2 ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Οι ακροατές και ακροάτριες πάντα είχαν βασικό ρόλο στην εκπομπή "Μικρές Ιστορίες" του Β' Προγράμματος, στην ΕΡΤ. Μερικοί μου τις διηγούνταν και στη συνέχεια, με τη δική τους άδεια, τις ανέπλαθα με δικά μου λόγια και τις έλεγα "στον αέρα". Άλλοι, όπως τώρα η κ. Ζωή Μιχαήλ από τις Δράμα, μου τις έγραφαν.

Αυτές, λοιπόν, "οι 2 μικρές ιστορίες της Ζωής", είναι, με τον δικό τους τρόπο, οι 2 μικρές ιστορίες της Ελλάδος. Μας είναι γνώριμες. Όλοι τις έχουμε ζήσει, και από την καλή, και από την ανάποδή τους.



Η πρώτη, είναι η καλή:

"Ποδηλάτισσα, γυρίζοντας από τα ψώνια του σούπερ μάρκετ μέσα στο καταμεσήμερο του Σαββάτου, φορτωμένη στο ποδήλατό της με σακούλες, αφαιρέθηκε στις σκέψεις της και ... τράκαρε με ... σταθμευμένο όχημα. Το πιο αστείο της υπόθεσης όμως δεν είναι ότι τράκαρε με σταθμευμένο όχημα αλλά ότι του προκάλεσε και ζημιά. Του έσπασε το φανάρι. Σταμάτησε και κοίταξε γύρω της να βρει κάποιον της συγκεκριμένης γειτονιάς προκειμένου να ρωτήσει σε ποιον ανήκει το αυτοκίνητο. Καταμεσήμερο όμως! Κανένας δεν κυκλοφορούσε. Προχώρησε παρακάτω και είδε ένα συνεργείο αυτοκινήτων που ήταν ακόμη ανοικτό. Ρώτησε τον μηχανικό δείχνοντάς του το "τρακαρισμένο αυτοκίνητο" αν ήξερε τον ιδιοκτήτη του και αυτός της απάντησε πως δεν ήξερε σε ποια ακριβώς οικοδομή ήταν ένοικος ωστόσο ήξερε φυσιογνωμικά την οδηγό. Η μοναδική λύση που είδε τότε η ποδηλάτισσα ήταν να ζητήσει στυλό και χαρτί προκειμένου να αφήσει στο μπαμπρίτζ του αυτοκινήτου το όνομα και το τηλέφωνό της. Ο μηχανικός αυτοκινήτων αφού της έδωσε στυλό και χαρτί της είπε να αφήσει σ' αυτόν το όνομα και το τηλέφωνό της και να το δώσει ο ίδιος στην ιδιοκτήτρια του αυτοκινήτου. Έτσι και έγινε. Και τώρα ουσιαστικά αρχίζει η ιστορία μου : Η ιδιοκτήτρια του αυτοκινήτου πήρε την ποδηλάτισσα τηλέφωνο και αφού ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕ (!!!) της είπε πως θα αλλάξει το φανάρι στο συνεργείο που της έδωσε το τηλέφωνο και πως η ζημιά θα έβγαινε 50 ευρώ. Η ποδηλάτισσα ζήτησε συγνώμη για τη ζημιά και την ταλαιπωρία και υποσχέθηκε ότι θα περάσει να το πληρώσει. Την άλλη μέρα λοιπόν πέρασε να δώσει τα 50 ευρώ στον μηχανικό αυτοκινήτων που "μεσολάβησε" στην όλη υπόθεση. Ο μηχανικός αυτοκινήτων όμως της είπε πως προμηθεύτηκε το φανάρι αφού διηγήθηκε την συγκεκριμένη ιστορία στον έμπορο και ο έμπορος ΤΟΥ ΚΑΤΕΒΑΣΕ 10 ΕΥΡΩ (!!!). Ο μηχανικός αυτοκινήτων με την σειρά του, όταν πήγε η ιδιοκτήτρια να πάρει το αυτοκίνητό της, της είπε πως ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΠΛΗΡΩΜΗ (!!!). Οπότε η ζημιά αυτομάτως κατέβαινε στα 30 ευρώ (!!!). Τέλος η ιδιοκτήτρια του αυτοκινήτου ΠΛΉΡΩΣΕ 15 ΕΥΡΩ ΠΡΟΚΕΙΜΈΝΟΥ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ Η ΖΗΜΙΑ ΣΤΗ ΜΕΣΗ (!!!) προς ένδειξη ανθρωπιάς !!! Το αποτέλεσμα λοιπόν ήταν η ποδηλάτισσα να πληρώσει για την ζημιά που έκανε ΑΝΤΙ 50 ΕΥΡΩ, ΜΟΝΟΝ 15 ΕΥΡΩ !!! Το πιο υπέροχο της ιστορίας δεν το είπα ακόμη. Η ποδηλάτισσα από όλους τους εμπλεκόμενους άκουσε ΧΙΛΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, (!!!!!!!!) ΝΑΙ ΚΑΛΑ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ (!!!!!!!), που δεν έκανε τίποτε άλλο παρά το αυτονόητο βρε παιδιά! ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ και την ξέρω "από πρώτο χέρι" ..."

