ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Σήμερα δημοσιεύουμε με χαρά το άρθρο ενός φίλου, του Γιώργου Μαντζαβίνου, ο οποίος με απλό, αλλά όχι απλοικό, με εμπεριστατωμένο, και όχι αποσπασματικό και εντυπωσιοθηρικό τρόπο, επιχειρεί να φωτίσει ένα πεδίο, εκείνο της οικονομίας, που οι περισσότεροι νομίζουμε ότι έχει ήδη φωτιστεί, και μάλιστα από πολλές πλευρές, αλλά κατά βάθος ξέρουμε ότι παραμένει πάντα στο "βολικό μας σκοτάδι". Ο Γιώργος Μαντζαβίνος, που είναι οικονομολόγος, με λαμπρές σπουδές στον Καναδά και στην Αμερική, και εργάζεται εδώ σε τράπεζα, γράφει ένα άρθρο που ίσως να μήν διαβαστεί από πολλούς. Ο βασικός λόγος είναι ότι δεν λέει τις αλήθειες που θέλουμε να ακούσουμε. Άλλος, είναι ότι δεν καταφεύγει στις συνηθισμένες αναλύσεις της ευκολίας - των 5 γραμμών και τών άπειρων διαπιστωσεων. Αναπτύσσει το θέμα του. (Η αναφορά του στον "ελληνικό καπιταλισμό" είναι ιδιαίτερα καίρια). Το αναλύει, και το απλώνει χωρίς "μαλακτικά", στην κρίση όποιου έχει σκέψη καθαρή, και ορθό λογισμό. Χαρακτηριστικός είναι και ο υπότιτλος του άρθρου:

Η ιστορία ενός διαζυγίου που κρατά πολλές δεκαετίες τώρα αλλά δεν το αντέχει πλέον ούτε η Ελληνική οικονομία ούτε η τσέπη του Ελληνα.

Αξίζει να διαβαστεί, να διαδοθεί και, βεβαίως, να σχολιαστεί.

Πίνακας του Κυριάκου Μορταράκου

Του
Γιώργου Μαντζαβίνου*

Οταν θέλεις να εξηγήσεις μια περίπλοκη και οδυνηρή κατάσταση, όπως αυτή της Ελληνικής οικονομίας σήμερα, πρέπει να ξεκινήσεις πρώτα ψάχνοντας απλές αλήθειες. Αν αυτές δεν σε καλύπτουν, τότε μόνον ανατρέχεις σε περίπλοκα σενάρια, θεωρίες συνομωσίας και άλλα ευφάνταστα.

Στη χώρα μας δυστυχώς οι απλές αλήθειες δεν αρέσουν, και ξεκινάμε πάντα ανάποδα, από τα περίπλοκα. Αυτά μας οδηγούν τελικά στην απόλυτη σύγχυση για το τι συμβαίνει. Μας εγκλωβίζουν σε αδιέξοδα, μας δυσκολεύουν να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας και, το κυριότερο, μας δυσχεραίνουν να επιλέξουμε ρεαλιστικές και αποτελεσματικές λύσεις εξόδου από την κρίση.

Ο συνεχής και καταιγιστικός βομβαρδισμός μας με πανσπερμία από συνήθως κατακερματισμένες, ελλειπείς και χαμηλής διανοητικής επεξεργασίας πληροφορίες και γνώμες από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο  και το διαδίκτυο, που αποτελούν για πολλούς από εμάς και τις μόνες πηγές πληροφόρησης, όχι μόνο δεν φωτίζουν τα πράγματα, αλλά αντίθετα, εντείνουν τη σύγχυση. Ισοπεδώνουν τον διαχωρισμό μεταξύ γνώσης και άγνοιας, ποιοτικής πληροφορίας και σκουπιδιών, έντιμης σκέψης και προπαγάνδας, αλήθειας και απόλυτου παραλογισμού, οδηγώντας μας έτσι στην απόλυτη σχιζοφρένεια.

Κατά συνέπεια, είναι απόλυτα φυσικό να αντιδρούμε παράλογα, μηχανιστικά, φανατικά, και πάντως καθόλου αποτελεσματικά για την υπέρβαση της δύσκολης κρίσης που αντιμετωπίζουμε.

 

ΠΟΥ'ΝΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ;

Καθως οι ηγέτες των 27 κρατών-μελών της Ευρωπαικής Ενωσης ξεκινούν σήμερα την 2ήμερη Σύνοδο Κορυφής, που θα επικεντρωθεί σχεδόν αποκλειστικά στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης, ή Ελλάδα εκπροσωπείται εκεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, 83 ετών, λόγω της μετεγχειρητικής κατάστασης του ματιού του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, που δεν του επιτρέπει να ταξιδέυσει για περίπου 40 μέρες.

Το Ρόιτερς μετέδωσε χθες ότι ο κ. Παπούλιας και η συνοδεία του μετέβησαν στη βελγική πρωτεύουσα με την Aegean, ταξιδεύοντας στην οικονομική τάξη. Το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο υπενθύμισε ότι ο Πρόεδρος έχει ήδη αποποιηθεί τον μισθό του, που είναι 280.000 ευρώ ετησίως.

Οπωσδήποτε, είναι αξειέπαινη η σταση του κ. Παπούλια, και δίνει το στίγμα του πως έπρεπε να "συμπεριφέρονται" (καί ως προς τις οικονμικές δαπάνες) οι πολιτικοί μας όλα αυτά τα χρόνια.

Και μόνο που θυμάμαι τις στρατιές των κυβερνητικών και κομματικών στελεχών, όλων των κομμάτων, που ανηφορίζουν κάθε χρόνο στην Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης - τα ξενοδοχεία όπου διέμεναν, τα ποτά που έπιναν και τα φαγητά που έτρωγαν - μελαγχολώ και θυμώνω.

Φίλος, πολιτικός συντάκτης από την Κύπρο, μου διηγείτο πρόσφατα την εμπειρία του από ένα ταξίδι που έκανε κάποτε στην Ελλάδα, μαζί με άλλους πενήντα, περιπου, Κύπριους δημοσιογράφους, όλοι καλεσμένοι του τότε Υπουργού Αμυνας Άκη Τσοχατζόπουλου. Ο λόγος της πρόσκλησης και της χλιδάτης φιλοξενίας των Κύπριων δημοσιογράφων ήταν η ανταλλαγή των πυραύλων SS20 με τους TORM1, ή κάτι τέτοιο.

Σημασία έχει ότι φιλοξενήθκαν στο Χίλτον τόσα άτομα, ταίστηκαν στα καλύτερα εστιατόρια (Ιθάκη, κλπ), και "διασκεδάστηκαν" στα χειρότερα μπουζούκια (Λέ-Πά), με έξοδα της Ελληνικής Δημοκρατίας, για μία αποστολή που ελάχιστα είχε να κάνει με πραγματική δημοσιογραφία. Ήταν, ορθά-κοφτά, ένα τσιμπουσι, που θα κάλυπτε και θα ωραιοποιούσε το άλλο τσιμπούσι, το πιο μεγάλο.

Ο ΡΑΠΑΝΟΣ, Ο ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ, Ο ΛΟΥΡΑΝΤΟΣ ΚΑΙ "ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΡΕ"!

*** Ήταν δυσάρεστη η είδηση ότι ο κ. Βασίλης Ράπανος αναγκάστηκε για λόγους υγείας να μην αποδεχθεί τελικά την θέση του Υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης συνεργασίας. Απ' όσα προλάβαμε να μάθουμε για αυτόν τις τελευταίες μέρες, είναι ένας άνθρωπος άριστης επιστημονικής κατάρτισης στα οικονομικά, εξαιρετικών διοικητικών ικανοτήτων, εξουθενωτικά εργατικός, πράος στον χαρακτήρα, και αμέμπτου ηθικής. Αυτα τα στοιχεία, οι κομματαρχαίοι της πολιτικής τα απεχθάνονται, διότι δεν τα διαθέτουν οι ίδιοι. Γι' αυτό και αναφέρονται απαξιωτικά, πάντοτε, στους "τεχνοκράτες", επιχειρώντας να  διασπείρουν στις ευκολόπιστες και απροβλημάτιστες μάζες (δηλαδή, στην κλασσική πελατεία τους) την εικόνα ενός ανθρώπου αδίστακτου, που κοιτάζει μόνο το συμφέρον των φοβερών και τρομερών τραπεζών, που μπορεί να είναι και "υπηρέτης" κάποιων "ντόπιων και ξένων συμφερόντων", πιθανώς να ανήκει και στην ... διαβόητη Λέση Μπίλντερμπεργκ, και ούτω καθεξής...

