Friday, October 11, 2013

ΣΚΟΡΠΙΑ ΦΥΛΛΑ & ΦΤΕΡΑ

12 πιανίστες από το Εθνικό Ωδείο της Ουάσιγκτον. Είπαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Ο καθένας, από λίγο.

Αυτό το "λίγο" του καθένα, έφτανε και πρίσσευε - θα το δείτε τώρα - για να γίνει ένα μικρό αριστούργημα.

Απόδειξη, ότι όταν οι άνθρωποι αφήνονται ελεύθεροι, χωρίς καθοδηγητές και προστάτες, να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους, να συνεργαστούν μέ άλλους, και να δοκιμάσουν και νέα πράγματα, είναι άξιοι για το καλύτερο.

Καλό απόγευμα, και καλή ακρόαση.

 



Όταν ρωτάς το παιδί σου: -Για κοίτα σε παρακαλώ βρέχει έξω? και αντί το παράθυρο ανοίγει το smartphone, κάτι σίγουρα δεν έχουμε κάνει σωστά.

Από τους The Smiths, ένα τραγούδι τώρα για την Παρασκευή. There is a Light That Never Goes Out. Υπάρχει ένα Φως Που Δεν Σβήνει Ποτέ.
 



15 γυναίκες έχουν κερδίσει το Νόμπελ Ειρήνης από το 1901 που απονεμήθηκε για 1η φορά στον Ανρί Ντουνάν, Ερρίκο Ντυνάν τον ξέρουμε εμείς εδώ (όπως επισημαίνεται και σε διόρθωση αναγνώστριας παρακάτω), που ίδρυσε τον Ερυθρό Σταυρό το 1863. Η πρώτη γυναίκα ήταν η Βαρόνη Μπέρθα φον Ζούτνερ (ακι όχι Μπέρτα φον Σάτνερ όπως λανθασμένα την έγραψα στην αρχη), το 1905.  Γεννήθηκε στη Πράγα επί αυστριακής Αυτοκρατορίας, και ο λόγος που της απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης ήταν για την συνολική, σπουδαία της φιλειρηνική δράση, η φιλοσοφία της οποία "ενσωματώνεται" στο αντιπολεμικό,  “Lay Down Your Arms” (1889), στα ελληνικά «Παραδώστε τα Όπλα σας» (κατ' εμέ), ή "Κάτω τα Οπλα" (κατά την είσημη μετάφραση).

Πολλοί λένε ότι οφείλει και ένα … μικρό μέρος του βραβείου της στον ιδρυτή των Νόμπελ, Άλφρεντ Νόμπελ, με τον οποίο είχε πολύ στενή σχέση.
 
Waterboys, The Whole of The Moon. Ολόκληρο το Φεγγάρι...
 



12 ετών ήταν το 2009 η Πακιστανή μαθήτρια Μαλάλα Γιουσαφζάϊ όταν πρωτόγραψε στο blog του BBC για την φρικτή ζωή της, και των άλλων κοριτσιών που ήθελαν να μάθουν γράμματα. Το 2012, δέχτηκε δολοφονική επίθεση από τους Ταλιμπάν, και τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι και στον λαιμό. Ευτυχώς επέζησε, και σήμερα συνεχίζει τον αγώνα της. Θεωρείτο από πολλούς φαβορί φέτος για το Νόμπελ Ειρήνης, και πολλοί στενοχωρέθηκαν που δεν το πήρε. Θα ήταν η 16η γυναίκα.

Όμως, όπως γράφει και στην Γκάρντιαν η Ντίγια Κουριακόσε, που σπουδάζει δημοσιογραφία στο Κολούμπια, ΗΠΑ, και κάνει την άσκησή της στην βρετανική εφημερίδα στο Λονδίνο, είναι ευχής έργο που δεν πήρε το Νόμπελ η Μαλάλα, διότι αυτό θα έβαζε φρένο στη σημαντική δουλειά που κάνει για τα δικαιώματα των μουσουλμάνων κοριτσιών, και που ακόμα βρίσκεται στην αρχή.
 