Άς ακούσουμε την "Ποδηλάτισσα", σε στίχους Οδ. Ελύτη, από την Αφροδίτη Μάνου, και συνεχίζουμε με τη 2η Ιστορία.

 

Και να τώρα η 2η Μικρή Ιστορία που έστειλε η Ζωή Μιχαήλ από τη Δράμα. Είναι η πικρή ιστορία. Το κακό πρόσωπο της Ελλάδος. Και αυτό, οικείο σε όλους.

"Η 2η ιστορία μας λοιπόν συνέβει σε μένα, την Δευτέρα, μετά το Σαββάτο που αναφέρω πιο πάνω. Χρειαζόμουν κάποιο έγγραφο από τα Κ.Ε.Π. στο Διοικητήριο και προκειμένου να είμαι στην ώρα μου στην δουλειά μου ήμουν στο συγκεκριμένο γραφείο στις 7:20 το πρωί. Πρώτη ψυχρολουσία. Το γραφείο άνοιγε στις 8:00. Τζάμπα το πρωινό τρέξιμο σκέφτηκα. Ευτυχώς όμως ήμουν η πρώτη οπότε θα ξεμπέρδευα σχετικά γρήγορα. Δεύτερη ψυχρολουσία η μία ξεχαρβαλωμένη καρέκλα που υπήρχε έξω από το γραφείο και που έπρεπε να την μοιράζομαι σταδιακά με τους υπόλοιπους πολίτες που έφταναν ο ένας μετά τον άλλο. Μέχρι τις 7:55 μαζευτήκαμε έξω από το γραφείο γύρω στα 15 άτομα. Ο καθένας μας ήξερε την σειρά του μιας και όλοι ευγενέστατοι μόλις ερχόντουσαν ρωτούσαν ποιος ήταν ο τελευταίος για να ξέρει μετά από ποιον θα πάρει νούμερο. Περιμένοντας να ανοίξει το γραφείο από συζητήσεις "περί ανέμων και υδάτων" φαινόντουσαν όλοι ευγενικοί άνθρωποι και ήμασταν ήρεμοι αν και λίγο αγχωμένοι γιατί ο καθένας μας είχε κάτι σοβαρό να κάνει μετά. Στις 8 παρά ένα λεπτό, και την ώρα ακριβώς που η υπάλληλος άνοιγε την πόρτα, "σκάει μύτη" μία ... "κυρία" και με το που ανοίγει η πόρτα του γραφείου μπαίνει και παίρνει το πρώτο νούμερο. Να ΄το το κακό με τις ψυχρολουσίες που τρίτωσε! Ξαφνικά χάθηκε το ήρεμο περιβάλλον μιας και όλοι εξαγριώθηκαν μαζί της !!! Και ΄γω φυσικά εκνευρίστηκα πολύ αλλά δεν ήθελα "να χαλάσω την ζαχαρένια μου" και αρκέστηκα μόνον στο να της πω μόνον πως ήταν φοβερά αγενής. Άκουσα να την βρίζουν, να της φωνάζουν, να την κατηγορούν για άπρεπη συμπεριφορά αλλά αυτηνής της ... "κυρίας" το αυτί διόλου δεν ίδρωσε. Ήρεμη, σνομπ και κυρίως με τουπέ, έκανε τη δουλειά της και έφυγε ..."

Και τελειώνουμε, χωρίς άλλα σχόλια, με τος Creedence Clearwater Revival και Bad Moon Rising, Κακό Φεγγάρι Ανατέλλει...