Καλωσόρισες πουλί μου, μοναξιά ελληνική μου!

Σημαντική, νομίζω, ηταν η πρωτοβουλία για κοινή ραδιοφωνική εκπομπή ενημερωτικών και ψυχαγωγικών σταθμών που έγινε χθες, 18 Μαίου, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, και σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Η  ΕΡΑ προσέφερε το studio της και ο Flash  το κεντρικό σύνθημα της εκπομπής, εναντίον της βίας. Συμμετείχαν επίσης το Ράδιο 9, Στο Κόκκινο, Real FM, Βήμα FM, ΑΝΤ1, το ραδιόφωνο της Εκκλησίας της Ελλάδος, το Δημοτικό Ραδιόφωνο του Πειραιά. 

Αντιδράσεις έχει προκαλέσει η δήλωση του Διονύση Σαββόπουλου, ο οποίος συμμετείχε στην κοινή εκπομπή με θέμα τη βία που έγινε πριν από λίγο, από ραδιοφωνικούς σταθμούς της Αθήνας, με αφορμή τα επεισόδια των τελευταίων ημερών.

Οπως διάβασα στο in.gr, o γνωστός τραγουδοποιός πρότεινε να κηρυχθεί η Αθήνα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ζητησε τον «καθαρισμό» των κτιρίων της Αθήνας από τοξικομανείς και μετανάστες και τη μεταφορά τους σε αραιοκατοικημένα νησιάμε χαμηλό πληθυσμό, υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ, όπου θα μπορούν να καλλιεργούν τη γη.

Ο Δ. Σαββόπουλος πρότεινε ακομα τη μεταφορά των τοξικομανών σε μέρη που δεν θα έχουν πρόσβαση οι έμποροι ναρκωτικών.

Επίσης, τόνισε ότι η Αθήνα υποφέρει από την τρομοκρατία και τη βία.

Στο τέλος της συζήτησης ο ίδιος απάντησε σε σχετική ερώτηση παραφράζοντας στίχους του, ότι «ήρθε η ώρα να αποφασίσεις αν θα πεθάνεις ή θα ζήσεις».

Μία πτυχή τω προτάσεών του με βρίσκει σύμφωνο. Ισως θα την διατύπωνα λίγο διαφορετικά. Στην εκτός Αθήνας Ελλάδα, υπάρχουν πρισσότερες ευκαιρίες και ανάγκες απασχόλησης. Τις προάλλες έβλεπα στην ΕΡΤ ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για τις φυτείες των φυστικιών Αιγίνης, και ένας παραγωγός, από τους πιο παλιούς, έλεγε ότι οι Ελληνες δέν δουλεύουν πιά στα χωράφια, και από τους ξένους με δυσκολία βρίσκεις κάποιους Πακιστανούς ή Σριλανκέζους, ή από το Μπαγκλαντές, που θα ήθελαν να απασχοληθούν.

Δεν ξέρω τι μεροκάματα τους δίνουμε, και είμαι αποφασιστικά εναντίον οποιουδήποτε που θα εκμεταλλευτεί ένα εργάτη, δίνοντάς του ψύχουλα για να κάνει μια πολύ σκληρή δουλειά. Ταυτόχρονα, όμως, θυμώνω που βλέπω καθημερινά στην Αθηνα, σε κάθε φανάρι της πόλης, μετανάστες πολύ νέους σε ηλικία (18-30 ετών), να καθαρίζουν τζάμια η να πουλάνε λουλούδια και ό,τι άλλο. Αρκετές φορές ρώτησα μερικούς από αυτούς γιατί δεν πάνε να δουλέψουν στην επαρχία, στα νησιά, όπου υπάρχουν ακόμα ανάγκες, και ίσως τα λεφτά είναι καλύτερα, και όλοι μου απάντησαν "οχι, εδώ έχει λεφτα". Οι περισσότεροι από αυτούς ειναι παράνομοι, άν όχι όλοι. Κάποιοι τους εκμεταλλεύονται. Αυτοί οι κάποιοι είναι εγκλημαικά στοιχεία. Ο κύκλος μεγαλώνει, και το πρόβλημα γίνεται όλο και πιο δυσεπίλυτο.

Ενα σοβαρό πρόγραμμα, λοιπόν, που θα έδινε σε μερικούς από τους μετανάστες ένα καλό κίνητρο να πάνε και να εργαστούν στην επαρχία, για ένα μεταβατικό στάδιο, έπειτα από το οποίο θα κριθεί εάν θα τους δοθεί μόνιμότερη άδεια παραμονής, ίσως να ήταν μία πιο ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο πρόβλημα.

Πάντως, από το να καθόμαστε "επαναστατικά", και να φωνάζουμε΄"όλοι έξω", ή "κάτω τα χέρια από τους μετανάστες", επιτέλους άς ακούσουμε και κάποιες προτάσεις.