*** Ευτυχώς, όμως, έστω και αργά, έστω και με ρυθμούς τραυματισμένης χελώνας, έστω και σε πολύ μικρές δόσεις, οι ευκολόπιστες και απροβλημάτιστες μάζες λιγοστεύουν. Και οι "συνδικαλιστο-κομματαρχαίοι" της εξωφλημένης ελληνικής πολιτικής αυλής, αρχίζουν, βαθιά μέσα τους, να αισθάνονται ότι, έτσι όπως είναι, δηλαδή με το ύφος το νταηλίδικο, και τη γλώσσα νταβατζή που θέλει να ακούγεται σαν καθηγητής, οι μέρες τους είναι μετρημένες.

*** Τα καλά νέα, από την άλλη, είναι ο διορισμός, στην θέση του κ. Ράπανου ως Υπουργού Οικονομικών, του καθηγητή Οικονομικών του Πανεπιστημίου Αθηνών και Γενικού Διευθυντή του ΙΟΒΕ (Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών), κ. Ιωάννη Στουρνάρα. Είναι δοκιμασμένων γνώσεων και ικανοτήτων, έχει ορθολογιστική σκέψη (που για μένα σημαίνει ότι νοιάζεται ειλικρινά για τους συνανθρώπους του, διότι δεν του αρέσει να χαιδεύει αυτιά, και να μοιράζει αριστερά και δεξιά ανακουφιστικές βλακείες), και λέει με θάρρος τη γνώμη του.

*** Γνώρισα τον κ. Στουρνάρα πριν από δύο χρόνια, αν θυμάμαι καλά, που συντόνιζα στο Χίλτον μία συζήτηση στρογγυλής τραπάζης για τις φαρμακευτικές δαπάνες στην υγεία. Ήταν τότε που άκουσα, για πρώτη φορά, από το δικό του στόμα, για τα προκλητικά προνόμια, μεταξύ άλλων, και των φαρμακοποιών, με τα εγγυημένα κέρδη τους, και το ερμητικά κλειστό του επαγγέλματός τους.

*** Ως προς το τελευταίο, ακούω κάθε μέρα στα ραδιόφωνα τον αρχισυνδικλαιστη των φαρμακοποιών, κ. Κωνσταντίνο Λουράντο, να κτυπιέται και να οδύρεται για διάφορα αιτήματα του κλάδου, και στο καίριο ερώτημα: "το δικό μου παιδί, κύριε, εάν σπουδάσει φαρμακευτική, θα μπορέσει, όπως το δικό σου, να αποκτήσει στην ελεύθερη αγορά, δικό του φαρμακείο, ή θα πρέπει να το αγοράσει από κάποιον, σαν και σενα, που ήδη έχει άδεια;"

*** Οι ξένοι που, κατα την άποψή μας, μας ασκούν συνεχώς ασφυκτική πίεση, κάτι που μας ενοχλεί σφόδρα, και γι' αυτό έχουμε δαιμονοποιήσει το Μνημόνιο, το μόνο που μας λένε είναι, "Κάντε επιτέλους κάτι, αλλάξτε ένα έστω πράγμα. Λύστε εδω και τώρα το πρόβλημα της φοροδιαφυγής. Μειώστε κι άλλο τις εξωφρενικές φαρμακευτικές δαπάνες. Κι άλλοι λαοί αρρωστούν. Κανένας άλλος λαός δεν ξοδεύει τόσα χρήματα. Κάποιοι έχουν φάει πολλά λεφτά από αυτήν την αλητεία. Πιάστε τους. Και σταματήστε το φαινόμενο τώρα αμέσως". Αυτα μας λένε οι ξένοι. Αλλά εμείς, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, δεν θέλουμε να αλλάξει τίποτα.

*** Κάθε κήπος, κάποτε, ναί, είχε "μια φωλιά για τα πουλιά". Αλλά τώρα, στην εποχή και στην χώρα της μίζας, κάθε σπίτι έχει μια φωλιά για τα φάρμακα! Έχω και εγω μια ντουλάπα τίγκα. Τα περισσότερα από αυτά είναι αχρείαστα - ιδίως τα αντιβιοτικά, που οι γιατροί τα "γράφουν" με τη τη σέσουλα. Και τα περισσότερα από αυτά τα αχρείαστα, κάποια στιγμή τα πετάμε. Γιατί, και πάλι, ενώ οι άλλοι, .... απολιτιστοι λαοί της Ευρώπης, όταν ο γιατρός τους συνταγογραφεί 3 αντιβιοτικά (από εκείνα, ας πουμε, που παίρνεις ένα την ημέρα), στα φαρμακεία τους τους δίνουν, σε ένα φάκελλο, ή σε ένα μπουκαλάκι μόνο τρία φάρμακα. Δεν ειναι υποχρεωμένοι να αγοράσουν όλο το κουτί, που έχει 28, 30, δεν ξέρω πόσα, να ξοδέψουν ένα καταραμένο παρά, και να τα στοιβάσουν κατόπιν στη ντουλάπα δήθεν για ώρα αναγκης.

*** Αυτήν την "ωρα ανάγκης" την έχουμε εφεύρει εμείς. Οι ψύχραιμοι και λογικοί άνθρωποι, σε χώρες που έχουν κάνει μερικά βήματα προς τα εμπρός, όταν κάποιος αρρωστήσει ξανά, θα πάνε πάλι στον γιατρό, εκείνος θα τους γράψει πάλι φάρμακα (άν και έξω, οι γιατροί δεν ειναι με το στυλό στο χέρι, ούτε τα ιατρεία τους είναι ... βιβλιοθήκες φυλλαδίων φαρμακευτικών εταιρειών, και πριν σου δώσουν ένα χάπι εξαντλούν κάθε άλλη δυνατότητα αντιμετώπισης μιας αρρώστιας), και ο ασθενής θα ξαναπάει στο φαρμακείο, να τους δώσουν πάλι μόνο όσα χρειάζεται.

*** Έχουμε αναλογιστεί, άραγε, πόσα φάρμακα πετάμε, εσείς, εγώ, όλοι μας, στα σκουπίδια; Έχουμε σκεφτεί πόσο κοστίζουν αυτά που έχουμε πετάξει; Πέρασε ποτέ από το μυαλό μας οι ιδέα ότι σε άλλες, πιο φτωχές από εμας χώρες, θα μπορούσαν αυτά τα ... πεταμένα μας φάρμακα να έσωζαν χιλιάδες (ίσως και περισσότερες) ζωές; Έχουμε αναλογιστεί πόσοι (ιδιωτες, αλλά και εταιρείες) έχουν θυσαυρίσει από αυτήν την απίστευτη φαρμακευτική ατιμία; OXI!

Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΦΡΑΝΤΖΟΛΑ: ΣΑΛΑΤΑ ΜΕ ΡΟΚΑ, ΝΤΟΜΑΤΑ, ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ΚΑΙ ΝΤΑΚΟ

Καλημέρα, καλή εβδομάδα, και δεν υπάρχει, νομίζω, καλύτερος τρόπος να καλοδεχτούμε την εβδομάδα από μια ωραιότατη σαλάτα του φίλου μου, Βασίλη Φραντζολά:

Τι ετοίμασε για σαλάτα ο Ιταλός σεφ στην Κρήτη ; Μα τι άλλο, μία δροσερή σαλάτα με τυπικά Ιταλικά υλικά και από πάνω κομμάτια βρεγμένου ντόπιου ντάκου ...  Το αποτέλεσμα ; εξαιρετικό βέβαια γιατί η Νὀτια Ιταλία και η Κρήτη δουλεύουν τα ίδια υλικά με μόνες διαφορές εδώ στην συνταγή μας την ρόκα από πλευράς Ιταλίας και τον ντάκο απο την εδώ μεριά !  Καλοκαιράκι λοιπόν με δροσερές αέρινες σαλάτες, υγεινές, με φρέσκα ντόπια υλικά, ρόκα από τα Ανώγεια (!!) και με μπόλικο εξαιρετικό παρθένο καλό ελαιόλαδο !