The Verve - Bitter Sweet Symphony. Γλυκόπικρη Συμφωνία.
 



That's all for now, folks...

3 comments:

  1. Αναζητώντας κάτι άλλο τυχαία πέρασα από το ιστολόγιό σας κύριε Μιχαηλίδη και έριξα μια ματιά. Ομολογώ ότι απογοητεύτηκα, διαπιστώνοντας ανεπίτρεπτα λάθη σε μια και μόνο παράγραφο. Απαριθμώ για να μην κουράζω.
    1. Αναφέρετε ότι 15 γυναίκες μέχρι σήμερα έχουν τιμηθεί με Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Ως φιλόλογος που ασχολούμαι και με το γυναικείο κίνημα, αλλά και με την ειρήνη σας διαβεβαιώ ότι οι γυναίκες αυτές είναι δεκατρείς - οι δυό τους μάλιστα το μοιράστηκαν το 1976.
    2. Αναφέρετε ότι ο πρώτος που τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ ήταν ο Ανρί Ντουνάν! Ανρί Ντυνάν ή Ερρίκος Ντυνάν, όπως έχει εξελληνιστεί και καθιερωθεί ναί. Ανρί Ντουνάν δεν υπάρχει!
    3. Αναφέρεστε στην πρώτη, χρονικά, γυναίκα η οποία τιμήθηκε με Νόμπελ Ειρήνης. Και την αποκαλείτε Μπέρτα φον Σάτνερ. Δεν θα μείνω, ούτε θα επιμείνω στο Μπέρτα που ορθά προφέρεται Μπέρθα. Στο επώνυμο μένω και επιμένω. Είναι Ζούτνερ κύριε Μιχαηλίδη! Απορώ με την επιπολαιότητα που θεωρεί όλα τα ονόματα αγγλοσαξωνικά και έτσι τα προφέρει. Και δεν μένω εκεί. Αναφέρετε την αγγλική μετάφραση του ονόματος του πλέον γνωστού πονήματός της, την Lay Down Your Arms! χωρίς να κατονομάζετε το πρωτότυπο όνομα Die Waffen nieder! Εξ αυτού έχει αποδωθεί, σωστά, στα ελληνικά Κάτω τα όπλα! και ουχί Παραδώστε τα όπλα!, όπως εσείς αναφέρετε!!! Και με την ευκαιρία ας μάθετε ότι η Μπέρθα φον Ζούτνερ δεν βραβεύτηκε με Νόμπελ για το εν λόγω βιβλίο της, αλλά για τη συνολική και σημαντικότατη φιλειρηνική της δράση. Σίγουρα, τέτοια λάθη προδίδουν απουσία της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

    Μαριάννα Αναστασίου
    Φιλόλογος

    ReplyDelete
  2. Αγαπητή κυρία Αναστασίου.

    Σας ευχαριστω για τις διορθώσεις που κάνετε, και σπέυδω, αμέσως μετα και το δικό μου σημείωμα, να κάνω τις αλλαγές. Με στεναχώρησε όμως, και με απογοήτευσε το ύφος σας, απόρροια δυστυχώς του επαγγέλματος που κάνετε. Εγω έμαθα στη ζωή μου, ότι οι καλύτεροι δάσκαλοι είναι εκείνοι που διορθώνουν τα λάθη των μαθητών τους, ή όποιων άλλων, χωρίς να τους επιπλήττουν κιόλας.

    Δέχομαι ότι το κείμενό μου είχε λάθη, και πράγματι η αγγλοσαξωνική μου Παιδεία ευθ΄νεται για πολλά από αυτά. Πολλε΄ς φορές έχω σκεφτεί, τουλάχιστον στον γραπτό λόγο, να αφήνω τα ανοματα και τους τίτλους βιβλίων, έργων, κλπ στην πρωτότυπή τους μορφή - κάτι που το δικό σας σημείωμα με κάνει επιτέλους να το αποφασίσω.

