ΙΣΤΟΡΙΑ "ΤΑΞΙΤΖΗ-ΔΙΚΗΣ" ΤΡΕΛΛΑΣ!

Η ΕΙΔΗΣΗ

Δέκα οδηγοί και ένας ιδιοκτήτης ταξί συνελήφθησαν στο κέντρο της Αθήνας, με την κατηγορία ότι είχαν «πειράξει» τις ταμειακές μηχανές των οχημάτων τους, καθιστώντας με αυτό τον τρόπο αδύνατη την έκδοση αποδείξεων, ενώ ο ένας είχε παρέμβει και στην ένδειξη του ρολογιού του ταξιμέτρου, ώστε η ένδειξη της ταρίφας να είναι διπλή αντί μονής.

Οκτώ από τους συλληφθέντες είναι Έλληνες και τρεις αλλοδαποί. Στην κατοχή ενός από τους οδηγούς (Έλληνας, ηλικίας 37 ετών), βρέθηκε συσκευασία με ακατέργαστη κάνναβη συνολικού μικτού βάρους 1,2 γραμμαρίων.

Σε βάρος όλων των συλληφθέντων σχηματίσθηκε δικογραφία για παράβαση των διατάξεων «περί φορολογικών ηλεκτρονικών μηχανισμών», ενώ ο 37χρονος κατηγορείται και για παράβαση της νομοθεσίας «περί ναρκωτικών ουσιών». Οι συλληφθέντες θα οδηγηθούν στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.

 

 

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ

Τίποτα δεν θα γίνει. Κανένας δεν θα τιμωρηθεί. Είναι πολλοί οι ταξιτζήδες που παρανομούν έτσι, και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Θα τους καλύψει το συνδικάτο τους. Θα τους βολέψει η ελληνική χελώνα που λέγεται «δικαιοσύνη». Με μικρό «δ». Γιατί με κεφαλαίο, δεν υπάρχει.

Πριν από χρόνια, έγραψα στην τελευταία σελίδα στην «Ελευθεροτυπία» για ένα περιστατικό που συνέβη σε μένα, με ταξιτζή ο οποίος έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα στην Μεσογείων, σταματούσε απότομα και με κίνδυνο να κτυπήσουμε, όποτε έβλεπε επιβάτη στο δρόμο να αναζητά ταξί, και όταν τόλμησα να του κάνω παρατήρηση με έβρισε.

Ο εν λόγω ταξιτζής διώχτηκε αυτεπάγγελτα. Επενέβη εισαγγελέας. Ορίστηκε δικάσιμος. Πήγα. Στο προαύλιο της Ευελπιδων, όλο το συνδικάτο, φίλοι και συγγενείς του ταξιτζή. Με έβριζαν συνεχώς, εκλιπαρώντας με όμως ταυτόχρονα «οικογενειάρχης άνθρωπος είναι, ας το να πάει στο διάολο».

 

Δεν είχα σκοπό τιμωρητικό. Ένοιωθα άβολα. Είπα στο δικαστήριο ότι πιθανώς να ήταν σε «κακή μέρα» ο άνθρωπος, και ότι μία ειλικρινής συγγνώμη του θα ήταν αρκετή για μένα. Ο εισαγγελέας δεν συμφώνησε, όμως, και μάλιστα με επέπληξε για την «φιλειρηνική» στάση μου. «Τέτοιοι ασυνείδητοι και επικίνδυνοι επαγγελματίες πρέπει να τιμωρούνται», είπε, και τον καταδίκασε σε στέρηση της άδειάς του για ένα διάστημα, και πρόστιμο γεμάτο. Ο ταξιτζής άσκησε έφεση, και έφυγε από το δικαστήριο βρίζοντάς με. «Καριόλι, θα σε γαμήσω».

Η έφεση ορίστηκε να επιδικαστεί μετά από 1,5 χρόνο. Πήγα στο δικαστήριο. Ήταν εκεί πάλι όλος ο συρφετός. Όχι όμως ο δικηγόρος του. Ο ασκούμενος, συνάδελφός του, επικαλέστηκε σοβαρή ασθένεια, ζήτησε και πήρε αναβολή. Την επόμενη μέρα, έμαθα ότι ο «σοβαρά άρρωστος» δικηγόρος του ταξιτζή είχε δίκη σε άλλη υπόθεση, εκτός Αθηνών.

Η δικιά μας υπόθεση, τέλος πάντων ορίστηκε να δικαστεί σε άλλη ημερομηνία. Άλλα 2 χρόνια. Πήγα πάλι. «Άσπρισαν τα μαλλιά σου», μου κάνει ο ταξιτζής. «Εσένα πέσανε», του απαντώ εγώ. Αποκαμωμένοι και οι δύο, από ένα σύστημα που σε οδηγεί νομοτελειακά στο «άσ’το να πάει στο διάολο, μωρέ», παραλίγο να γίνουμε και φίλοι!

Άρχισε η συνεδρίαση. «Υπόθεσις τάδε…», και φωνάζουν ένα νούμερο, το δικό μας. Η δικαστίνα φυλλομετράει κάτι χαρτιά, και χωρίς να σηκώσει καν το βλέμμα ανακοινώνει «παραγράφεται». Άκουσα 32 φορές τη λέξη αυτή μέσα σε λιγότερο από 1,5 ώρα. Ήταν, μου είπανε, στα πλαίσια απόφασης για την αποσυμφόρηση των δικών. Επειδή, λέει, εμείς οι Έλληνες είμαστε δικομανείς του κερατά, και επειδή δεν γίνεται για ψύλλου-πήδημα να σέρνεται κάποιος στα δικαστήρια, αφέθηκε στην κρίση του κάθε δικαστή να κάνει την εκκαθάριση.

Και έτσι, τέλειωσε και η δική μου μικρή περιπέτεια, σε μια δίκη που δεν την ζήτησα ποτέ εγώ, αλλά ο Εισαγγελέας. Πιθανώς και εκείνος που κούνησε το κεφάλι του, συμφωνώντας με την δικαστίνα, στο «παραγράφεται». Πήγα σπίτι στραγγισμένος. Και με τον ίδιο ταξιτζή που πριν από περίπου 6 χρόνια παραλίγο να με σκοτώσει…