Wednesday, August 10, 2011

Μετάνοια

Γίνομαι έξαλλος όποτε βλέπω άνθρωπο να πετάει το τσιγάρο του από το ανοικτό παράθυρο του αυτοκινήτου του. Πολλές φορές μπλέκω και σε καυγάδες, είτε κάνοντας δριμύτατες παρατηρήσεις στον "δράστη", είτε κατεβαίνοντας από το δικό μου αυτοκίνητο για να μαζέψω τη γόπα του, και μετα να προσπαθήσω να τον φτάσω για να του την δώσω πίσω, και να του πώ μια εξυπνάδα του τύπου "κάτι σας έπεσε". Τις προάλλες, στην οδό Χαριλάου Τρικούπη στη Κηφισιά, σταμάτησα δίπλα σε έναν οδηγό που μόλις είχε πετάξει τό αποτσίγραρό του από το αυτοκίνητο, και χαμογελώντας ευγενικά, αλλά και λίγο ειρωνικά, τον ρώτησα "γιατί το κάνατε τώρα αυτό;". Ο άνθρωπος αντέδρασε κάπως αμήχανα, κουνώντας το κεφάλι του με νόημα, σαν να ήθελε να πεί κάτι σαν "συγγνώμη, έχετε δίκιο". Αλλά εγώ, ο στρατηγός, δεν τον άφηνα να το πει.

Ευτυχώς, άναψε τότε το πράσινο φως, και μ' έβγαλε εμένα από την ακόμα μεγαλύτερη, δική μου πιά, αμηχανία. Αλλά και δυσφορία. Διότι συνειδητοποίησα ότι, πιο πολύ από την συμπεριφορά του άλλου, με ενόχλησε η δική μου. Θυμήθηκα ότι και η αφεντιά μου, πριν κόψει το κάπνισμα και περάσει στο στρατόπεδο των φανατικών αντικαπνιστών, έκανε το ίδιο ακριβώς πράγμα που σημερα τον ενοχλεί και τον θυμώνει. Αφού ανένηψες όμως, θα αντιτείνει ίσως κάποιος, έχεις δίκιο τώρα που ενοχλείσαι. Είναι όντως εγκληματικό να ρίχνεις το τσιγάρο από το αυτοκίνητό σου. Αλλά νομίζω πιά πως η αντίδραση απέναντι σε αυτόν που διαπράττει το "έγκλημα" δεν μπορεί, ιδίως όταν προέρχεται από κάποιον που το έχει διαπράξει πολλάκις και εκείνος, να είναι της επιθετικής και δασκαλίστικης-"αστυνομικής" μορφής που μέχρι τωρα εφάρμοζα, και για την οποία πικρά μετανιώνω.

Ο "άλλος τρόπος", είναι ίσως να σταματώ τη "διαμαρτυρία" μου στο σημείο που μαζέυω το αποτσίγαρο, και να μήν εκτονώνω τον θυμό μου στον "δραστη". Σίγουρα, μιας και έχω την δυνατότητα, ακόμα, να γραφω σε εφημερίδα και να μιλω σε μικρόφωνο, ίσως να είναι καλύτερα, με πιο κόσμιο και πειστικό τρόπο να επισημαίνω τα κακώς κείμενα (χωρίς, εννοείται, να χαρακτηρίζω τον "δραστη"), και να αναφέρω τις επιπτωσεις της πραξης του. Θέλω να πω εν κατακλείδει ότι έχω δοκιμάσει ο ίδιος την μέθοδο της οργισμένης, κάποτε και βίαιης αντίδρασης, την έχω δει επίσης να εφαρμόζεται και από άλλους, και πουθενά, σε καμμία περίπτωση, δεν ειδα να προκύπτει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αντίθετα, εάν λάβει κάποιος υπ όψιν και την ψυχολογική επιβάρυνση εκείνου που θυμώνει και αντιδρά υπό θυμό, το όλο πρόβλημα χειροτερεύει

