Είναι αλήθεια πως είναι πολύ δύσκολο να παρακολουθήσει κάποιος όλες αυτές τις απίθανες πιριουέτες που γίνονται τον τελευταίο καιρό σε όλο τον κόσμο, με την συμμετοχή κυβερνησεων, τραπεζιτών, οίκων αξιολόγησης, και λογής-λογής επενδυτών, γύρω από σενάρια χρεωκοπίας μιας χώρας. Ξέρουμε, ότι τα παιχνίδια αυτά βρίσκουν γόνιμο έδαφος σε χώρες ευάλωτες, όπως είναι η δική μας. Ξέρουμε, επίσης, ότι έγιναν ευάλωτες οι χώρες αυτές με πολύ μεγάλη ευθύνη των πολιτικών τους, μα και των πολιτών τους - πρώτον, που τος ψήφιζαν ξανά, και ξανά, και ξανά, και δευτερον που συμμετείχαν και αυτοί στην νομή της εξουσίας. Όμως, αυτό που φαίνεται να γίνεται τώρα (και που, επαναλαμβάνω, οι πιο πολλοί από εμάς δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε την διάστασή του) ξεπερνάει κάθε όριο ηθικής. Στα δικά μου τα μάτια, ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου εναντίον μιας χώρας, σκοτώνοντας τους πολίτες της, όχι με σφαίρες, βόμβες και άλλα πυρομαχικά, αλλά με την ψυχική τους εξόντωση. Αυτό, για μένα, είναι πολύ χειρότερο από το να έρριχνες πυρηνική βόμβα. Είναι δημιουργία καινούργιων στρατοπέδων συγκεντρώσεως….
Στην οποία, δημιουργία, κάποιοι έχουν και εξειδίκευση!
Με όλο το σεβασμό νομίζω ότι είναι από τα χειρότερα σχόλιά σας (και σας διαβάζω - μετά χαράς - συχνά).
ReplyDeleteΑπλά εγώ βλέπω να έρχεται ο λογαριασμός. Δυστυχώς, αλλά αναπόφευκτα, σε όλους μας. Η αίσθηση της απελπισίας από τον "ερχομό του λογαριασμού" είναι νομίζω που εξωθεί σε τέτοιου είδους αντιδράσεις σαν την παραπάνω δική σας. Αλλά μην ξεχνάτε ότι με την αναζήτηση φανταστικών εχθρών εκτός της χώρας αυτοί που (νομίζουν ότι;) θα γλυτώσουν θα είναι οι πραγματικοί εχθροί εντός της χώρας (συντεχνίες, λαδοεργολάβοι, πολιτικάντηδες, κτλ.)