ΣΑΛΑΤΑ ΜΕ ΡΟΚΑ, ΝΤΟΜΑΤΑ, ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ΚΑΙ ΝΤΑΚΟ
(για 4 άτομα)
Ι πακέτο μικρά φύλλα ρόκας (150 γρ)4 μέτριες ωραίες ντομάτες
1 πακέτο άσπρα μανιτάρια (500 γρ)2  πιπεριές κόκκινες μακρόστενες
2-3 ντάκοι κριθαρένιοι
2 κονσέρβες τόνου
10 κ.σ. εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο
ξύδι μπαλσάμικο
αλάτι, φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
Πλύνετε καλά τα φύλλα ρόκας και αφού απομακρύνετε τα νερά τους βάλτε τα σε ένα μεγάλο μπολ όπου θα μπουν όλα τα υλικά. Κόψτε σε μικρά κομμάτια τις ντομάτες και στη συνέχεια καθαρίστε καλά τα μανιτάρια από τα χώματα και αφού τα ξεπλύνετε ελαφρά κόψτε τα σε μικρά κομμάτια μέσα στο μπολ. Κόψτε και τις πιπεριές σε κομματάκια και ανακατέψτε όλα τα υλικά μέσα στο μπολ. Ανοίξτε τις κονσέρβες τόνου, στραγγίστε όλα τα λάδια τους, αδειάστε τις μέσα στην σαλάτα και ανακτέψτε καλά.
Βρἐξτε τους ντἀκους και μετά σπάστε τους σε κομμάτια. Ρίξτε ελαιόλαδο στη σαλάτα κατά βούληση και προσθέστε σε σταγόνες (για να πάει παντού) μια κουταλιά της σούπας καλό ξύδι μπαλσάμικο. Προσθέστε αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι και ανακατέψτε καλά ρίχνοντας τώρα και τα κομμάτια απο τους κριθαρένιους ντάκους. Σερβίρετε την σαλάτα δροσερή από το ψυγείο. 

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΩΝ "3"

Από τη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας/ Ενημέρωσης δίδεται στη δημοσιότητα το κείμενο συμφωνίας μεταξύ των τριών πολιτικών Αρχηγών που συμμετέχουν στην κυβέρνηση. Το κείμενο, το οποίο δημοσιεύουμε ολόκληρο, έχει ενδιαφέρον από πολλές απόψεις. Θα βρει κάποιος χιλιοειπωμένες φράσεις-δεσμευσεις, όπως "δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών", κ.ά., όπως και  υποσχέσεις ... αιώνων, όπως θέσπιση του "πόθεν έσχες", και πολλά παρόμοια. Εκείνο, όμως,  που δεν θα βρει, είναι ένα εφικτό και ρεαλιστικό πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της  πολύ σοβαρής κρίσης στην οποία βρισκόμαστε - την σοβαρότητα της οποίας λίγοι, τελικά, Έλληνες φαίνεται να έχουν κατανοήσει στις πραγματικές της διαστάσεις. Οι περισσότεροι θεωρούν, ακόμα, ότι ευθύνονται για αυτήν κάποιοι άλλοι, και ότι είναι υποχρέωση αυτών των κάποιων άλλων να μας σώσουν.

Διαβάστε, αν θέλετε, παρακάτω, το κέιμενο, και τα ξαναλέμε...

ΤΑ ΣΚΟΡΠΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

*** Ε ρε και να γίνει απόψε το θαύμα!

*** Γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης, "Φαληρεύς" στη στήλη του, σήμερα, στην "Καθημερινή", για την στελέχωση της νέας "κυβέρνησης ευθύνης" όπως επέλεξαν να την ονομάζουν:

"Παίρνοντας επιτέλους, στα χέρια του το πολυπόθητο τρόπαιο της πρωθυπουργίας, ο Αντώνης Σαμαράς έσπευσε να πληρώσει τα γραμμάτια σε όσους τον είχαν στηρίξει, ιδίως στους πιο ααιτητικούς πιστωτές, εκείνους που η δυσαρέσκεια θα τους έκανε επικίνδυνους. Έτσι, βρεθήκαμε με μία, ως επί το πλείστον γαλάζια κυβέρνηση, αποτελούμενη από Παπουτσήδες και Μαριλίζες."

*** Και στο βασικό άρθρο στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας,  υπό τον τίτλο "Οι Προσδοκίες", ξεχωρίζω τη φράση: "Η ΝΔ εκπροσωπείται με αρκετούς νέους ή έμπειρους πολιτικούς, αλλά σε καίρια πόστα έχουν βρεθεί άτομα που εκφράζουν ό,τι πιο παλαιοκομματικό και αντιρρυθμιστικό". Ονόματα δεν λέμε αλλά, μεταξύ άλλων, ξεχωρίζουμε δύο, από τους οποίους τον έναν τον αποκαλούν "τίποτα", και τον άλλον "κοκκινο"...

*** Από το πολιτικό γραφείο του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

Ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς υποβλήθηκε σήμερα σε προγραμματισμένη οφθαλμολογική εξέταση από τον Διευθυντή της Β´ Πανεπιστημιακής Οφθαλμολογικής Κλινικής του Αττικού Δημοσίου Νοσοκομείου Δυτικής Αττικής, κ. Πάνο Θεοδοσιάδη.

Διαπιστώθηκε αρχόμενη αποκόλληση αμφιβληστροειδούς και αποφασίστηκε η χειρουργική της αντιμετώπιση.

Η επέμβαση θα πραγματοποιηθεί αύριο το πρωί από τον κ. Θεοδοσιάδη στο Αττικό Νοσοκομείο.

*** Από το Γραφείο Τυπου του ΠΑΣΟΚ εξεδόθη προ ολίγου η ακόλουθη ανακοίνωση:

Σας ενημερώνουμε, ότι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, επικοινώνησε με τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και του ευχήθηκε περαστικά.

*** Δεν ήταν σε κανένα πρωινό πάνελ σήμερα η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Έτυχε...

*** Βιβλίο έβγαλε (από τις εκδόσεις Καστανιώτη), η Αγγελική Νικολούλη. Εχει τίτλο "Ονειρεύτηκα τον δολοφόνο σου", και όπως αναφέρει το Δελτίο Τύπου που έλαβα, δεν είναι αισθησιακό αφήγημα αλλά "συναρπαστικό αστυνομικό θρίλερ". Είναι το πρώτο μυθιστόρημα της "Μις Μάρπλ" της ελληνικής τηλεόρασης, και μας προειδοποιεί ότι όσοι το διαβάσουν "θα τους κοπέι η ανάσα μέχρι την τελευταία σελίδα". Βασίζεται, λέει, σε πραγματική ιστορία που ξεκινά , με τί άλλο; μια εξαφάνιση!

*** Παρόλα αυτά, την Αγγελική Νικολούλη την επιλέγω, σε διπλανή στήλη ως "Ωραία της Ημέρας", και το εννοώ. Έχει "κάτι" επάνω της, που ελκύει πολλούς άνδρες...

*** Εθνική Ελλάδος γειά σου!...

ΤΑ ΣΚΟΡΠΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

*** Παρακολούθησα, όσο το μπορούσα, σήμερα το πρωί στο "Κοινωνία Ώρα Mega" (τί πομπώδης τίτλος κι αυτός, έ;), μια από τις συνηθισμένες, τον τελευταίο καιρό ιδίως, πολιτικές συζητήσεις. Για μία φορά με απέτρεψε ο τρόπος με τον οποίο μιλούσε (διακόπτωντας συνεχώς τους συνομιλητές της, αλλά και μη ανεχόμενη να την διακόπτουν εκείνη) η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δικηγόρος κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, θυγατέρα του πρώην ηγέτη του Συνασπισμού, Νίκου Κωνσταντόπουλου.