Θεωρώ, επομένως, ότι η λύση, βεβαίως δεν ειναι να σιωπάς, αλλά να ψάξεις να βρεις έναν τρόπο αντιδρασης διαφορετικό. Μπορει να είναι ένα γράμμα στην τοπική σου εφημερίδα. Ενα e-mail σε 5-6 φίλους. Πρόταση στο σχολείο των παιδιών σου για μία μικρή εκδήλωση σχετική με το θέμα, που να διοργανωθεί με κέφι, φαντασία και πρωτοτυπία. Μπορεί να είναι μία πρωτοβουλία, για να μοιράζεις με άλλους της γειτονιάς σου ένα ωραίο φυλλάδιο σε κάποια κεντρικά φανάρια της τροχαίας, όπου θα επισημαίνεις μερικά από τα πράγματα που άλλες φορές τα μετέφερες με θυμό και επιθετικότητα σε όποιον συμπεριφερόταν άσχημα.

Μιλώ, δηλαδή, για μιαν άλλην "κοινωνικότητα", που είναι, νομίζω, ο μόνος δρόμος για να φύγουμε από τους χίλιους, σήμερα, εγκλωβισμούς μας.

2 comments:

  1. ΦΙΛΕ ΧΡΗΣΤΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΙΣΗ ΜΗΝΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΚΑΘΟΜΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΕΝΑ ΣΑΒΒΑΤΙΑΤΙΚΟ ΠΡΩΙΝΟ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΣΤΟ ΒΥΡΩΝΑ , ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΩ ΚΑΤ'ΑΡΧΑΣ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΕΧΟΥΝ ΑΠΛΩΣΕΙ ΤΑ ΤΡΑΠΕΖΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΣΟ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΠΟΙΩΝ , ΟΠΩΣ ΚΑΘΩΜΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΕΝΑ " ΔΙΠΟΔΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ " ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΕ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΗΣΙΟΝ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΕΝΑ ΠΑΚΕΤΟ ΤΣΙΓΑΡΑ ΠΕΤΑΞΕ ΤΟ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΕΝΤΟΝΕΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΑΝΤΩΣ ΟΤΙ ΔΙΠΛΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΔΟ ΑΠΟΡΡΗΜΑΤΩΝ Μ'ΕΓΡΑΨΕ ΚΟΙΝΩΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΙΑΝΕΙ ΜΕΛΑΝΗ !

    ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ.

    ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ( ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ ).

    ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

    ReplyDelete
  2. Εχω ζήσει πολλά τέτοια περιστατικά Θοδωρή μου, και πάντοτε έβγαζαν από μέσα μου τα πιο αρνητικά συναισθήματά μου. Δεν έχω ακόμα απαντήσεις για το πως μεταχειρίζεται κάποιος τέτοιες συμπεριφορές. Υπάρχουν στιγμές που αποζητώ σκληρή και παραδειγματική τιμωρία. Υπάρχουν άλλες, που κάνω ένα βήμα πίσω, και σκέφτομαι άλλους τρόπους αντίδρασης, ώστε το αποτέλεσμα να μήν ειναι να με βρίσει ο "δράστης", αλλά να τον κάνω, τουλάχιστον, να σκεφτεί. Εχω βρεί ότι, όποτε αντέδρασα με ευγένεια, έμεινα με την εντύπωση ότι ίσως θα μπορουσε να υπάρξει καλό αποτέλεσμα. Οποτε, πάλι, αντέδρασα με θυμό, κατάλαβα μετα ότι μάλλον δεν θά άλλαζε τίποτα.

    Ειναι δύσκολος αυτός ο δρόμος, φίλε.

    Χρηστος

    ReplyDelete

Ο Νορβηγός ζογκλέρ*

  Στο τρένο, Παρασκευή κατά τις 11.30 το πρωί, από Κηφισιά-Μοναστηράκι. Ως το Ηράκλειο είχε γεμίσει το βαγόνι μας. «Ποιοι είμαστε;», θα αναρ...