Ειμαστε όλοι "Χριστιανοι";

'Αρθρο του ακροατή των εκπομπών μας, Μανος Σεμπάστιαν Φλόϊντ, στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ, κ.Κώστα Σκηνιώτη:

Κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες ορισμένων συγκλονιστικών περιστατικών, τα οποία χαράζουν σε όλους μας, και ειδικά σε όσους έχουν την αντίστοιχη ευαισθησία, βαθιές χαραγματιές στη καρδιά και στο μυαλό.

Είτε πρόκειται για τη φτώχεια και τον υποσιτισμό στην Αφρική που σκοτώνει παιδιά, είτε πρόκειται για έναν ανεμοστρόβιλο στην Αμερική που αφήνει πίσω νεκρούς, είτε πρόκειται για τα τρία εγγόνια του Καντάφι που σκοτώνονται από ένα πύραυλο που στοχεύει τον παππού τους, είτε πρόκειται για μια κοπέλα που πεθαίνει σε ένα νοσοκομείο από έλλειψη γιατρών της Εντατικής Μονάδας πηγαίνοντας να γεννήσει το τρίτο παιδί της, είτε πρόκειται για ένα πολίτη – πυροσβέστη που συναντιέται σε ένα σούπερ μάρκετ με έναν αδίστακτο ληστή.

Τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου προς τη Κυριακή του Πάσχα, ένα εφτάχρονο αγόρι συναντήθηκε με τον θάνατο. Ο συμβολισμός της στιγμής σε λίγα λεπτά ήταν η Ανάσταση της ζωής, όμως το παιδί αυτό συναντήθηκε με το τέλος της ζωής αυτής.

Η αντιφατική αυτή εικόνα, σε συνδυασμό με την ηλικία και τη γνώση όλων μας ότι πρόκειται για ένα παιδί, αθώο του αίματος όλων μας, που δεν πρόλαβε να κάνει ούτε τις αμαρτίες της ζωής είναι συνδυασμός συγκλονιστικός και καταιγιστικός.

Μια ανόητη φωτοβολίδα, που εκτοξεύτηκε από ένα ανόητο χέρι, ήταν η αιτία του τέλους. Άδοξο τέλος ενός ακόμη παιδιού μαζί με εκατομμύρια άλλα παιδιά που έχουν και αυτά άδοξο τέλος από άλλες αιτίες.

Στην ιστορία αυτή υπάρχουν όμως και άλλα πρόσωπα που προσωπικά θέλω να σημειώσω ότι με συγκλόνισαν με τη στάση ζωής τους. Η αθέατη μάνα, που βιώνει σίγουρα ένα βαθύ πόνο μια καθολική, δραματική και τεράστια απώλεια. Η μάνα της αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας, που σημείωνε ότι δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο σε αυτή τη ζωή, από το να θάβει η μάνα το παιδί της.

Αλλά και ο πατέρας, ο συγκλονιστικός πατέρας που πιστός στις αρχές της πίστης του, δήλωσε εξαρχής ότι δεν θέλει να ζητήσει τη δίωξη του νεαρού που εκτόξευσε τη φωτοβολίδα. Ο ιερέας πατέρας που δήλωσε ότι και αυτός που εκτόξευσε τη φωτοβολίδα είναι ακόμα παιδί, και πως ο ίδιος αυτός ο ιερέας τον γνωρίζει από τότε που ήταν ακόμα πιο μικρό παιδί στην ηλικία του παιδιού του. Ο πατέρας που δήλωσε ότι επιθυμεί και θα δωρίσει τα όργανα του παιδιού του για τη σωτηρία κάποιων άλλων παιδιών. Ένας πραγματικός παπάς, που  από τη μια είναι πιστός στις αρχές της πίστης του και κοιτάει το Θεό του ακόμα και σε αυτή τη τραγική στιγμή διατηρώντας στη καρδιά του την αγάπη, και από την άλλη μεριά αναζητά τη σωτηρία για τους άλλους και στην επίγεια ζωή μέσα από τη δωρεά των οργάνων του παιδιού του.

Είναι μια κορυφαία στιγμή στη ζωή των ανθρώπων, όπου η τραγωδία συναντιέται με το μεγαλείο, όπου είτε πιστεύεις είτε δεν πιστεύεις, σκύβεις ευλαβικά το κεφάλι μπροστά στην αγνή και πραγματική πίστη που ένας άνθρωπος δείχνει ότι έχει στις αρχές του.

Είναι η στιγμή στη ζωή που δηλώνεις ότι είμαστε όλοι ...<<Χριστιανοί>>, αν αυτό σηματοδοτεί τη στάση ζωής που δείχνει ο απλός παπάς – ιερέας αυτής της τραγικής ιστορίας.