ΘΑ πρέπει να έφυγα τελευταίος
από την αίθουσα της Βουλής, όταν ολοκληρώθηκε, ανεπιτυχώς, η 3η και
ύστατη προσπάθεια μήπως πειστούν τουλάχιστον 180 από τους 300 Έλληνες βουλευτές
ότι το ελληνικό Σύνταγμα απαιτεί να εξαντληθεί κάθε περιθώριο συναίνεσης για να
εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Λίγο νωρίτερα μάλιστα, παρακολουθώντας μιαν
ενδιαφέρουσα συζήτηση στο Κανάλι της Βουλής, άκουσα τον Καθηγητή Συνταγματικού
Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Νίκο Αλιβιζάτο, να λέει ότι δεν υπάρχει άλλη
χώρα στην Ευρώπη στην οποία η εκλογή Προέδρου μπορεί να επιφέρει διάλυση της
Βουλής και πτώση μιας κυβέρνησης, αρκετά νωρίς μάλιστα στην συνταγματική θητεία
της.
ΑΠΟ κει ψηλά, στα θεωρεία της
Βουλής, κοίταξα γύρω μου και όντως δεν είχε απομείνει κανείς. Άδεια όλα. Σαν να
στέκεσαι πάνω από το μνήμα αγαπημένου σου προσώπου που χάθηκε πρόσφατα και να
αναρωτιέσαι ποιο το νόημα της ζωής. Όμως, μεσ’ από την νεκρική σιγή εκείνου του
χώρου, για τον οποίο ήδη όλα τα μέσα ενημέρωσης, δικά και ξένα, διαλαλούσαν έξω
ότι «διαλύθηκε», αναδύθηκε απ’ τον άδειο εαυτό μου μια παρήγορη σκέψη, που
βιάστηκα μάλιστα να την πω και «ελπίδα». Έστω και αμυδρά…
ΛΕΣ, είπα, να έγινα μόλις
μάρτυρας της διάλυσης της χειρότερης Βουλής που είχε ποτέ η Ελλάδα; Και λες,
συνέχισα, η επόμενη, όπως και εάν κατανεμηθούν οι έδρες, να έχει έστω και μία
μικρή πτέρυγα από ικανούς και φωτισμένους ανθρώπους; Προχωρώντας έτσι, το
χόντρυνα ακόμα πιο πολύ το πράγμα και φαντάστηκα τη νέα Βουλή χωρίς μερικά
τρανταχτά, της τωρινής ασχημοσύνης της, ονόματα. Κι άρχισα να τα φωνάζω δυνατά,
ένα-ένα, όπως τα φώναζε πριν λίγο στην τελευταία ψηφοφορία για Πρόεδρο, ο
Ιορδάνης Τζαμτζής.
ΕΠΕΙΤΑ από την ανάγνωση κάθε
ονόματος που μέχρι τώρα μου προκαλούσε απέχθεια και θλίψη, άκουγα μια φωνή
γλυκιά σαν νανούρισμα του Σοπέν, να μου αποκρίνεται «απών». Κι ο Καμμένος; ρωτούσα
διευκρινιστικά. «Κι αυτός», επιβεβαίωνε η φωνή. Κι η Χρυσή Αυγή όλη; ξαναρωτούσα.
«Όοολη», ερχόταν η απάντηση.
«ΕΕΕΕ, ΚΛΕΙΣΑΜΕ»! ήρθε τότε
απότομα μια άλλη φωνή από πίσω μου, κι όταν γύρισα είδα έναν από τους κλητήρες
της Βουλής. «Πότε θα ξανανοίξετε;», τον ρώτησα. «Όταν το αποφασίσετε εσείς»,
αποκρίθηκε. «Εμείς;». «Ο Λαός, έτσι δεν γίνεται πάντα;». Έτσι, κύριε Μανώλη.
Έτσι…
ΥΓ: Στην 3η και καθοριστική ψηφοφορία για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, 132 βουλευτές πανηγύρισαν για την αρνητική τους ψήφο. Μεταξύ τους και 16 της Χρυσής Αυγής που, έτσι και ψήφιζαν υπέρ του Σταύρου Δήμα, όλη η αντιπολίτευση θα φώναζε όλους τους υπολοίπους "φασίστες"...
(*) Δημοσιεύτηκε στις 30.12.2014 στη στήλη μου "Ορόσωπα & Προσωπεία" στην κυπριακή εφημερίδα "Φιλελεύθερος".
No comments:
Post a Comment