*** Για μία ακόμη φορά με ενεθάρρυνε, αν και τον γνωρίζω από τα φοιτητικά μου χρόνια στο Μαθηματικό, ο πολιτισμένος, ευγενικός και μεστός λόγος του βουλευτή της Δημοκρατικής Αριστεράς, Σπύρου Λυκούδη. Μου αρέσει πιο πολύ ο τρόπος με τον οποίο εκφράζει την διαφωνία του με άλλους συνομιλητές, και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο εκείνος απαντά στις σκληρές, και ενίοτε άκομψες, επικρίσεις των άλλων. Έστω και αυτόν, τον "άλλον λόγο", να προσφέρει η ΔΗΜΑΡ στη νέα κυβέρνηση, για μένα κέρδος θάναι.

*** Τον Φερνάντο Σάντος, κάποτε δεν τον ήθελα ούτε ζωγραφιστό στην ΑΕΚ. Θεωρούσα ότι έπαιζε αντιποδόσφαιρο, και άσκησα σκληρή κριτική εναντίον του. Ακόμα και σήμερα, δεν τον εντάσσω στην κατηγορία των "κορυφαίων προπονητών" (για τα ελληνικά δεδομένα μιλάω), αλλά αναλογιζόμενος προσεκτικότερα με τι υλικό έχει παίξει όλα αυτά τα χρόνια που προπονεί δικές μας ομάδες, τον θεωρώ σταθερή αξία, και παίρνω πίσω τα σκληρά λόγια που έγραφα παλιά για αυτόν.

*** Πιο πολύ, βεβαίως, εκτίμησα τον ... (θα το πω όπως το αισθάνομαι) ... λεβέντικο τρόπο με τον οποίο απάντησε στη συνέντευξη Τύπου μετα το παιχνίδι με τους Ρωσους, στην ερώτηση Αγγλου δημοσιογραφου που, όχι με καλή διάθεση, πήγε να μπλέξει το ποδόσφαιρο με την πολιτική.

*** Η ερώτηση του Αγγλου δημοσιογραφου ηταν: "Η Ανγκελα Μέρκελ δήλωσε σήμερα ότι οι Ελληνες πρέπει να αποδεχτούν τα μέτρα λιτότητας. (σ.σ.: εδώ, κάποιος παράγοντας της ΟΥΕΦΑ πήγε να αποτρέψει τον Αγγλο από το να συνεχίσει την ερώτησή του, αλλά ο Σάντος έκανε νόημα να τον αφήσουν να ολοκληρώσει). Σας ρωτώ εάν νομίζετε ότι θα έπρεπε κατα τη γνώμη σας να κρατησει το στόμα της κλειστό και επίσης εάν αυτό σας εμπνέει στην προετοιμασία της ομάδας σας για την περίπτωση που θα χρειαστεί να παίξετε εναντίον της Γερμανίας;".

*** Και η απάντηση του Φερνάντο Σάντος: "Αυτό που εμάς μας εμπνέει, είναι η Ιστορία της Ελλάδας. Αυτό, εμένα με εμπνέει πάρα πάρα πολύ. Διότι ο λαός ο ελληνικός έχει τεράστια υπερηφάνεια γα την Ιστορία που κουβαλάει, και νομίζω ότι αξίζει τον σεβασμό όλου του κόσμου. Θα πρέπει όλοι μας να σεβόμαστε τους Έλληνες, γιατί όλην αυτήν την Ιστορία που έχουνε, όλες αυτές τις αρχές της Δημοκρατίας, τις επιστήμες, όλα αυτά ξεκινήσανε από την Ελλάδα. Οπότε, είναι πολύ δύσκολο οποιοσδήποτε να μας κάνει μαθήματα."

*** Οι δηλώσεις αυτές του Σάντος είναι, για μένα, και μία απάντηση προς διάφορους ξενοφοβικούς και υπερπατριώτες εδώ, που βγάζουν σπυριά (και ενίοτε δέρνουν κιόλας!), όποτε ένας άνθρωπος από άλλη χώρα θεωρείται ότι έρχεται εδώ για "να μας φάει τις δουλειές".

*** Το'πα και χθες. Θέλω πολύ να κερδίσουμε το αυριανό παιχνίδι. Και για κάποιον επιπρόσθετο, σαδιστικό λόγο, και χωρίς να υποτιμώ καθόλου τον Πορτογάλο τεχνικό, θα ήθελα μια τέτοια νίκη να επιτυγχάνετο με τον Ότο Ρεχάγκελ στον πάγκο μας.

*** Το θέμα του αυριανού αγώνα έχει πάρει σχεδόν ανεξέλεγκτες διαστάσεις σε όλα τα διεθνή μεσα ενημέρωσης. Αυριο το πρωί, 10.20 ώρα Ελλάδος, ο υποφαινόμενος θα "βγει" στην ραδιοφωνικό εκπομπή του BBC, "Τhe World Today", και θα ... αναμετρηθεί στον αέρα με τον Ralph Best του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel, με θέμα "δανειστές εναντίον δανειζόμενων". Όσοι πιστοί, ακούσατε. Υπάρχει live streaming στη διεύθυνση http://www.bbc.co.uk/programmes/p002vsn9

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ                                      ΑΝΤΩΝΗΣ Κ. ΣΑΜΑΡΑΣ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ                    ΡΑΠΑΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ                  ΣΤΑΪΚΟΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ                                            ΜΑΥΡΑΓΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΥΘΜΙΣΗΣ ΚΑΙ                              

 ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ      ΜΑΝΙΤΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ                                            ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΜΑΝΟΥΣΟΣ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ                       ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ ΕΥΡΥΠΙΔΗΣ

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ                  ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ                       ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ                                            ΚΟΥΡΚΟΥΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ

ΑΜΥΝΑΣ                                                     ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ                                          ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ                                            ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ                  

ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΥΠΟΔΟΜΩΝ  

ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ                  ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ  ΥΠΟΥΡΓΟΣ                 ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ                                            ΣΚΟΡΔΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ                                            ΜΗΤΑΡΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ

 ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

 ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ   ΑΛΛΑΓΗΣ                 ΛΙΒΙΕΡΑΤΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ                  ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ                                            ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΣΗΜΑΚΗΣ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ,

ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ,

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ        ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ              ΤΖΑΒΑΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ                                     ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ                                     ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΣ                 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ,ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ

ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ               ΒΡΟΥΤΣΗΣ   ΙΩΑΝΝΗΣ

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ                                     ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΥΓΕΙΑΣ                             ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ                            

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ              ΣΑΛΜΑΣ ΜΑΡΙΟΣ

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ                                     ΣΚΟΠΟΥΛΗ ΦΩΤΕΙΝΗ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ                                   ΤΣΑΦΤΣΑΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ              ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ,

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ  

ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ                                     ΡΟΥΠΑΚΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ                                     ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ                                               

ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ                ΔΕΝΔΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ  ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ                         ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΟΛΓΑ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΚΑΙ

ΑΙΓΑΙΟΥ                                                   ΜΟΥΣΟΥΡΟΥΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ                                        ΒΕΡΝΙΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ    ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ                       ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ           ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ ΣΥΜΕΩΝ

Ο κ. Ράπανος, ο κ. Μαυραγάννης και ο κ. Κούρκουλας δεν θα ορκιστούν σήμερα.

Η Κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά θα ορκιστεί απόψε στις 19:00, ενώ στις 20:00 θα συνεδριάσει για πρώτη φορά και το Υπουργικό Συμβούλιο.

Για πρόεδρος της Βουλής θα προταθεί ο κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης.

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

Από το Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού 

                                             

Η κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης που δημιουργείται με τη στήριξη των τριών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) θα έχει πλήρεις αρμοδιότητες και χρονικό ορίζοντα όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Στόχος της είναι να αντιμετωπίσει την κρίση, να ανοίξει το δρόμο της Ανάπτυξης και να αναθεωρήσει όρους της Δανειακής Σύμβασης (Μνημονίου), χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ούτε την παραμονή της στο ευρώ. Και, ασφαλώς, χωρίς να αμφισβητήσει τους αυτονόητους στόχους μηδενισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος, ελέγχου του χρέους και εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα.

