Η ΑΠΥΘΜΕΝΗ ΒΛΑΚΕΙΑ ΤΟΥ "ΚΑΝΕ LIKE"!

Κάποιοι ηλίθιοι έκαναν "like" ακόμα και στη φωτογραφία του νεκρού Μάικλ Τζάκσον!

«Κάνε like». Μια έκφραση της εποχής. Μια λειτουργία ανθρώπινης υποταγής σε πρόσκληση άνευ ουσίας. Ένα μέτρο, που ζυγίζει και αξιολογεί το «τίποτα».

Το «φρούτο» ευδοκιμεί στο Ίντερνετ. Το καλλιεργώ και εγώ, παρά τη θέλησή μου, στο ιστολόγιό μου. Το συναντώ πολλές φορές να συνοδεύει, ως νεκροθάφτης, ακόμα και θλιβερές ειδήσεις ή εικόνες. Στο YouTube, όταν αναρτήθηκε για πρώτη φορά η φωτογραφία του τραγουδιστή Μάικλ Τζάκσον νεκρού, μέσα σε 30 λεπτά καταγράφηκαν 987 «likes»!

Που σημαίνει τι, άραγε; Ότι σε 987 ηλίθιους, ή άρρωστους, ή σχιζοφρενείς, ή ανώμαλους, «άρεσε» η εικόνα ενός νεκρού ανθρώπου; Κι αν όχι, τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό το «like», αν όχι αποδοχή;

Εκείνο, όμως, που ξέρω στα σίγουρα, είναι ότι αυτά τα δήθεν αθώα «κτυπήματα», από διάφορους αυτοονομαζόμενους ειδικούς του μάρκετιγκ και της επικοινωνίας, μεταφράζονται με άλλους τρόπους τρόπους και άλλους κώδικες, και φτάνουν να καθορίζουν εμπορικές πολιτικές και τακτικές προώθησης προϊόντων, ιδεών και τάσεων.

Σε sites και blogs που φιλοξενούν άρθρα απόψεων, τα «likes» μπορεί να καθορίσουν κάποιο άρθρο ως δημοφιλές, που σημαίνει ότι θα διατηρηθεί για περισσότερο χρόνο στη βιτρίνα του πόρταλ ή του ιστολογίου, γεγονός που κατά πολλούς ισοδυναμεί με καταξίωση η οποία, με άλλα κριτήρια, πιο σοβαρά, μπορεί και να μην υπήρχε καν.

Υπάρχουν πράγματα στη ζωή που δεν μπορούν να είναι μόνο θέμα γούστου. Ένα πιροσκί, ναι. Ένα χρώμα, ναι. Μία μπλούζα, ναι. Ένα εστιατόριο, ναι. Δεν μπορείς, φερ ειπείν, να κάνεις τον «like», ή «dislike» τον Σαίξπηρ ή το Όμηρο, λες και μόλις δοκίμασες ένα γιαούρτι με μέλι, και ένα άλλο με φρούτα. Δεν μπορείς να κάνεις «like» ή «dislike», μια καντάτα του Μπαχ ή μια σονάτα του Μπετόβεν, σαν να προβάρεις μια φούστα σε κατάστημα, ή να κρίνεις τραγουδάκια στον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον.

Εγω προσωπικά, δεν δίνω ποτέ σημασία σε αυτά τα «προκάτ» σχόλια. Τι σημαίνει cool; Τι σημαίνει interesting;

Επί του τελευταίου, έχω και μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Αληθινή. Επί πρωθυπουργίας του, ο κ. Μητσοτάκης επισκέφθηκε κάποτε το BBC στο Λονδίνο, και έγινε δεκτός από τον επικεφαλής του Οργανισμού. Κατά την διάρκεια της συνομιλίας τους, ήταν προφανές ότι ο Βρετανός δεν ενθουσιάστηκε καθόλου από τα όσα του έλεγε ο Έλληνας πρωθυπουργός, και μάλιστα κάποιες στιγμές έδειχνε να δυσφορεί και να βαριέται αφόρητα. Χωρίς, λοιπόν, να δίδει σημασία σε όσα του έλεγε, εκείνος, με την γνωστή αγγλική υποκρισία, απαντούσε χαμογελώντας “very interesting”.

Ο κ. Μητοστάκης, μετά τη συνάντηση, έδειχνε πολύ ευχαριστημένος. Διότι, όπως μας είπε, ο Εγγλέζος έβρισκε «πολύ ενδιαφέροντα όσα του έλεγα».  Ενώ, στην πραγματικότητα, συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο.

Να, λοιπόν, και μια άλλη πτυχή του πόσο εύκολα μπορεί να εξευτελίσει κάποιος ακόμα και μία λέξη που που, «στεγνή», έχει θετική ερμηνεία. Very interesting έλεγε ο Άγγλος. Και ο δικός μας χάρηκε με αυτό που είπε, αγνοώντας όμως εκείνο που εννοούσε!

Ηθικό δίδαγμα: Αγνοήστε όλες αυτές τις ηλίθιες «ταμπέλλες» που συνοδεύουν κάθε σχεδόν ανάρτηση. Μην δίνετε σ’ αυτές καμία σημασία, διότι πραγματικά δεν έχουν καμία σημασία. Και να είστε βέβαιοι πως, όταν μια μέρα πεθάνετε και βρεθεί κάποιος ηλίθιος να ανεβάσει φωτογραφία από την κηδεία σας, θα βρεθεί άλλος ένας πολύ πιο ηλίθιος να πατήσει το «like»!