"Όπως οι μέλισσες μαζεύουν το μέλι, έτσι κι εμείς ξεδιαλέγουμε ό,τι πιο γλυκό έχει το κάθε πράγμα και πλάθουμε Εκείνον. Αρχίζουμε ακόμα και με το πιο ασήμαντο, το πιο παρατεταμένο (φτάνει μόνο να το γεννάει η αγάπη), με τη δουλειά και την ξεκούραση, με τη σιωπή ή με μια μικρή μοναχική χαρά, με το κάθε τι που κάνουμε μόνοι χωρίς συμπαραστάτες κι οπαδούς, τον θεμελιώνουμε αυτόν - που δεν θα προφτάσουμε να τον γνωρίσουμε, όπως οι πρόγωνοί μας δεν πρόφτασαν να γνωρίσουν εμάς. Κι ωστόσο, οι σβησμένες αυτές σκιές των περασμένων ζουν μέσα μας με πλήθος μορφές: είναι οι κλίσεις μας, είναι οι τροπές της μοίρας μας, το αίμα μας που σφυροκοπάει, κι η αιώνια χειρονομία που ανεβαίνει από τα βάθη των Καιρών".
Rainer Maria Rilke, "Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή", μετάφραση Μάριου Πλωρίτη, εκδόσεις Ικαρος.
No comments:
Post a Comment