Παραλογοκρατία

Ineptocracy (in-ept-o-cra-cy) - a system of government where the least capable to lead are elected by the least capable of producing, and where the members of society least likely to sustain themselves or succeed, are rewarded with goods and services paid for by the confiscated wealth of a diminishing number of producers.

Εκ του επιθέτου "inept", που σημαίνει "άτοπο, ανάρμοστο, αταίριαστο", ή και "ανόητος, παράλογος". Στην προκειμένη περιπτωση, απ' όλα αυτά, επιλέγω το "παράλογο", για να συνθέσουμε με αυτό την¨"άγνωστη λέξη": ΠΑΡΑΛΟΓΟΚΡΑΤΙΑ.

Ο ορισμός της οποίας, σύμφωνα με το αγγλικό πρωτότυπο που έλαβα από φίλο μέσω e-mail, είναι:

Παραλογοκρατία - σύστημα διακυβέρνησης στο οποίο οι λιγότερο ικανοί να κυβερνήσουν εκλέγονται από τους λιγότερο ικανούς να παράξουν, και στο οποίο επίσης οι κοινωνικές ομάδες που ειναι λιγότερο δυνατόν να υποστηρίξουν τον εαυτό τους ή να επιτύχουν, ανταμοίβονται με προιόντα και υπηρεσίες που έχουν πληρωθεί από τον κατεσχημένο πλούτο ενός όλο και μειούμενου αριθμού ανθρώπων που ακόμα παράγουν.

Ο ορισμός, που βεβαίως σηκώνει πολλή συζήτηση, μάλλον είναι βγάλμένος από το Λεξικό του Νεοφιλελευθερισμού...

Παρά το χιουμοριστικό (;) του πράγματος, τον βρίσκω εύστοχο, σε επιμέρους επισημάνσεις του, αλλά δεν τον συμμερίζομαι ούτε "κατ' άρθρον", ούτε "εν συνόλω". Εκμηδενίζει την μία πλευρά, και αποθεώνει την άλλη. Καμμία από τις δύο δεν αποτελεί ραχοκοκκαλιά της κοινωνίας, που ευτυχώς δεν αποτελείται μόνο από χαραμοφάηδες από την μία, και ικανούς δουλευταράδες από την άλλη.

Ο "μη δυνάμενος", δεν ειναι κατ' ανάγκην ανίκανος και ανεπρόκοπος. Υπάρχουν συνάνθρωποί μας που για χίλιους δυό λόγους (ο βασικότερος εκ τών οποίων είναι αυτός που περιγράφεται με την λέξη "ριζικό"), δεν μπόρεσαν. Δεν στάθηκαν τυχεροί. Ο κάθε τέτοιος άνθρωπος χρειάζεται βοήθεια, λοιπόν, και στήριξη. Οχι φιλανθρωπική, αλλά ουσιαστική. Να του δοθούν ευκαιρίες και να του εξασφαλιστούν συνθήκες για να πετύχει, και να ζήσει καλά. Οχι απλώς να επιβιώσει.

Από την άλλη, "ο κατεσχημένος πλούτος εκείνων που εργάζονται και παράγουν", είναι ... μεγάλη ιστορία. Σηκώνει τόνους συζήτησης. Υπάρχουν, ασφαλώς, εκείνοι που πληρώνουν δυσανάλογα με όσα προσφέρουν. Σε πολλές χώρες όμως (ή δική μας είναι ίσως από τα τις κλασσικότερες περιπτώσεις), υπάρχουν όχι ολίγοι, που δεν πληρώνουν "τίποτα" σε σχέση με όσα παράγουν και εισπράττουν.

Η "παραλογοκρατία" υφίσταται, ασφαλώς, ώς σύστημα που ευνοεί το παράλογο, και καταδικάζει το λογικό. Ειναι το ίδιο σύστημα που έχει επικρατήσει στο νεοελληνικό κράτος στο οποίο, επί παραδείγματι, αρκούν μόλις δύο χρόνια (μερικές φορές ούτε κάν τόσα), για να αποδειχθεί μία κυβέρνηση καταστροφικότερη της προηγούμενης, και ο περισσότερος κόσμος να πειστεί ότι είναι προς το συμφέρον του να επαναφέρει, δια της ψήφου του, την προηγούμενη κυβέρνηση ξανά στην εξουσία, παρά το γεγονός ότι γνωρίζει πολύ καλά ότι ο Μανωλιός απλώς άλλαξε ρούχα.