως τους λένε ειρωνικά, και πράγματα που στ' αλήθεια είναι correct! Μόνο που τους τα χρεώνουν ώς "θανάσιμα αμαρτήματα", ώς παραστρατήματα ασυγχώρητα.
Οταν φερ ειπείν κάποιος, στην Ελλάδα, (γιατί παίζει σημαντικό ρόλο εδω και σε ποιά χωρα αναφερόμαστε), εκφράσει την άποψη ότι όσο πιο λίγο Κράτος έχουμε, τόσο πιο πολλές είναι οι ελπίδες κάποτε να ορθοποδήσουμε, δεν θα τον πουνε απλώς "politically correct", αλλα εύκολα θα τον χρωματίσουνε ως αντιδραστικό, και με τις "επαναστατικές πέννες τους" θα τους χλευάσουν κιόλας.
Δεν θέλουν να ακουσουν την επιχειρηματολογία της άποψης περί "λιγότερου Κράτους". Ισχυρίζονται, και πιστευουν ότι μόνο εκείνοι κατέχουν ποιό είναι το σωστό. Και συνήθως, αυτό το "σωστό", είναι μιά ... σουρεαλσιτική προσέγγιση, που λέει ότι, "εάν τηρούνταν οι εξής προυποθέσεις.... (που ξέρουν ότι δεν υπάρχει ποτε περίπτωση, εδω στην Ελλάδα να τηρηθούν), ..., τότε η κρατική συμβολή στη κοινωνία θα ηταν χρήσιμη και απαραίτητη".
Μάλιστα! Εάν ζούσαμε στη Γερμανία, θα μπορουσα να συμφωνήσω - εγω, ο κατάπτυστος "politically correct", που λίγο απέχω από το να με πουν κάποτε και "φασίστα", άξιους τους έχω!
Στη Γερμανία, για παράδειγμα, δεν διόρισαν ποτέ στην διοικηση της Lufthansa πολιτικό πρόσωπο, ούτε είχαν και στο Δ.Σ. της εκπροσωπους όλων των κομμάτων και όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Την Lufthansa διοικο΄λυσδαν και διοικούν άνθρωπου που γνωρίζουν, επιστημονικά (και όχι κομματικά) το αντικείμενο. Για αυτό και η εταιρεία πάει καλά, δεν έχει φουντάρει, όπως η δική μας, "εθνική", των αερομεταφορών...
Στη Γερμανία δεν θα διόριζαν στην πάλαι ποτέ Γενική Τράπεζα, ένα κομματικό στέλεχος, όπως ηταν παλιά - θυμάστε? -ο κ.Δασκαλάκης Γεώργιος του ΠΑΣΟΚ, που είχε τόση ιδέα από διοίκηση Τράπεζας, όσο εγω από διεύθυνση συμφωνικής ορχήστρας. Και, όπως συμβαίνει πάντα, ακόμα και τώρα, όταν άσχετοι διορίζονται σε πόστα που δεν κατέχουν το αντικείμενό τους, μαζεύουν γύρω τους, έναντι αμοιβών αστρονομικών (αφού στην Ελλάδα "υπάρχουν λεφτά", ανέκαθεν!) εκατόν συμβούλους που, στην ουσία, κάνουν τη δουλειά και, όπως τραγουδούσε κι ο Νταλάρας, "ολα καλα, κι όλα ωραία"...
Οι "politically naive" ηταν εκείνοι που, μή έχοντας καμμία γνωση στη διοικηση αεροπορικής εταιρείας, "έφαγαν" στο άψε-σβησε τον κ. Δογάνη, που θεωρείται και είναι από τους καλύτερους στο είδος του σε όλο τον κόσμο, και που είχε έρθει, αφήνοντας δουλειές και προτάσεις στο εξωτερικό με πολύ περισσότερα λεφτά και πολύ λιγότερο άγχος και στεναχώρια, για να προσπαθήσει να σουλουπώσει κάπως την ασουλούπωτη "Ολυμπιακή".
Οσοι τολμήσαμε να πουμε δυο κουβέντες διαφορετικές από αυτές που ηθελαν να ακουσουν τα συνδικαλιστικά και "προοδευτικά" αυτιά, χρωματιστήκαμε αμέσως "Politcally correct". Προσωπικά, κουράτσικα όλα αυτά τα χρόνια να απαντάω σε τηλεφωνήματα διαμαρτυρίας αγράμματων συνδικαλιστών, που παρακαλούσα μεσα μου να με πείσουν ότι είχαν δίκιο, και το μόνο που κατάφερναν, με την στυγν΄και στεγνή τους γλώσσα, ηταν να με εκνευρίσουν πιο πολύ...
Επιστημονικώς, το correct έμαθα πάντα να το αμφισβητώ μέχρις ότου αποδειχθεί ότι πραγματικά είναι, αλλά και πάλι κρατούσα επιφυλάξεις. Εμαθα επίσης, αυτό τό, όποιο correct, να μην το αποσυνδέω ποτέ από αυτό που βαθειά μεσα μου πίστευα και πιστευω πως ειναι και ηθικό.
No comments:
Post a Comment