Στόχος επίσης είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες για να βγει οριστικά η χώρα από την κρίση, καθώς κι από την ανάγκη εξάρτησης από δανειακές συμβάσεις στο μέλλον.  

Η νέα κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης θα είναι μικρότερη, με προοπτική να μειωθεί ακόμα περισσότερο, λειτουργική και επιτελικού χαρακτήρα.

Δεν θα αποτελείται από «φέουδα» κομματικών επιρροών, θα λειτουργεί ενιαία, θα στηρίζεται στη διαφάνεια, στις προγραμματικές συμφωνίες των κομμάτων που την στηρίζουν και στη στελέχωση όλου του διοικητικού μηχανισμού με αξιοκρατικά κριτήρια.

Επίσης, θα στηρίζεται στην ευελιξία, ώστε επιμέρους διαφωνίες που μπορεί να υπάρξουν να μην αναστέλλουν ούτε το έργο της ούτε τη συναίνεση που είναι απαραίτητη για τη συνέχιση του έργου της. 

Τέλος, με πρωτοβουλία της νέας κυβέρνησης και του Προεδρείου της Βουλής, θα αλλάξει ο Κανονισμός Λειτουργίας της, ώστε να προσαρμοστεί η άσκηση νομοθετικού έργου και ο Κοινοβουλευτικός Έλεγχος στις νέες συνθήκες των κυβερνήσεων συνεργασίας. Έτσι θα αναβαθμιστεί και ο ρόλος του Κοινοβουλίου.

ΛΟΓΟΣ ΙΕΡΑΤΙΚΟΣ, Ή ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ;

Του

ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΟΥΣΟΥΛΗ*

Ακούγοντας εκδοχές της Αριστεράς πριν και μετά τις εκλογές (τόσο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΚΚΕ), έχω την εντύπωση ότι ο λόγος των εκφραστών της είναι επιφανειακά μόνο πολιτικός. Στο βάθος είναι λόγος ιερατικός.

Ποιος είναι ο πολιτικός λόγος;

Πολιτικός λόγος είναι κατ’ αρχήν ο λόγος συζήτησης. Και συνεπώς αντιπαράθεσης και αναζήτησης.

Ο πολιτικός λόγος φέρει από τη φύση του και εντός του, όχι μόνο την αμφισβήτηση, αλλά και την ίδια την αμφισβήτησή του.

Ο πολιτικός λόγος είναι λόγος σχετικός. Έχει συνείδηση των ορίων του και των ορίων του πραγματικού κόσμου. Έχει συνείδηση της σχετικότητας των πραγμάτων, αρνείται δηλαδή την απολυτότητα ή τη διεκδίκηση της απολυτότητας.

Είναι εν τέλει λόγος γήινος και ανθρώπινος.

Έτσι, ο πολιτικός λόγος είναι πολιτικός επειδή αναγνωρίζει τον άλλον, τον συναντά και διαλέγεται μαζί του.

ΣΚΟΡΠΙΑ...

*** Κυβέρνηση "εθνικής συνευθύνης". Μία ακόμα εθνική παπαριά (εννοώ τον όρο), που ετούτη τη φορά είναι δμιούργημα του ευφυούς μεν, πλην όμως ακατάσχετου Βενιζέλου. Όπως έλεγε και ο αείμνηστος Φράντισεκ Φάντροκ, του μεγαλύτερου ίσως προπονητή που πέρασε από την ΑΕΚ και το ελληνικό ποδόσφαιρο μετα τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, "προτιμώ χίλιες φορές έναν καλών δυνατότητων, αλλά σταθερό ποδοισφαιριστή που θα μου αποδίδει πάντοτε το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του και θα δίνει και την ψυχή του για την ομάδα, παρά έναν παίκτη-φαινόμενο, που θα παίζει καλά όποτε γουστάρει, και που θα είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο".

*** Διαβάστε το άρθρο της Βένας Γεωργακοπούλου, υπό τον τίτλο "Η μεγάλη μου απογοήτευση", στο protagon.gr στην ακόλουθη διεύθυνση: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=16220
Είναι εξαιρετικό.

*** Η Βένα είναι από τους δημοσιογράφους που θεωρώ ότι τιμούν το επάγγελμά τους. Είμασταν μαζί στην "Ελευθεροτυπία". Εκείνη στο Πολιτιστικό Τμήμα εγώ στο "γραφείο απέναντι", στην αρχή με τον Θέμο (Αναστασιάδη), τον Ανδρέα (Ρουμελιώτη) και τον Γιάνη (Τριάντη), στη συνέχει χωρίς τον Θέμο, μετα χωρίς τον Ανδρέα, και μετά χωρίς εμένα - έμενε μόνο, και μόνος, ο Γιάννης, με τα βιβλία και την γραφομηχανή του...


*** Πήγα προχθές στην "Ε", να πάρω την βεβαίωση για την φορολογική μου δήλωση του 2012. Βεβαίωση ότι, όπως όλοι οι άλλοι, πληρώθηκα και εγώ μόνο τη μισή χρονιά, και ότι τα υπόλοιπα μας οφείλονται. Ήταν σαν μία επίσκεψη στο νεκροταφείο. Ο θάνατος κυριαρχεί παντού, εκτός από τον 1ο όροφο όπου μερικά παιαδιά του Λογιστηρίου, ηρωικά εργάζονται μέρα μπαίνει-μέρα βγαίνει, για να τακτοποιήσουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι, όλες τις εκκρεμότητές μας με την εταιρεία. Έτσι την λέμε, και έτσι την βλέπουμε - όχι μόνο σήμερα, αλλά εδώ και καιρό. Εταιρεία, και όχι "εφημερίδα", όπως την λέγαμε παλιά, και εννοούσαμε με αυτό ότι ήταν η δουλειά και το σπίτι μας. Κάποιοι άλλοι πρώην συνάδελφοι έχουν ξεμείνει εκεί μοιρολογώντας. Εγώ, είμαι ο τελευταίος που θα κρίνω, ή θα κατακρίνω το πως ο κάθε ένας επιλέγει να πενθήσει. Προσωπικά, όμως, επειδή έχω βιώσει τον θάνατο στον οικογενειακό, συγγενικό και φιλικό μου περίγυρο πολλές φορές, πιστεύω ακράδαντα ότι η πιο υγιής αντίδραση είναι να αποδεχείς τον θάνατο, και να αφήσεις τον νεκρό να φύγει...

*** Ξεκίνησα με τις βλακώδεις λεκτικές (και όχι μόνον) ακροβασίες των "υπολοίπων" του πολιτικού συστήματος, και κατέληξα στο "κοιμητήριο" της οδού Μίνωος, στον Νέο Κόσμο. Εκεί όπου, το πιο θλιβερό απ' όλα, ήταν άρθρο ενός παρωχημένου αθλητικού σχολιαστή, κολλημένο με σελοτέιπ στον τοιχο κάποιου γραφείου, που περιέγραφε γιατί, κατα τη γνώμη του, ο νεκρός είναι ακόμα ζωντανός. Το κατέβασα, το έσκισα, και το πέταξα!


*** Ορκίστηκε προ ολίγου (τώρα είναι 5.25 μ.μ.) ο νέος Πρωθυπουργός της Ελλάδος, Αντώνης Σαμαράς. Αμέσως μετά, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

"Πατριωτισμό, αρραγή εθνική ενότητα και εμπιστοσύνη. Με τη βοήθεια του Θεού θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να βγει ο λαός μας μια ώρα νωρίτερα από την κρίση.

Θα ζητήσω αύριο το πρωί, από τη νέα κυβέρνηση που θα σχηματιστεί, σκληρή δουλειά για να μπορέσουμε να δώσουμε χειροπιαστή ελπίδα στο λαό μας. Ευχαριστώ πολύ."