    Εχω επιφύλαξη όσον αφρά την "ελληνοποιηση" μερικών ονομάτων, φερ ειπείν τον Churchill δεν μπορώ ποτέ να τον πω Τσόρτσιλ, αλλά Τσέρτσιλ, το Canterbury, όπου και σπούδασα, να το πω Καντέρμπουρι, αντί Κάντερμπερι, το Cambridge, Κέμπριτζ αντί Κέϊμπριτζ, και άλλα πολλά.

    Τέλος, όσον αφορά τον αριθμό των γυναικών που πήραν το βραβείο Νόμπελ, νομίζω πως κάνετε λάθος. Είναι 15, και αυτή ειναι η λίστα από το womeninworldhistory.com

    1905: Bertha Sophie von Suttner(Austria) - Author of influential book “Lay Down Your Arms,” and President of the International Peace Bureau.

    1931: Jane Addams (US) - won jointly with Nicholas Murray Butler (US)- Addams was President of the Women's International League for Peace and Freedom and founder of Hull-House, a U.S. settlement house for immigrants families.

    1946: Emily Greene Balch (US) - won jointly with John Raleigh Mott (US)- Balch worked with Jane Addams and also was President of the Women's International League for Peace and Freedom.

    1976: Betty Williams (Britain) and Mairead Corrigan (Northern Ireland)- Both founded the Northern Ireland Peace Movement, (later called the Community of Peace People) dedicated to ending the violence in Northern Ireland.

    1979: Mother Teresa (Albania)- A nun in the Orders of the Missionaries which helped the poorest of the poor in India.

    1982: Alva Myrdal (Sweden) won jointly with Alfonso Garcia Robles (Mexico)- Myrdal, a writer and diplomat, worked for many years to promote disarmament and world peace.

    1991: Aung San Suu Kyi (Burma/Myanmar)- Human rights advocate, often a political prisoner, for her efforts to peacefully bring democracy to Myanmar.

    1992: Rigoberta Menchu (Guatemala)- For her efforts to bring enduring reconciliation among all sectors of Guatemalan society, and for defense of indigenous rights worldwide.

    1997: Jody Williams (US)- won jointly with the group she coordinates, the International Campaign to Ban Landmines, for work promoting the banning and clearing of anti-personnel mines.

    2003: Shirin Ebadi (Iran)- lawyer and human rights activist, notably in defense of the rights of women and children in her society.

    2004: Wangari Maathai (Kenya)- Founder of Green Belt Movement which promotes awareness of the need to protect of natural resources as a prerequisite to a sustainable and peaceful world.

    2011: Tawakkol Karman (Yeman), Leymah Gbowee (Liberia), President Ellen Johnson Sirleaf (Liberia)

    ReplyDelete
  3. Κυρία Αναστασίου καλησπέρα σας.

    Συγνώμη για την παρέμβαση, δε το συνηθίζω είναι η αλήθεια, απλά πραγματικά εκπλήσσομαι με το ύφος που εκφράζεστε. Είστε φιλόλογος και είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να επισημαίνετε τα τυχόν λάθη, οι παραλλήψεις στους δημοσιογράφους, αλλά είμαι βέβαιη πως θα γνωρίζετε καλύτερα απο εμένα, οτι η ευγένεια είναι μια απο τις αρετές που διακρίνει τα ανθρώπινα όντα και θα σας παρακαλούσα να μην την προσπερνάτε στο λόγο σας. Αν παρακολουθήσετε ή παρακαλουθείτε τον κύριο Μιχαηλίδη, θα έπρεπε να γνωρίζετε το ύφος και κυρίως το ήθος του. Δεν έχω καμία διάθεση, ούτε να σας προσβάλλω, αλλά ούτε να αντιπαρατεθώ. Σας παραθέτω την άποψή μου και σας προτείνω, να κάνετε την κριτική σας αλλά με τον τρόπο που αρμόζει στον καθένα.

    Καλη συνέχεια.
    Τάνια Κοντίδη

    ReplyDelete

Ο Νορβηγός ζογκλέρ*

  Στο τρένο, Παρασκευή κατά τις 11.30 το πρωί, από Κηφισιά-Μοναστηράκι. Ως το Ηράκλειο είχε γεμίσει το βαγόνι μας. «Ποιοι είμαστε;», θα αναρ...