Αυτός ο άνθρωπος θα μπορουσε να ηταν, άξια, ο αυριανός πρωθυπουργός της Ελλάδος.

Αυτή η συνέντευξη του Υπουργού Εξωτερικών, Σταύρου Λαμπρινίδη, στην εκπομπή Hard Talk του BBC World, μία από τις καλύτερες εκπομπές με πολιτικές συνεντεύξεις που υπάρχουν στη ζούγκλα της εντυπωσιοθηρικής τηλεόρασης, ήταν μία αποκάλυψη για μένα.

Οπως οι περισσότεροι από εμάς, υποθέτω, γνώριζα και γνωρίζω πολύ λίγα πράγματα για τον Υπουργός Εξωτερικών που όμως, όπως συμβαίνει συχνά στα μέρη μας, χαίρει μεγαλύτερης εκτίμησης και αποδοχής μακρυά από την πατρίδα του. Μου το είπαν και δεν το πίστευα ότι, όταν αποχαιρετούσε τους συναδέλφους του στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο για να αναάβει το Υπουργείο Εξωτερικών στον πρόσφατο ανασχηματισμό, οι περισσότεροι ξένοι και δικοί μας Ευρωβουλευτές τον χειροκροτούσαν επί πολλή ώρα, όρθιοι, και αρκετοί από αυτούς είχαν δακρύσει κιόλας.


Τον άκουσα επίσης μια δυό φορές να απαντά σε επερωτήσεις βουλευτών στο δικό μας Κοινοβούλιο, και μού έκανε εντύπωση πόσο ψύχραιμες και εμπεριστατωμένες απαντήσεις έδινε, αλλά κυρώς με πόση προσοχή και σεβασμό τόν άκουγαν όλοι, ακόμα και εκείνοι που είναι απάναντί του πολιτικά, και θα τους βόλευε η σκληρή αντιπαράθεση, όπως την λέμε.


Απόψε, παρακολούθησα αυτήν την συνέντευξή του στο BBC, και εντυπωσιάστηκα. Τόσο, που τολμώ να διακινδυνεύσω να αναφωνήσω "να ένας ανθρωπος, που και αύριο κιόλας, θα άξιζε να ήταν ο επόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδος".


Δεν ειναι μόνο η άριστη γνωση και χρήση της αγγλικής γλώσσας - αυτό το έχει και ο Γιωργος Παπανδρέου, και ίσως και σε καλύτερο επίπεδο. Είναι κυρίως η ουσία των απαντήσεών του σε πολύ σκληρές ερωτήσεις. Ερωτησεις, που αφορούν όχι το άμεσο πεδίο της αρμοδιότητο΄ς του, που ειναι η εξωτερική πολιτική, αλλά εκείνο της οικονομίας, που εναι "πατάτα καυτή¨, και ειλικρινά δέν γνωρίζω άλλον Ελληνα πολιτικό που θα μπορουσε, αυτήν την στιγμή, να τα βγάλει πέρα τόσο καλά σε μια τόσο σκληρή συνέντευξη. Αντίθετα, και μόνο που βλέπω ποιοί, από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ευρίσκονται στον τομέα εξωτερικής πολιτικής, με πιάνει τρόμος στη σκέψη ότι απέναντι από τον συγκεκεριμένο δημοσιογραφο, θα μπορουσε να κάθεται, αντί του κ. Λαμπρινίδη, ο Τομεάρχης Πολιτικής Ευθυνης Εξωτερικών, κ. Πάνος Παναγιωτόπουλος, ή ο αναπληρωτής του, κ. Γκιουλέκας! Η σύγκριση είναι συντριπιτική, υπέρ του νυν Υπουργού.


Αλλά, δέν θα σταθώ σε αυτήν - αλλοίμονό μας εάν το κάνουμε αυτό. Εδω μιλάμε για έναν άνθρωπο που, και μόνο το βιογραφικό του (το οποίο και αυτό, τώρα το μελέτησα προσεκτικά) δικαιολογεί την αισιόδοξη παραδοχή ότιδεν είναι άχρηστοι όλοι οι πολιτικοί μας, ότι υπάρχουν άνθρωποι ικανοί, που μπορουν να μας κάνουν να νοιωθουμε υπερήφανοι και, κυρίως, που μπορουν να βοηθήσουν τον τόπο να βγεί από το τέλμα στο οποίο τώρα ευρίσκεται.


(Για να προλάβω, επίσης, τυχόν κακαντρεχή σχόλια, τον κ. Λαμπρινίδη δεν τον γνωρίζω σε προσωπικό επίπεδο, δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ, και δεν έχουμε ανταλλάξει κουβέντα ούτε δια τηλεφώνου. Ο,τι χρειάστηκε, τον τελευταίο καιρό, να μάθω για το Υπουργείο Εξωτερικών, το έμαθα επικοινωνόντας με τον εκπρόσωπο Τύπου κ. Δελαβέκουρα).


Έλεγα, λοιπόν, για το βιογραφικό σημείωμα του κ.Λαμπρινίδη, από το οποίο παραθέτω μερικά αποσπάσματα, όπως τα βρήκα στην ιστοσελίδα του www.labrinidis.gr.


"Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 6 Φεβρουαρίου 1962. Είναι απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών (έτος 1980). Από το 1975 ως το 1980 μεγάλωσε στο Οικοτροφείο του Κολλεγίου, όπου εξελέγη Πρόεδρος της Επιτροπής Εσωτερικών Μαθητών. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Άμχερστ (πτυχίο B.A., Amherst College) των ΗΠΑ, από όπου αποφοίτησε το 1984 στον τομέα των Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών με τις διακρίσεις «Magna Cum Laude» και «Phi Beta Kappa». Εν συνεχεία σπούδασε με υποτροφία στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Γιέιλ (Yale Law School), όπου το 1988 του απονεμήθηκε το πτυχίο Juris Doctor.


Στις 17 Iουλίου 2011, o Σταύρος Λαμπρινίδης ανέλαβε καθήκοντα Υπουργού Εξωτερικών.

Από τον Ιούνιο του 2004 μέχρι την ανάληψη των καθηκόντων του ως Υπουργός Εξωτερικών, υπήρξε Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και από τον Απρίλιο του 2005 Επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.


Κατά την πρώτη θητεία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μεταξύ 2004-2009, υπήρξε Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων. Υπήρξε επίσης αναπληρωματικό Μέλος της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Προστασίας των Καταναλωτών, Μέλος της Επιτροπής για τις σχέσεις της ΕΕ με την Παλαιστινιακή Αρχή, Μέλος της Αντιπροσωπείας για τις σχέσεις ΕΕ με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, αναπληρωματικό Μέλος της Αντιπροσωπείας για τις σχέσεις με το Ιράν και της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων και Μέλος της Προσωρινής Επιτροπής για τη χρήση Ευρωπαϊκών Κρατών από τη CIA για τη μεταφορά και την παράνομη κράτηση ατόμων.


Υπήρξε Εισηγητής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε θέματα όπως η Ενίσχυση της Ασφάλειας και των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων των Πολιτών στο Διαδίκτυο, οι Στρατηγικές και τα Μέσα για την Ένταξη των Μεταναστών στην Ευρώπη, και η Προστασία των Υποδομών Ζωτικής Σημασίας στο Πλαίσιο της Καταπολέμησης της Τρομοκρατίας.

Τον Ιούλιο του 2009 εξελέγη Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ως Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο των Διεθνών Σχέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.


Από το 1988 ως το 1993 εργάστηκε ως δικηγόρος στην εταιρία Wilmer, Cutler & Pickering στη Ουάσιγκτον των ΗΠΑ, με εξειδίκευση στο διεθνές εμπόριο και τις διεθνείς διαιτησίες. Διατέλεσε συνεργάτης του ιδρυτή της εταιρίας και μετέπειτα νομικού συμβούλου του Λευκού Οίκου επί προεδρίας Κλίντον, Lloyd Cutler. Το 1993 επέστρεψε στην Ελλάδα για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις.


Έχει διατελέσει Βοηθός Καθηγητή στη Σχολή Οργάνωσης και Διοίκησης του πανεπιστημίου Yale. Διατέλεσε Αρχισυντάκτης της έγκριτης νομικής επιθεώρησης The Yale Journal of International Law (1987-88).


Στην επαγγελματική του δράση έχει, μεταξύ άλλων, διατελέσει πρόεδρος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Δικηγορικού Συλλόγου του District of Columbia των ΗΠΑ.


Έχει χρηματίσει συνεργάτης της Νομικής Ομάδας της Ελληνικής Δημοκρατίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στη νικηφόρα για την Ελλάδα Υπόθεση Ασφαλιστικών Μέτρων εναντίον της Ελληνικής Δημοκρατίας για το Εμπάργκο Εναντίον των Σκοπίων, υπό τον αείμνηστο Γιάννο Κρανιδιώτη.


Ο κ. Λαμπρινίδης έχει βραβευτεί από το Hellenic Leadership Conference, την επιτελική οργάνωση του ελληνοαμερικανικού λόμπι, για το έργο του στην προώθηση των ελληνικών θέσεων στο εξωτερικό.


Τέλος, έχει δημοσιεύσει σειρά άρθρων σε ελληνικές και ξένες εκδόσεις και έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα και την ΕΕ σε πλήθος επίσημων πολιτικών και ακαδημαϊκών επαφών και συνεδρίων σε πάνω από 40 χώρες και διεθνείς οργανισμούς σε όλη τη γη.


Ο κ. Λαμπρινίδης είναι παντρεμένος και έχει μια κόρη."


Εχουμε να κάνουμε, δηλαδή, με έναν πολιτικό που δέν κληρονομεί κανένα οφίτσιο. Οπου έφτασε, έφτασε μόνος του. Έχει "ένσημα του ΙΚΑ", έστω και (ή, ιδίως και) Αμερικάνικα. Δηλαδή, έχει δουλέψει ο άνθρωπος. Εχει βγάλει λεφτα με την εργασία του.

Αυτό που ειδα στο βιντεάκι του BBC, αλλά και σε άλλα που παρακολούθησα στο youtube, μου αποκαλύπτουν έναν άνθρωπο με κλάση, που νομίζω ότι δεν έχει άλλος Ελληνας πολιτικός σήμερα. Ισως να υπερβάλλω, αλλά σε μία εποχή που όλοι λέμε το κοινότοπο, "και δυστυχώς δεν έχουμε και κανέναν άξιο πολιτικό", νομίζω πως ο κ.Λαμπρινίδης, μαζί και με μερικούς άλλους που δεν θέλω να βιαστω να μνημονεύσω (μέσα σε αυτούς ειναι ο Ανδρέας Λοβέρδος και η Αννα Διαμαντοπουλου), έχουμε μεγάλη ανάγκη από ευχάριστες διαψεύσεις.