*** Δεν θέλω, αυτήν την ώρα, να πω τι δεν μού αρέσει στον Σαμαρά. Θα πω όμως, ένα από αυτά που μου αρέσουν΄σε αυτόν: Ό,τι πιστεύει στον Θεό, και το δηλώνει. Χωρίς αυτό να αποτελεί για μένα ικανό κριτήριο για να κυβερνησει κάποιος μια χώρα, βαρέθηκα να βλέπω ηγέτες και κορυφαία στελέχη μας να κάνουν τον σταυρό τους σαν να παίζουν κιθάρα, και στην Εκκλησία να πηγαίνουν μόνο εθυμοτυπικά. Θα προτιμούσα, χίλιες φορές, κάποιον που δέν πίστευε καθόλου στον Θεό, και που απείχε από κάθε θρησκευτική δραστηριότητα ή τελετή.

*** Το ξέρω ότι δεν επιτρέπεται να ζητάς από τον Θεό ευτελή πράγματα, αλλά θα κάνω μιαν εξαίρεση επειδή πιστεύω ότι έχω σχετικά καλή σχέση μαζί Του: "Θεέ μου. Βοήθα να νικήσουμε την Γερμανία την Παρασκευή στο Γιούρο, κι άς αργήσει έξη μήνες ή έξοδός μας από την κρίση. Προκειμένου να γευτούμε τέτοια χαρά, χαλάλι. Ας υποστούμε τα Μνημόνια μισό χρόνο παραπάνω..."

*** Φίλος, επιχειρηματίες, με "ιστορική" μάλιστα επιχείρηση, ένα από τα καταστήματα της οποίας βρίσκεται στην Ομόνοια, μου είπε ότι ψήφισε Τσίπρα για να σταματήσουν οι διαδηλώσεις στο Κέντρο της Αθήνας. Ατύχησε!

*** Πήγα στο υποκατάστημα της τράπεζάς μου σήμερα στη Κηφισιά, να κάνω μία κατάθεση. Μου είπε ο ταμίας: "Εχει
αντιστραφεί το κλίμα κύριε Μιχαηλίδη. Την περασμένη εβδομάδα έγινε χαμός εδώ. Όλοι σήκωναν τα λεφτά τους.". Ακουσα και ιστορίες ότι πολλοί συμπατριώτες έτρεξαν, πάλι, στα σουπερμαρκετ και αγόρασαν ρύζι και μακαρόνια, με τα κιβώτια. Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι, αύριο-μεθαύριο, θα λένε στις παρέες τους ότι ζουμε "σε μια τριτοκοσμική χώρα", και ότι πρέπει να παταχθεί η κερδοσκοπία τών μεγάλων σουπερμάρκετ!

*** Φίλος καλός, με πήρε τηλέφωνο χθές και μου ζήτησε να ενεργοποιηθώ "για την διάσωση της ΑΕΚ". Τού είπα ότι "αυτήν την στιγμή είμαι δοσμένος στηε, ακι διάσωση της πατρίδας". Με πίστεψε, αλλά απάντησε: "Ναι, αλλά η ΑΕΚ είναι υπεράνω όλών"!

*** Μαθαίνω, γιατί τα ενδο-ΑΕΚτζίδικα με απωθούν, και δεν τα πολυ-παρακολουθώ, ότι υπάρχουν τώρα δύο - ίσως και περισσότερες - τάσεις στην ομάδα. Αμφότερες αντιπροσωπεύονται από δύο σπουδαίους, πρώην ποδοσφαιριστές. Από τον Θωμά Μαύρο η μία, και τον Ντέμη Νικολαίδη η άλλη. Ρόλο, υποχθόνιο όπως πάντα, παίζει και εκείνη η φράξια της Ερασιτιχνικής που ελέγχεται από τον γραφικό πιά Χατζηχρήστο της και τα "νούμερα" της Ορίτζιναλ - τα περισσότερα από τα οποία εξακολουθούν και σουλατσάρουν με ευκολία μεταξύ Εξαρχείων και Νέας Φιλαδέλφειας.  Θαρρώ πως περισσότερες πιθανότητες έχει η Ελλάδα να απαλλαγεί από τα παλιά πολιτικά της βαρίδια, παρά η ΑΕΚ από τα μόνιμά της, οπαδικά αρχ....!

ΠΡΩΤΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ...

Νικητής;

Δεν ξέρω εάν μπορούμε να ονομάσουμε κάποιον έτσι μετα την χθεσινή εκλογική αναμέτρηση. Η σημειολογία (εκφράσεις των προσώπων, βαθύτερη ερμηνεία των δηλώσεων, κλπ) δείχνει τον "κανένα".

Αυτό, είναι καλό!

Διότι μέχρι τώρα, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, εθνική, δημοτική, ευρωπαική, πανεπιστημιακή, συνδικαλιστική κλπ, όλοι δήλωναν, και εμφανίζονταν ως νικητές.

Μπορεί να είχε χθες ένα χαμόγελο ικανοποιησης ο Σαμαράς όταν έκανε τις επινείκιες δηλώσεις του στο Ζάππειο - το δικαιούται. Ο,τι και εάν έχει του καταλογίσει κάποιος, και είναι πολλά αυτά, δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι πέρασε από χίλια κύματα τα τελευταία δύο χρόνια, και τώρα, με λάθη, με παλινοδείες, με εγωισμούς, με λανθασμένες επιλογές και "κατευθύνσεις",  πιλοτάρει εκείνος το σκάφος. Εύχομαι τα λάθη του παρελθόντος να μην επαναληφθούν. Και να αποδειχθεί ικανότερος ως πρωθυπουργός, απ' ότι ήταν, τώρα και παλιότερα, ώς αρχηγός κόμματος.

Μπορεί ο Τσίπρας να απέπνεεε κάποια αύρα ανακούφισης (αν και νομίζω ότι του άρεσαν πολύ τα "30 δευτερόλεπτα" παγκόσμιας δημοσιότητας που απόλαυσε, και ίσως βαθιά μεσα του να ήθελε να διαρκούσε κι άλλο το ωραίο παραμύθι...), που θα είναι αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά ούτε και αυτός εμφανίστηκε με το γνώριμο, απεχθές πρόσωπο του "Έλληνα θριαμβευτή". Εχω να του προσάψω πολλά, και δεν κρύβω την ανησυχία μου για το πως θα συμπεριφερθεί εκτός κυβερνητικού σχήματος. Ελπίζω η παρ' ολίγον κυβερνητική εμπειρία να τον έχει μαλακώσει. Και δεν εννοώ με αυτό να τον έχει κάνει πιο συντηρητικό. Αντίθετα, νομίζω πως αυτός ο νεαρός σε ηλικία πολιτικός, έχει αποκομίσει από όλην αυτήν την περιπέτεια μια πολύτιμη εμπειρία που, εάν την χειριστεί σωστά, πολύ σύντομα θα τον φέρει ακόμα πιο δυναμικά στο προσκήνιο. Πρέπει να μείνει αγωνιστικός και ανατρεπτικός, αλλά με συνεργάτες πια που θα εκφράζουν ακριβώς αυτά τα στοιχεία, αλλα με την ωραία και ευγενική τους ... συνιστώσα!

Μετριοπαθής και συγκρατημένος ήταν και ο πληθωρικός Βενιζέλος, αν και διέκρινε κάποιος, ιδίως τη στιμή των επισήμων δηλώσεών του, μια μικρή τζούρα της γνώριμης αυταρέσκειας του, που και αυτή όμως είναι δικαιολογημένη. Είναι, ίσως, ο πολιτικός αρχηγός που, τους τελευταίους μήνες, τράβηξε το μεγαλύτερο ζόρι, και δικαιούται να είναι ευχαριστημένος που το πελαγωμένο του κόμμα καρατήθηκε καλά στη χθεσινή δικομματική φουρτούνα. Με ανησύχησε προς στιγμή χθές (και δεν έχω ολότελα ησυχάσει), η πληροφορία ότι δεν θα έμπαινε σε κυβέρνηση συνεργασίας εάν δεν ήταν σε αυτήν και ο Τσίπρας. Ισως να έχει να κάνει αυτό με την ανησυχία, και τον σχεδιασμό του για το αύριο του ΠΑΣΟΚ, αλλά κάποιος θα πρέπει να του φωνάξει (γιατί δύσκολα ακούει άλλους ο Βαγγέλης), ότι η Ελλάδα δεν νοιάζεται ούτε στο ελάχιστο για το αύριο του ΠΑΣΟΚ - το δικό της την καίει...

