Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΚΗΤΣ

Λατρεύω τις επιστολές αναγνωστών στις βρετανικές εφημερίδες. Ακόμα κι όταν διαφωνούν με ένα δημοσίευμα ή ένα πρόσωπο, διατυπώνουν με ευγένεια και με υπέροχο αγγλικό φλέγμα την διαφωνία τους. Δεν είναι ποτέ ερειστικοί. Δεν βγάζουν φανατισμό, ούτε βέβαια και οργή, όπως εμείς.

Μου αρέσει, επίσης, η θεματολογία τους, που κυμαίνεται από τις μουσικές προτιμήσεις του Δαλάι Λάμα και τις πεταλούδες στον Αμαζόνιο, μέχρι και το πόσο δημοκρατικός είναι, πράγματι, ο Ομπάμα, και πόση ώρα θέλεις να συζητήσεις με κάποιον σοβαρό άνθρωπο για το μέλλον της Αριστεράς στην Ευρώπη.

Τις προάλλες, στην Financial Times, που για μένα, μαζί με την Guardian φιλοξενεί τις καλύτερες επιστολές αναγνωστών, βρήκα αυτό το διαμαντάκι. Ο κ. Νίκολας Στάνλι-Πράϊς, από τη Ρώμη, απαντά σε μία απορία ενός άλλου αναγνώστη, του Άνγκους Λόγκαν, σε προγενέστερη επιστολή, για κάτι σχετικό με τον μεγάλο Άγγλο ρομαντικό ποιητή Τζόν Κήτς (που εγώ αρνούμαι να «δημοτικίσω» το όνομά του, και να το κάνω Κίτς, πόσο μάλλον που με «η» προφέρεται σωστότερα από το κοφτό «ι»).

Γράφει λοιπόν:

«Ο κ. Λόγκαν ρωτάει γιατί ν’ αφήσει ένας νέος άνθρωπος ένα μουκέτο από μωβ λουλούδια – πιθανώς βιολέτες – στον τάφο του Τζον Κήτς στη Ρώμη; Μπορεί πράγματι να ήταν βιολέτες που τις αγαπούσε πολύ ο ποιητής. Καθώς αργοπέθαινε στο σπίτι του, στα Ισπανικά Σκαλοπάτια, έστειλε τον Τζόζεφ Σέβερν (Βρετανό εικαστικό καλλιτέχνη που ζωγράφιζε πορτρέτα κυρίως, και προσωπικό του φίλο) να επιθεωρήσει το “Αγγλικό Κοιμητήριο”, όπου γνώριζε ότι σύντομα θα κατέληγε. Και αισθάνθηκε μεγάλη χαρά όταν, επιστρέφοντας, ο Σέβερν τον ενημέρωσε για ένα πανέμορφο κομμάτι γης όπου βιολέτες, μαργαρίτες και ανεμώνες φύτρωναν μες απ’ το γρασίδι – το ίδιο “φως των γελαστών λουλουδιών”  που ο Πέρσι Μπυς Σέλλεϋ, (σπουδαίος Άγγλος ρομαντικός ποιητής επίσης), υπαινίχθηκε στο ποίημά του “Αδωναϊς”, μια ελεγεία για τον θάνατο του Κήτς. Εκεί, λοιπόν, σ’ εκείνη τη μικρή ανθισμένη έκταση, επέλεξε να είναι η ύστατή του κατοικία. Και οι βιολέτες, οι μαργαρίτες και οι ανεμώνες ακόμα ανθίζουν στον τάφο. Και να γιατί ένας νεαρός επισκέπτης, άφησε εκεί ένα μπουκέτο από μωβ λουλούδια».

 

 

 

Στη φωτογραφία, ο τάφος του. Όπου στην πλάκα γράφει:

 

                                 Αυτός ο Τάφος

                             περιέχει ό,τι ήταν Θνητό

                                       από έναν

     

                     ΝΕΟ ΑΓΓΛΟ ΠΟΙΗΤΗ

                                      Ο Οποίος

                         επάνω στο Νεκροκρέβατό του

                   μέσα απ’ την Πίκρα της Καρδιάς του

             και την Κακόβουλη Δύναμη των Εχθρών του

                                     Επιθύμησε

         αυτά τα Λόγια να χαραχθούν στην Ταφόπλακά του

 

                         Εδώ Κείται Ένας

     Του Οποίου το Όνομα ήταν Γραμμένα Επάνω σε Νερό         

 

                                     Φεβρ.24, 1821