Τώρα, ζητείται λεβεντιά από τον ίδιο τον Πρόεδρο.

Δόθηκε προ ολίγου στη δημοσιότητα, στη Κύπρο, το πόρισμα του κ. Πόλυ Πολυβίου, προέδρου της μονομελούς ερευνητικής επιτροπής για την διεξαγωγή έρευνας σχετικά με την έκρηξη στην στρατιωτική βάση στο Μαρί, στις 11 Ιουλίου, με αποτέλεσμα να βρούν φρικτό θάνατο 12 άνθρωποι.

Ο κ. Πολυβίου καταλογίζει βαρύτατες "πολιτικές και προσωπικές ευθύνες" στον Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια. Λέει ότι ενήργησε με «ασύγγνωστη αμέλεια», και φέρει τη μεγαλύτερη και την κύρια ευθύνη για την τραγωδία που συντάραξε την Κύπρο, προκάλεσε ανυπολόγιστη οικονομική ζημιά στον τόπο, και έβγαλε, αυθόρμητα, στους δρόμους, για πρώτη φορά από τον καιρό των αντιπολεμικών συλλαλητηρίων, χιλιάδες εξοργισμένους πολίτες στους δρόμους.

Μέχρι τώρα, ο κ. Χριστόφιας αρνείτο ότι έφερε την παραμικρή ευθύνη, και πολλές φορές οι εκπρόσωποί του, αλλά και ό ίδιος, χαρακτηρισαν "λαικιστές" όσους τους ζητούσαν να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να παραιτηθεί. Πολιτικοί παρατηρητές στη Λευκωσία κρίνουν ότι το "Πόρισμα Πολυβίου" θέτει σαφώς τον Πρόεδρο Χριστόφια προ των ευθυνών του, και τονίζουν ότι ένας ευσυνείδητος πολιτικός ηγέτης δεν μπορεί να λάβει άλλην απόφασ από εκείνην της παραίτησής του. Μέχρι στιγμής, δεν έχει υπάρξει αντίδραση ούτε από το Προεδρικό, ούτε από το ΑΚΕΛ.

Οι πολίτες θα συγκεντρωθούν απόψε στις 8 έξω από το Προεδρικό, με μόνο αίτημα την ΄"πιστή εφαρμογή του πορίσματος", που κατ' αυτούς ειναι "μόνο η παραίτηση του Προέδρου".


Εκτός από τον κ. Χριστόφια, το πόρισμα καταλογίζει σοβαρές ευθύνες και στους Υπουργούς Εξωτερικών και Αμυνας της Κύπρου, κ.κ. Μάρκο Κυπριανού και Κώστα Παπακώστα. Έχουν ήδη παραιτηθεί αμφότεροι.


Καταλήγοντας στο πόρισμά του, στη σελίδα 610, ο κ. Πολυβίου επισημαίνει τα εξής:

«Η κατάληξή μου έχει ως ακολούθως: Ο Υπουργός Άμυνας βαρύνεται με πολύ σοβαρές ευθύνες (θεσμικές και προσωπικές), όπως έχει επεξηγηθεί λεπτομερώς πιο πάνω. Επίσης, ο Υπουργός Εξωτερικών βαρύνεται με πολύ σοβαρές ευθύνες (θεσμικές και προσωπικές), όπως έχει επεξηγηθεί λεπτομερώς πιο πάνω. Η κύρια ευθύνη όμως ανήκει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος προΐσταται του Κράτους και της Κυβέρνησης. Ο Πρόεδρος είχε το γενικό πρόσταγμα καθώς και την κυριαρχική εξουσία σε σχέση με το υπό κρίση θέμα. Ο Πρόεδρος έχει τη μεγίστη ευθύνη για την ανεπάρκεια, την αμέλεια και την ολιγωρία που επιδείχθηκαν.

Έχει συνεπώς την πιο μεγάλη ευθύνη για το τι συνέβη. Σαφώς, η τύχη του φορτίου ανήκε στην Εκτελεστική Εξουσία του Κράτους. Η Εκτελεστική Εξουσία, της οποίας προΐσταται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, απέτυχε οικτρά να λάβει τα αναγκαία μέτρα για το χειρισμό του θέματος, συμπεριλαμβανομένης της ασφαλούς φύλαξης του φορτίου στην Κύπρο.

