ΕΛΕΟΣ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΞΕΦΥΓΕΙ!*

*Αναδημοσιεύω εδώ, ένα άρθρο του Θανάση Μαυρίδη στο capital.gr.

Είν' ένα θυμωμένο άρθρο, αλλά κατά τη γνώμη μου απολύτως δικαιολογημένα.

Θεωρώ ότι απηχεί, όχι τόσο αυτό που αορίστως λέμε "κοινή γνώμη", αλλά κυρίως την ανησυχία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που μέχρι τώρα, παρά το άδικο και το άγριο, στήριζαν τις αποφάσεις της κυβέρνησης, με κύριο γνώμονα να μείνει η χώρα στην Ευρωζώνη, να γίνουν μεταρρυθμίσεις ουσιαστικές που δεν έγιναν επί χρόνια, και σιγά-σιγά να αρχίσει να βγαίνει από τη κρίση.

Αυτό το θέμα με τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας και, τώρα δα, με τις προληπτικές κατασχέσεις, δεν έχει σοκάρει και απογοητεύσει μόνο τους άμεσα ενδιαφερόμενους, αλλά και πολλούς από εκείνους που μέχρι τώρα εξακολουθούν να μπορούν να πληρώνουν τα δάνειά τους. Η πλήρης υποταγή, σε ένα μέτρο που θέλουν οι τράπεζες (ναί, αυτές που δάνειζαν όποιον περνούσε απ' έξω χωρίς, ώς όφειλαν, να εξετάσουν πριν δώσουν ένα δάνειο, αν ο "Χ" αιτών έχει την ικανότητα να το αποπληρώσει), και που απαιτούν οι δανειστές, όχι για να ανορθώσουν την οικοινομία, αλλά μόνο για να κλείσουν λογιστικές τρύπες, και ίσως για να υφαρπάξοιυν περιουσίες κοψοχρονιά, κάνουν πολύ κόσμο (και όχι κόσμο αντιμνημονιακό) να βρίσκεται σε αδιέξοδο πολιτικής εμπιστοσύνης και σε εξαιρετική ανησυχία για το μέλλον του.

Διαβάστε παρακάτω:



Όσο καλή διάθεση κι αν έχεις απέναντι στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, τα όποια περιθώρια ανοχής σπαταλούνται σε ελάχιστο χρόνο. Αρκεί μία διάταξη, όπως αυτή με τις προληπτικές κατασχέσεις έναντι... πιθανών κακοπληρωτών - φορολογουμένων για να θέλεις να έχεις μπροστά σου όλο το επιτελείο και να αρχίσεις να τους σκαμπιλίζεις έναν - έναν! Οι άνθρωποι είναι άρρωστοι...

Ούτε Γερμανός προτεστάντης δεν θα σκεπτότανε τέτοια βασανιστήρια! Ετούτοι εδώ έχουν γίνει βασιλικότεροι του βασιλέως. Προληπτικές κατασχέσεις; Τίποτα άλλο; Ισχύει κάτι ανάλογο σε άλλο μέρος του κόσμου;

Κάποτε λέγανε ότι ο πολίτης θα έπρεπε να αντιμετωπίζει με εμπιστοσύνη τις φορολογικές αρχές της χώρας. Αστεία πράγματα. Πως μπορείς να αντιμετωπίσεις με εμπιστοσύνη έναν μηχανισμό που είναι στημένος για να εξαντλήσει κάθε πιθανότητα επιβίωσής σου απέναντι σε μία αγορά που θυμίζει ναρκοπέδιο;

Θα περίμενε κανείς ότι οι προσπάθειες της κυβέρνησης για  την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής θα ξεκινούσαν από την απλοποίηση των νόμων και την αναδόμηση των υπηρεσιών. Ε λοιπόν, η νομοθεσία έχει γίνει πιο πολύπλοκή και οι υπηρεσίες έχουν μείνει όπως ήταν. Με άλλα λόγια, έχουν αυξηθεί οι πιθανότητες συναλλαγής.

Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τον αποτροπιασμό για διατάξεις σαν κι αυτές της... προληπτικής κατάσχεσης. Μόνο μία ανάπηρη κυβέρνηση δεν μπορεί να παρέμβει και να στείλει στον διάολο τους συντάκτες τέτοιων απαράδεκτων τερατουργημάτων. Κι αυτό είναι που δημιουργεί την μεγαλύτερη ανησυχία. Ότι δεν υπάρχει κυβερνητική αντίδραση στις προκλήσεις της Πλατείας Συντάγματος.

Δεν μιλάμε στην πραγματικότητα για οικονομική πολιτική. Αλλά για ρεσιτάλ προχειρότητας. Κάθε μήνα αλλάζουμε στην πράξη όλα όσα ξέραμε τον προηγούμενο για το φορολογικό καθεστώς. Κάθε μήνα όλο και μαθαίνουμε ότι κάποιοι παλιό στέλεχος των κυβερνήσεων Σημίτη βρίσκεται κρυμμένο στο υπουργείο Οικονομίας και σερβίρει βόμβες για την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης από την χώρα. Τέτοιο μίσος, τέτοιο κόμπλεξ, δεν έχουμε συναντήσει άλλη φορά στο παρελθόν. Λες και φταίει η μεσαία τάξη της χώρας για το γεγονός ότι ο ελληνικός λαός έστρεψε την πλάτη του στην παντοκρατορία του κόμματος του Χρηματιστηρίου.

Ο κ. Σαμαράς έχει δείξει ατολμία να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις από το επιτελείο του κ. Στουρνάρα.  Ακόμη κι όταν ο κ. Στουρνάρας απαξίωσε να ενημερώσει ο ίδιος τους εξεγερμένους βουλευτές για τον φόρο των ακινήτων και έστειλε αντί αυτού τον κ. Καραβίτη, επικεφαλή της Στατιστικής Υπηρεσίας επί κυβερνήσεων Σημίτη. Το γεγονός αυτό, της ατολμίας να διορθωθούν προφανείς αδικίες, στοιχίζει ήδη στην κυβέρνηση, αφού το μένος των συμβούλων του κ. Στουρνάρα εξαντλείται στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους των αστικών κομμάτων.

Και φτάνουμε στο "φαινόμενο Θεοχάρης". Κάποιοι λένε ότι ο κ. Θεοχάρης εφαρμόζει απλά τον νόμο. Η απάντηση είναι ότι σε μία τέτοια θέση ευθύνης, είτε συμφωνείς με την εφαρμοζόμενη πολιτική και παραμένεις είτε διαφωνείς και αποχωρείς. Το να διαφωνείς και να εφαρμόζεις, είναι κάτι που ξεπερνάει τις δικές μας αντιλήψεις...