Πράος, σοβαρός και αξιόπιστος είναι, μέχρι στιγμής (και δεν έχω λόγους να αμφιβάλλω και για την συνέχεια) Ο Φώτης Κουβέλης της Δημοκρατικής Αριστεράς. Βρίσκω υπέυθυνη τη στάση του ως τα τώρα, και θα επικροτήσω την ενδεχόμενη, από μέρους του, συμμετοχή (και όχι απλώς τυπική υποστήριξη) σε μια κυβέρνηση με την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Εάν επανέλθουμε, χάριν συζητήσεως και μόνο, στο δίλημμα "μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί", με χαροποιεί και μου αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον για την "πραγματική πολιτική", το γεγονός ότι ένας ηγέτης από τον χώρο της Αριστεράς, που σαφώς ήταν στον λεγόμενο "αντιμνημονιακό χώρο", τώρα θα συνεργαστεί με τους μνημονιακούς αντιπάλους του, όχι για να υποταχθεί σε αυτούς, αλλά για να διεκδικήσει μαζί τους κάτι καλύτερο για τον τόπο. Αυτός είναι ο ρόλος της δημιουργικής Αριστεράς που πάσχιζε να μας εμφυσήσει ο μακαρίτης ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης και που, πριν από αυτόν, μας είχε μπολιάσει ο αλησμόνητος Λεωνίδας Κύρκος. Όσο για τους ψιθυρους περί πιθανής αλληλο-απορρόφησης ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, και τη δημιουργία ενός νέου σοσιαλιστικού-προοδευτικού χώρου (πείτε το όπως θέλετε, εμένα με απωθούν και οι δύο όροι), ας περιμένουμε τις όποιθες εξελίξεις, παρά να φτιάχνουμε από τώρα σενάρια και να συζητάμε στον αέρα.

Τέλος, για το ΚΚΕ, τους Ανεξάρτητους Ελληνες του ακατάσχετου Καμμένου, και τους φασίστες της Χρυσής Αυγής, δεν θέλω να κάνω λόγο τώρα. Δεν τους βάζω όλους στο ίδιο καζάνι, αλλά δεν θέλω το νέο πολιτικό ξεκίνημα του τόπου μου, εάν μπορούμε να το ονομάσουμε και να το θεωρήσουμε ως τέτοιο, να έχει τίποτα να κάνει με αυτούς. Το ΚΚΕ, έχει πολλά να σκεφτεί για τις εγκληματικές εμμονές του, για την πλάνη στην οποία βύθισε εκατοντάδςες χιλιάδες εργαζομένους, και για την βία που πρόταξε στην διεκδίκηση των όποιων αιτημάτων του. Ο Καμμένος, είμαι σίγουρος ότι είναι φούσκα που θα σκάσει πολύ γρηγορα. Ευτραφής δε, όπως είναι, όχι στο σώμα, αλλά στο μυαλό και στο στόμα, ή έκρηξη προβλέπω να είναι εντυπωσιακή. Και οι φασίστες, τέλος,  της Χρυσής Αυγής μπορούν να κατανικηθούν, και να ξαναβυθιστούν στην μαύρη τους άβυσσο, μόνο από μία κοινωνία που θα βοηθηθεί να απαλλαγεί από την αγραμματοσύνη και τους φόβους της. Αλλά, και από μία κοινωνία που θα πάψει να ενοχοποιεί και να βλέπει ως θανάσιμους αντιπάλους και εχθρούς της τους άξια επιτυχημένους, και δεν θα έχει ανάγκη από τους μπράβους της Χ.Α. να διεκδικήσει για αυτούς οτιδήποτε.

Θέλω να γράψω ότι η χθεσινή ψήφος του κόσμου μπορεί και να αποδειχθεί σοφή. Δεν το τολμώ, όμως, γιατί έχω απογοητευθεί πολλές φορές. Εκείνο, όμως, που έχω εισπράξει από αυτήν την τελευταία εκλογική μάχη (πέραν όλων των θετικών και αρνητικών της), είναι η βαθιά αίσθηση ότι η μεγαλη πλειοψηφία του λαού μας θέλει να προσπαθήσει για μια καλύτερη Ελλάδα, αρκεί να συμπορευτεί μαζί του ένας πολιτικός κόσμος που θα είναι συνεργός και όχι παρατηρητής, οραματιστής και όχι λαικιστής, έντιμος και ειλικρινής, και όχι ακάθαρτος και ψεύτης.

Νομίζω, ότι σήμερα χαμογελάω λιγάκι...

"ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΓΙΩΡΓΑΡΕ!!!!"

Ο μέγας Χελάκης σε φοβερη περιγραφη του γκολ του "Γιωργαρου" Καραγκουνη.

"ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ..."

Ο μουσικοσυνθέτης Δήμος Μούτσης σίγουρα δεν ειναι απο τους ανθρώπους που θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν διαθέτουν επίπεδο, ήθος και εντιμότητα. Επίσης, ο λόγος του είναι πάντοτε λιτός και εμπεριστατωμένος. Μιλάει σπάνια - μόνο όταν έχει κάτι να πεί. Ακόμα και με τα sites που κατα καιρούς δημοσιεύουν κείμενά του, είναι φειδωλός και προσεκτικός. Τον εκτιμώ βαθιά. Δεν έχω συναντηθεί ποτέ μαζί του, αν και πολύ θα το ήθελα και, εξαιτίας των τραγουδιών που μας έχει χαρίσει όλα αυτά τα χρόνια (μια ολόκληρη ζωή, θα έλεγα), τον αγαπώ πολύ.

Το πρακάτω κείμενο, το οποίο αναδημοσιεύω από το protagon.gr, διηγείται δυο ιστορίες αληθινές, που έμπεριέχουν ό,τι σκάρτο και σάπιο υπάρχει σ' αυτόν τον τόπο, και από το οποίο δυστυχώς δεν έχουμε ακόμα απαλλαγεί. Έκπληκτος μάλιστα, συμπεραίνω από το άρθρο του Δήμου Μούτση, ότι ακόμα και στον χώρο που ζητεί τη ψήφο μας για να διαγράψει την παλιά Ελλάδα και να φτιάξει μια καινούργια, υπάρχουν στελέχη, σαν τον "πρωταγωνιστή" αυτής της ιστορίας, που εκπροσωπούν ό,τι απεχθάνονται όλοι οι άνθρωποι που θέλουν πραγματική αλλαγή. Είναι το πρόσωπο μιας Ελλάδας, που δεν ειναι μόνο εκείνο των εχόντων την εξουσία, αλλά των "γύρω" και "παρατρεχάμενων", που έχουν τρυπώσει σε κάθε υπηρεσία και οργανισμό (πιθανότατα με αριστερό-συνδικαλιστικό προσωπείο), και έχουν αλώσει τα πάντα. Όλοι αυτοί οι τύποι, που έφτασαν στο σημείο να εκμεταλλευτούν, για ίδιον όφελος και με τον πιο αισχρό τρόπο, ακόμα και έναν Δήμο Μούτση, είναι ακόμα εδώ, και διεκδικούν την διατήρηση του ρόλου τους. Δεν έχουν Θεό. Δεν πιστευουν σε τίποτα, παρά μόνο στην απάτη που θα κάνουν για να βγάλουν φράγκα, και στις γνωριμίες που θα αναπτύξουν για να είναι πάντοτε "μέσα στα πράγματα". Δεν τους νοιάζει εάν στο εκάστοτε κόμμα στο οποίο θα τρυπώσουν, υπάρχουν και άνθρωποι με αγνή και αμόλυντη ιδεολογία. Θα μπουν. Θα μπουν γιατί οι χώροι που είναι, ή καταντούν ξέφραγα αμπέλια, εξυπηρετουν τέτοιες βλέψεις.

Αυτα τα πρόσωπα, και αυτούς τους χώρους, εμείς δεν θα τους ψηφίσουμε ποτέ, λέει ο Δήμος Μουτσης. Το ίδιο λέει κι εγω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, και ας έχουν ψυχρανθεί μαζί μου φίλοι που δεν τα βλέπουν έτσι τα πράγματα.

