ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΧΤΙΑ ΕΚΠΟΜΠΗ

Καλησπέρα.
Εγώ θέλω εσάς απόψε. Παρέα, να βγει η νύχτα.
Τα συνηθισμένα μου έχω να δώσω, τίποτ' άλλο. Λίγες σκέψεις, λίγη μουσική, πολλή αγάπη.

Αρχίζω με το Ashokan Farewell με τον Τζέϊ Ουνγκάρ στο βιολί την Μόλλι Μέϊσον στη κιθάρα, και την Family Band συνοδεία τους. Το αφιερώνω στις ψυχές που χάθηκαν χθές, Πέμπτη, στ' ανοικτά της νήσου Λαμπεντούσα, στην Ιταλία.
 

Υπέροχο κομμάτι, πραγματικά.

Λοιπόν: 130 μετανάστες από την Αφρική, πιθανώς να είναι ακόμα περισσότεροι, έχασαν τη ζωή τους όταν βάρκα που τους μετέφερε βυθίστηκε στ’ ανοικτά της νήσου Λαμπεντούσα, στην Ιταλία, προχθές Πέμπτη. Οι περίπου 500 μετανάστες που είχαν στριμωχτεί πάνω στη βάρκα, πήδηξαν στη θάλασσα όταν φωτιά ξέσπασε στο σκαρί. Λίγο περισσότεροι από 130 διασώθηκαν. Όσοι δεν είναι επιβεβαιωμένα νεκροί θεωρούνται ακόμα αγνοούμενοι, αλλά όσο περνούν οι ώρες οι ελπίδες να βρεθούν άλλοι διασωθέντες μειώνονται.

Ποιοι είναι αυτοί που εμπορεύονται την ανθρώπινη απελπισία, υποσχόμενοι την μεταφορά τους σε παραδείσους που δεν υπάρχουν; Πόσους έχουν πιάσει οι αρχές; Γιατί δεν έχουμε δει ποτέ τα πρόσωπα τους; Να διαπιστώσουμε τουλάχιστον αν έχουν όψη ανθρώπων ή ζώων…

 

Dire Straits - Brothers in Arms (Με τρελλαίνει το σημείο εκείνο όπου μπαίνει το "In these fields of destruction, baptisms of fire...)

 

Κάθε πρωί που ξυπνώ, κάνω πρώτα τονσήμερα σταυρό μου, και ψελλίζω μια φοβισμένη προσευχή. "Θεέ μου, ας μην υπάρχει για μια μέρα έστω, σήμερα, μαντάτο άσχημο".

Δεν μ' ακούει νομίζω. Το πιθανότερο είναι ότι τον δυσκολεύουν οι αμαρτίες μου. Ίσως, όμως, και ο πολλύς θόρυβος εκεί έξω. Το μίσος μεταξύ των ανθρώπων, που όλο μεγαλώνει. Ο θυμός που δηλητηριάζει τη ψυχή όλων μας. Η επιθετικότητα που έγινε δεύτερή μας φύση.

Οι πράξεις που παλιά θεωρούνταν, και ήταν, απόλυτα φυσιολογικές, σήμερα γίνανε αξιομνημόνευτες, και μάλιστα στα "περίεργα των ημερών". Στα απροσδόκητα.

Προχθές, στην Εφημερίδα των Συντακτών, διάβασα ότι οι γονείς 2 αγοριών που έχασαν πρόσφατα τη δουλειά τους, "τους εξασφαλίζουν κάθε μέρα το φαγητό τους και πλένουν τα ρούχα τους".

Δεν ξέρω τι να πω...

 

700.000 άνθρωποι (1,5% του πληθυσμού) έχουν φύγει από την Ισπανία λόγω κρίσης από το 2008 και μετά, σύμφωνα με την ισπανική «Δεξαμενή Σκέψης» Fundacion Alternativas.

Οι Ισπανοί δεν είναι μόνο εκτός δουλειάς, αλλά και εκτός της χώρας τους πια. Adios, Espaňa!

Άς απολαύσουμε εδώ τον σπουδαίο βιολονίστα Ιτσχάκ Πέρλμαν να ερμηνευει, με συνοδό του στο πιάνο τον Κεν Νόντα, τον Ισπανικό Χορό του Μανουέλ Ντε Φάγια, σε μία ειδική βραδυά στον Λευκό Οίκο, παρόντος του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέηγκαν και της συζύγου του Νάνσυ Ρέηγκαν.

Δυστυχώς πρέπει να κατεβάσετε εσείς το βίντεο, γιατί ΄δεν μπορεί να γίνει embeded. Η διεύθυνση είναι:

http://youtu.be/Z4ayc6Fb3hI

Αξίζει τον κόπο.

Θα πω καληνυχτα μ' ένα από τα πιο αγαπημένα μου country κομματια. Το The Last Thing On My Mind του Tony Paxton. Εδω, το ερμηνευει ο μέγας Johnny Cash με την Αυστραλέζα Diana Trask.

Ναστε καλά.