Στην
Ελλάδα την ωραία, οι εκλογές λειτουργούν και ως Κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Σαν φάρμακο
ας πούμε στη μνήμη, για να αντέχει λιγότερο και να διαγράφει πιο εύκολα αμαρτίες
παλιές.
Δεν
μου αρέσει αυτό. Να κρύβουμε δηλαδή τις βρωμιές μας, ή να τις σπρώχνουμε κάτω
από το χαλί. Προτιμώ την παραδοχή, «ναι, το έκανα αυτό», την μετάνοια, «ζητώ
συγγνώμη», και την συγχώρεση.
Όχι
όμως το «σφυρίζω κλέφτικα».
Γι’
αυτό και αναδημοσιεύω σήμερα εδώ, ένα μικρό κειμενάκι που έγραψε στο facebook του, και έστειλε και στο Twitter, λίγες μέρες πριν αρχίσει
αυτή η βλακώδης προεκλογική εκστρατεία, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του
Πανεπιστημίου Αθηνών, Σταύρος Τσακυράκης, ένας άνθρωπος που εκτιμώ πάρα πολύ.
Το
κείμενο είναι αυτεξήγητο, και πέραν των όσων ανέφερα ήδη, άλλο δεν έχω να προσθέσω
παρά μόνον την απόλυτη συμφωνία μου.
«Η κατηγορία εναντίον του βουλευτή κ. Γ. Μιχελάκη είναι σοβαρή και επονείδιστη: ο εισαγγελέας ζήτησε την άρση της ασυλίας του με την κατηγορία ότι χρηματίστηκε για να καταθέσει ερώτηση στη Βουλή υπέρ των συμφερόντων επιχειρηματία. Σε όλες τις δημοκρατικές χώρες της υφηλίου η άρση της ασυλίας σε τέτοιες περιπτώσεις είναι αυτονόητη και πρώτος ο ίδιος ο κατηγορούμενος ζητεί την εκδίκαση της υπόθεσης. Σε μας η Επιτροπή Δεοντολογία που συζήτησε το θέμα αποφάσισε με οριακή πλειοψηφία (5 εναντίον 4) να εισηγηθεί στην Ολομέλεια της Βουλής την άρση της ασυλίας. Υπέρ της απόφασης, όμως, ψήφισαν οι βουλευτές της αντιπολίτευσης ενώ οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν κατά της άρσης της ασυλίας.
Προφανώς οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ θεωρούν ότι η κατηγορία για χρηματισμό προκειμένου να κατατεθεί ερώτηση στη Βουλή συνδέεται με τα κοινοβουλευτικά καθήκοντά τους, για τα οποία έχει θεσπισθεί η ασυλία. ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ».
No comments:
Post a Comment