Sunday, August 5, 2012

ΜΗΝ ΤΑ ΠΡΗΖΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΑ

ΤΖΕΡΟΟΥΜ ΚΕΪΓΚΑΝ, 83, διαπρεπής Αμερικανός ψυχολόγος, τέως καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, από τους ειδήμονες, διεθνώς, σε θέματα ανάπτυξης του παιδιού. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο έγκυρο γερμανικό περιοδικό Spiegel, ασκεί δριμύτατη κριτική κατά του κατεστημένου, όπως το ονομάζει, που εκμεταλλεύεται παιδιά με διανοητική στέρηση, καθώς επίσης εναντίον των φαρμακευτικών εταιρειών.

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Κέϊγκαν ισχυρίζεται, συγκεκριμένα ότι πολλοί ψυχίατροι σήμερα βιάζονται να χαρακτηρίσουν ένα παιδί «προβληματικό», μόνο και μόνο, επί παραδείγματι, επειδή το παιδί μπορεί να έχει κάποιες μαθησιακές δυσκολίες, να είναι κλεισμένο στον εαυτό του, ή να αντιδρά απότομα σε αποκαλούμενες «νορμάλ συνθήκες». Αντί, λοιπόν, ο ψυχίατρος να ασχοληθεί θεραπευτικά και εκπαιδευτικά με το παιδί, να ψάξει να βρει την αιτία που το έχει φέρει στην κατάστασή του, σπεύδει, «από προσωπικό συμφέρον, από απληστία, και με την υποστήριξη πολλές φορές των φαρμακευτικών εταιρειών», να του χορηγεί φάρμακα για σχιζοφρένεια, κατάθλιψη, και άλλες παθήσεις που μπορεί να χρειάζονται άλλη αγωγή.

ΟΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ λένε ότι, μόνο στην Αμερική, υπάρχουν σήμερα περίπου 5,4 εκατομμύρια παιδιά που εμφανίζουν συμπτώματα που είναι ενδεικτικά της ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder). Δηλαδή ότι αυτά τα παιδιά έχουν νοητική στέρηση. Ο καθηγητής Κέϊγκαν πιστεύει ότι αυτές οι στατιστικές «είναι εφεύρεση». «Το να περιγράφεις – λέει – κάθε παιδί που είναι λυπημένο ή έχει άγχος ως νοητικά άρρωστο, είναι αδιανόητο. Ο έφηβος έχει άγχος, αυτό είναι φυσιολογικό. Δεν ξέρουν τι να σπουδάσουν. Το αγόρι ή το κορίτσι τους, τους παράτησε. Το να έχεις λύπη ή στρες, είναι απλώς μέρος της ζωής, όπως είναι η οργή και η σεξουαλική αναστάτωση».


1 comment:

  1. Δυστυχώς οι γονείς παρέχουν στα παιδιά τους ότι διαθέτουν οι ίδιοι. Αν αυτό είναι βλακεία και χάπια τα δίνουν με ευκολία...

    Χαρά

    ReplyDelete

Έκλαιγα όλη νύχτα!...

  ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Από έναν δάσκαλο, που πριν από αρκετούς μήνες μου έστειλε ένα μέϊλ.   Δεν θέλω να πω το όνομά του, γιατί ζούμε μέρες αδ...