Ανεξάρτητα από θέματα εξωτερικής πολιτικής (όπως εγείρονται από τη συνάντηση των Προέδρων Χριστόφια και Assad στις 31.8.2009 και τις διαβεβαιώσεις που εκεί δόθηκαν), εν όψει της σημασίας του θέματος και αυξανόμενης επικινδυνότητας του φορτίου, πράγματα που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει, ήταν απόλυτα αναγκαίο να ληφθούν αποτελεσματικά μέτρα με βασικό στόχο τη διασφάλιση των ζωτικών συμφερόντων της πολιτείας και των πολιτών. Το θέμα δεν έπρεπε να αφεθεί να συζητείται για δύο και πλέον χρόνια από επιτροπές και από εκπροσώπους διαφόρων κρατικών υπηρεσιών, χωρίς συντονισμό και χωρίς αποτέλεσμα. Το υπό κρίση θέμα δεν έπρεπε να αφεθεί στο έλεος των συνήθων γραφειοκρατικών διαδικασιών, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η αυξανόμενη επικινδυνότητα του φορτίου που ήταν ή έπρεπε να είναι εμφανής σε όλους, και ιδιαίτερα στον επικεφαλής της Εκτελεστικής Εξουσίας του Κράτους, δηλαδή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Επαναλαμβάνω ότι πέραν του πολιτειακού του αξιώματος και της θεσμικής του ιδιότητας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε ο ίδιος αναλάβει τη διαχείριση του επικίνδυνου φορτίου (τόσο στην πραγματικότητα όσο και στα μάτια των άλλων εμπλεκομένων), έχοντας τον υπέρτατο έλεγχο αυτού. Ήταν ο Πρόεδρος που ήταν υπεύθυνος για τη λήψη των ουσιωδών αποφάσεων επί του θέματος. Ήταν οι αποφάσεις και η πολιτική του Προέδρου που οδήγησαν στη μακρά παραμονή του φορτίου στην Κύπρο, υπό τις απαράδεκτες συνθήκες φύλαξης του. Κρίνω ότι οι ενέργειες, πράξεις και αποφάσεις του Προέδρου ουδόλως ανταποκρίνονται στο ελάχιστο επίπεδο της αναμενόμενης από αυτόν επιμέλειας (τόσο για το δημόσιο συμφέρον, για την οικονομία του τόπου αλλά κυρίως για την ασφάλεια των πολιτών της Δημοκρατίας).

Η ουσία του πράγματος είναι ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στην υπό εξέταση περίπτωση, απέτυχε να μεριμνήσει ή έστω και να λάβει στοιχειώδη μέτρα για την ασφάλεια πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας, και ιδιαίτερα στρατιωτών και πυροσβεστών.

Τονίζω, διευκρινίζω και καταλήγω ότι δεν αναφέρομαι απλώς σε θεσμική και εξ αξιώματος πολιτική ευθύνη, που πάντα υπάρχει. Στην προκειμένη περίπτωση, καταλογίζω στον Πρόεδρο, και της Δημοκρατίας σοβαρότατες προσωπικές ευθύνες για το τραγικό συμβάν και τις συνέπειές του».

Το πόρισμα του κ. Πολυβίου είναι ένας ύμνος στη Δημοκρατία και, ως προς τούτο, και ανεξαρτήτως όλων των άλλων, θα πρέπει κάποιος να επαινέσει εδώ το Πρόεδρο Χριστόφια που πήρε την πρωτοβουλία και ανέθεσε στον διαπρεπή νομικό να διερευνήσει την υπόθεση "χωρίς να κρύψει τίποτα", και χωρίς να χαριστει σε κανένα.

Στη δική μας χώρα τη φτωχή (και δεν εννοώ μόνο οικονομικά), θριαμβεύει χρόνια τώρα η πρακτική της παραγραφής και του τίποτα, στα οποία οδηγούνται σχεδόν όλες οι υποθέσεις που παραπέμπονται σε κάποια εξεταστική, των πραγμάτων, επιτροπή της Βουλής. Και μόνο που ακούει  κόσμος αυτό τον "τίτλο" (Εξεταστική Επιτροπή), γελάει μέ πίκρα, και την ταυτίζει με μια διαδικασία γελοία, το πόρισμα της οποίας ποτέ δεν έχει αντίκρυσμα.

Η Κύπρος, έχει και αυτή τα πολλά τρωτά της. Έχει πάρει πολλά από τα στραβά της "Μητέρας Πατρίδας", αλλά έχει διαφυλάξει και αρκετά, όπως την δημόσια διοίκηση, το φορολογικό σύστημα και την απόδοση Δικαιοσύνης. Δεν ξέρω ποιά θα είναι η κατάληξη του σημερινού πορίσματος. Μπορεί να είναι και "πουθενά". Αλλά και μόνο το περιεχόμενό του είναι μία ηχηρή καταδίκη για τον Πρόεδρο, που ποτέ άλλοτε στην σύγχρονη Ιστορία της Κύπρου έχει βρεθεί μπροστά σε τέτοια, αδυσώπητη ετυμηγορία. Η απόφαση, πλέον, είναι μόνο δική του. Τού λείπουν πολλά, ως πολιτικός. Η λεβεντιά όχι, ελπίζω!