Monday, August 26, 2013

ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ...


… δεν ξέρω εάν είναι για τους λεβέντες, όπως λένε τα παλιά τραγούδια που υμνούσαν εκείνους που περισσότερο έκαναν κακό στον εαυτό τους παρά στους άλλους, πίνοντας ένα ποτήρι παραπάνω, καπνίζοντας ένα τσιγαράκι στη ζούλα, αλλά στην «εποχή της κρίσης» που βιώνουμε τώρα, τα μεγάλα ψάρια που κάποτε έμεναν έξω, επειδή είχαν το όνομα και το μέσον, ξέρουν πια ότι όσοι έχουν παρανομήσει είναι αυτομάτως και υποψήφιοι ένοικοι. «Ξεκίνησε η απολογία Τσοχατζόπουλου», έλεγε χθες, κοφτά, ο  τίτλος. Όπως δεν μου άρεσε ποτέ η αλαζονική τους εικόνα τον καιρό που ήσαν «μέσα στα πράγματα», άλλο τόσο δεν μου αρέσει και η θλιβερή τους εικόνα τώρα που τους βλέπω να οδηγούνται στη φυλακή, κάνοντας πρώτα και μία στάση σε μονάδα ανάνηψης ενός νοσοκομείου. Η στεναχώρια και η απογοήτευση που με πλημμύριζαν τότε, με διακατέχουν και τώρα. Και, θέτοντας στον εαυτό μου, αλλά εμμέσως σε αυτούς, το φιλοσοφικό ερώτημα «άξιζε τον κόπο;», θέλω να πιστεύω ότι η έπαρση και η αλαζονεία έχουν κιόλας εξαφανιστεί από τα πρόσωπά τους, και πως έντιμα θα αποκριθούν «όχι». Διαφορετικά, εάν εμείνουν σε θεωρίες συνωμοσίας, επιρρίπτοντας την ευθύνη σε κάποιους άλλους, sorry αλλά είναι άξιοι τότε της τύχης τους. Πίσω από τα σίδερα.

2 comments:

  1. Είχες καμιά αμφιβολία, Χρήστο μου, ότι σε θωρίες συνομωσίας θα απέδιδε τη δίωξη του ο Τσοχατζόπουλος; Το λυπηρό είναι ότι αυτή η συνομωσιολογία (γενικώς) έχει απήχηση σε μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού.

    ReplyDelete
  2. Εξοστρακισμός (10-1-2013)
    Χωρίς φωνές και λιντσαρίσματα,
    χωρίς γιαούρτια και πετροβολήματα,
    χωρίς συκοφαντίες κι εκδικήσεις,
    και δίχως σκοπιμότητες, μονάχα μ’ αποδείξεις
    να δικαστούν.
    Αυτοί που κλέψαν την πατρίδα, να κληθούν,
    σε μια δικαία δίκη, ν’ απολογηθούν.

    Δικαία δίκη,
    και να ’ναι καθαρή η καταδίκη.
    Κι εκτός απ’ την κατάσχεση, βαριά η ποινή.
    Όχι στη φυλακή!
    Μη προκαλέσουνε τον οίκτο και τη λύπη.
    Να προκαλέσουν κάτι πιο βαρύ. Την αηδία!
    Γι’ αυτό, σωστή ποινή η εξορία.

    Άχθος αρούρης τώρα, εδώ, δεν έχουν θέση,
    κι αφού διαλέξανε πατρίδα τους το χρήμα,
    έτσι που τη ζωή τους έχουν πια εκθέσει,
    τους διώχνουμε σε ξένο τόπο, να μην έχουνε πατρίδα.
    Υπάρχει ατιμωτικότερο απ’ αυτό;

    Κι ας έχουν κι άλλο πλούτο εκεί στην Εσπερία.
    Θα τους μαυρίζει την ψυχή
    και των λωποδυτών ακόμα η αηδία.

    Κι όταν γεράσουν, ας γυρίσουν.
    Ως τότε η αηδία μας θα γίνει οίκτος.

    ReplyDelete

Ο Νορβηγός ζογκλέρ*

  Στο τρένο, Παρασκευή κατά τις 11.30 το πρωί, από Κηφισιά-Μοναστηράκι. Ως το Ηράκλειο είχε γεμίσει το βαγόνι μας. «Ποιοι είμαστε;», θα αναρ...