Ιδού, η ιστορία του Δήμου, αφου πρωτα ακουσουμε το "Κι αν ο αγέρας φυσσά", με τον Μανώλη Μητσιά:




2012, 19 Μαΐου, Σάββατο πρωί, πήρα ένα ταξί από μια μικρή πιάτσα που 'ναι μπροστά  στα Έβερεστ, ακριβώς γωνία 3ης Σεπτεμβρίου και Χέυδεν. Άνοιξα την μπροστινή πόρτα ως συνήθως και κάθισα δίπλα στον οδηγό, που όμως καθώς έμπαινα τον πρόσεξα, γιατί ήταν λιγο περισσότερο του δέοντος ¨σβερκάς¨ με μια μαύρη κοντομάνικη μπλούζα κι ενα παντελόνι χακί παραλλαγής...

Στρίψαμε μετά τον ΟΤΕ στην Δεριγνύ, για να βγούμε Πατησίων, κι απο κει θα ανεβαίναμε Αλεξάνδρας.  Στη γωνία μας πέτυχε κόκκινο. Δεξιά ήταν παρκαρισμένο ένα βανάκι άσπρο και μπροστά του ακριβώς, μισός φαινόταν μισός όχι, ένας νεαρός μαυράκος, προτείνοντας τα σύνεργα με τα οποία καθάριζε  τζάμια.

ΑΝ ΖΟΥΣΕ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΜΑΝΟΣ

Την Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012 συμπληρώθηκαν 18 χρόνια από τον θάνατο του συνθέτη Μάνου Χατζιδάκι. Είναι ίσως η πρώτη φορτά από τότε που δεν κάνω κάποιο αφιέρωμα στη μνήμη του. Κάπως μοιρολατρικά και παραπονιάρικα, θα μπορούσα να έλεγα ότι "δεν έχω πιά μέσον ενημέρωσης από το οποίο να μπορώ να εκφραστώ". Εκτός του ότι δεν είναι αληθές αυτό - αφού και το filoftero μέσο επικοινωνίας είναι, αλλά και το protagon.gr είναι ένα θαυμάσιο παράθυρο για όποιον θέλει να εκφραστεί ελεύθερα και από ψυχής.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ: ΠΕΣ'ΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗ ΓΙΑΓΙΑ

Η παρακάτω επιστολή, που έλαβα από e-mail που μου έστειλε καλός φίλος, φέρεται να το έχει γράψει η εικονιζόμενη 94χρονη γιαγιά, και να το έχει στείλει στην τράπεζά της στην Αμερική. Δεν αναφέρεται το όνομα της γυναίκας, και λέγεται ότι η επιστολή δημοσιεύτηκε, "γύρω στο 2009", στην εφημερίδα New York Times. Από το αρκετά εμπεριστατωμένο ψάξιμο που έκανα στο Ίντερνετ, "σκαλίζοντας" ακόμα και όσα έχει αναρτήσει στο μεγάλο αρχείο της η έγκυρη εφημερίδα, δεν στάθηκε να δυνατόν να διαπιστώσω εάν η επιστολή αυτή είναι αλήθινή, και εάν όντως την έστειλε η γιαγιά σε τράπεζα.

Ομως, τίποτα στην επιστολή αυτή δεν μου φαίνεται ψεύτικο και εξωπραγματικό. Ακόμα και εάν δεν είναι αληθινή, θα μπορούσε καλλιστα, και θα το ήθελα πολύ να ήταν. Θα το θέλαμε όλοι μας. Διότι όλοι έχουμε γευτεί από τον υπερπροστατευμένο αυτόν χώρο, τον τραπεζικό, την αντιμετώπιση που τόσο εύστοχα στιγματίζει στην, αληθινή ή όχι, επιστολή της, η ανώνυμη γιαγιά. Όσο δε, για τον τρόπο που επιλέγει να απαλλαγεί από την συνεχή ενόχληση αλλά και αδίστακτη και παράλογη, πολλές φορές, εκμετάλλευση των τραπεζών, τον βρίσκω μεγαλοφυή, και ευχαρίστως τον αναδημοσιεύω.

«Αγαπητέ κύριε, Σας ευχαριστώ που σφραγίσατε την επιταγή μου με την οποία σκόπευα να πληρώσω τον υδραυλικό τον περασμένο μήνα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, δεν πρέπει να πέρασαν ούτε 3 νανοδευτερόλεπτα μεταξύ του σφραγίσματος της επιταγής μου και της αυτόματης κατάθεσης της σύνταξής μου από το δημόσιο!

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΩΡΙΜΑΖΟΥΝ ΣΑΝ ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΡΑΣΙ: ΜΝΗΜΗ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ

Με αφορμή τη συμπλήρωσ 18 χρόνων από τον θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι, αναδημοσιεύω από το blog του Γιώργου Λιγνού (Μαικήνας) στο ιστολόγιο του www.tar.gr, με την άδειά του, το κείμενο αυτό, με τον πιο πάνω τίτλο.

Ο θάνατος είναι ένας αποχωρισμός, για εμάς του ψιλο-ένθεους. Η φράση “καλό ταξίδι” πάντα εξέφραζε αυτά που πιστεύουμε  για το θάνατο. Έτσι όταν έλθει η ώρα να φύγει κάποιος πολύτιμος για εμάς, ίσως, ποιός ξέρει, απο μία άρνηση αποδοχής του ίδιου του θανάτου, εκτείνουμε την οπτική μας πέρα απο το τώρα σε ενα μελλοντικό αέναο χρονο. Πλάνη, ηθελημένη αυταπάτη; Δεν ξέρω.

Τον Μάνο Χατζιδάκι δεν τον γνώρισα όπως  άλλοι  φίλοι  μου. Πάντα μου ερχόντουσαν πληροφορίες για κάποια  συνομιλία μαζί του, καθημερινή ως επί το πλείστον, ενδεχομένως   μια off the record  σκέψη του στα πλαίσια μιας συνέντευξης,  μια μικρή αλλά υπαινικτικά μεστή φράση του, ξέρετε… όλα αυτά που κάνουν  γοητευτικό ένα συνομιλητή με κύρος  στα μάτια των νεώτερων συνομιλητών του.

RIGOR MORTIS (ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ: Η ΝΕΚΡΙΚΗ ΜΑΣ ΑΚΑΜΨΙΑ)

Κείμενο του Νίκου Δήμου, με αλήθειες που για πολλούς, απλώς "δεν υπάρχουν". Ασφαλώς, δεν μπορούμε όλοι να συμφωνούμε σε όλα. Αλλά σ'αυτόν τον δύσμοιρο τόπο, ακόμα και η "οφθαλμοφανής αλήθεια" (όπως πχ, ότι αυτή τη στιγμή που γράφω είναι 11.13 το πρωί Παρασκευής, 15ης ημέρας Ιουνίου του 2012), για πλείστους ανενεργούς (στο πνεύμα) πολίτες, αμφισβητείται ανοικτά (με την αστεία πρόφαση: "ναι, αλλά ποιός ευθύνεται για αυτό;"), καταγγέλλεται, και απορρίπτεται. Όπως λέει και το τραγούδι, λοιπόν, "σ' αυτό το θέατρο σκιών, τι (να) περιμένεις;".

Κανένα επάγγελμα δεν άνοιξε, καμία απελευθέρωση δεν έγινε, κανένας από τους άχρηστους και ζημιογόνους δημόσιους οργανισμούς ,δεν έκλεισε....... 

 Η χώρα είναι κλινικά νεκρή. Όχι, δεν φταίει η Κρίση, ούτε το Μνημόνιο. Η χώρα μας είχε πάψει να παράγει, να δημιουργεί, να χτίζει, εδώ και χρόνια. Η βιομηχανία διαλύθηκε. Οι αγρότες ζούσαν με επιδοτήσεις. Τα ΑΕΙ φύλαγαν το άσυλο. Οι συνδικαλιστές φύλαγαν Θερμοπύλες, οι δημόσιοι υπάλληλοι τις σφραγίδες τους, τα λαμόγια τις κομπίνες τους - και όλοι ζούσαμε με δανεικά.