Στο βιβλίο-λεύκωμά του Human's of New York, o Μπράντον Στατον μας παρουσιάζει μία εκπληκτική φωτογραφική απογραφή διαφορετικότητας και αξιοπρέπειας, όπως σημειώνει στο blog της brain pickings, η Μαρία Πόποβα, μια θαυμαστη γυναίκα που ψάχνει, βρίσκει και παρουσιάζει "ό,τι ενδιαφέρον πέφτει στο δρόμο μου".
Ο Μπράντον Στάτον, λοιπόν, μέχρι την οικονομική κρίση του 2008 στην Αμερική, ήταν χρηματιστής στο Σικάγο. Από τη μιά μέρα στην άλλη βρέθηκε χωρίς δουλειά, και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη αναζητώντας κάτι καινούργιο, και σίγουρο πιο ενδιαφέρον. Μόλις έφτασε, αγόρασε την πρώτη του φωτογραφική μηχανή. Τόχε καυμό από μικρός, αλλά ποτέ δεν αξιώθηκε να αποκτήσει δικιά του.
Αποφασίζοντας, λοιπόν, να συνδυάσει την ανάγκη του για εργασία με την αγάπη του για τη φωτογραφία, άρχισε το 2010 να γυρνάει όλη τη Νέα Υόρκη, φωτογραφίζοντας τα πρόσωπα σε σχέση με την πόλη τους. Αυτή που δημοσιεύουμε εδώ, είναι από τις πιο συγκλονιστικές.
"Επισκέπτομαι κάθε μέρα την γυναίκα μου", του απάντησε εκείνος. "Ακόμα κι' όταν το μυαλό έχει σταματήσει να δουλεύει, η αγάπη τα διαπερνά όλα, κα φανερώνεται".
Και πράγματι, αυτό κι αν φαίνεται στη φωτογραφία. Η απόλυτη αγάπη που συνδέει αυτούς τους δύο ανθρώπους, άσχετα εάν η γυναίκα πάσχει από σοβαρή νοητική νόσο, και ο άνδρας είναι εντελώς υγιής.
"Αν αυτό δεν είναι αληθινή αγάπη, τότε τί είναι;", γράφει στο brain pickings η Μαρία Πόποβα. Και δεν βρίσκω άλλα λόγια να προσθέσω εγώ.
Καλησπέρα και απο εμένα.
ReplyDeleteΠράγματι αυτή είναι αληθινή αγάπη. Υπάρχει μια σχετική ταινία που περιγράφει την αγάπη και το μεγαλείο της σε όλες τις εκφάνσεις. Λέγεται "The notebook" και είναι παραγωγή του 2004.
Με αφορμή αυτό το περιστατικό θα σας διηγηθώ μια μικρή, οικογενειακή ιστορία μου.
Ζω, σε μια "οικογενειακή πολυκατοικία" όπως συνηθίζω να αποκαλώ το σπίτι μας. Στο ισόγειο 2 διαμερίσματα. Στο ένα μένει η γιαγιά μου, η οποία είναι χήρα εδω και 43 χρόνια. Σήμερα είναι 83. Στο δίπλανο διαμέρισμα, μένει η αδερφή της 4 χρόνια μικρότερη, με το συζυγό της, οι οποίοι πριν λίγες μέρες γιόρτασαν 60 χρόνια έγγαμου βίου. Ενα ζευγάρι που ζει ευτυχισμένο όλα αυτά τα χρόνια. Στα υπόλοιπα διαμερίσματα του πρωτου ορόφου μένουν τα παιδιά των δυο αδερφών και στον τελευταίο όροφο τα εγγόνια τους (ανήκω σε αυτή τη γεννιά).
Πριν 15 μέρες ανακάλυψε ξαφνικά ο θείος ότι έχει καρκίνο στην κεφαλή του παγκρέατος και νοσηλεύεται στο νοσοκομείο με παυσίπονα και φρικτους πόνους παντού. Η θεία μου (γυναίκα του) δεν έχει έρθει σπίτι, είναι εκεί δίπλα του μέρα νύχτα, πλενεται στο νοσοκομείο και εμεις οι υπολοιποι της πηγαίνουμε φαγητό και καθαρά ρούχα. Η κατάσταση του, είναι μη αναστρέψιμη αλλά το μεγαλείο της αγάπης αυτών των ανθρώπων δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Σε μια απο τις επισκέψεις μας, τον είδα με φρικτούς πόνους να προσπαθεί να σηκωθεί απο το κρεββάτι για να πάει κοντά της στην πολυθρόνα που είχε αποκοιμηθεί, να της βάλει την κουβέρτα του....Δεν υπαρχουν λέξεις για να περιγράψω όλο αυτό που βιώνουμε.
Πολύ φοβάμαι, πως θα φύγουν και οι δύο. Ας τους δίνει ο Θεός Δύναμη και Κουράγιο.
Καλό σας ξημέρωμα.
Καλημέρα σας,
ReplyDeleteΤι όμορφη καταχώρηση μας παραθέσατε! Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη από αυτήν της αγάπης??? Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να βιώνουν το μεγαλείο της! Να σας έχει ο Θεός πάντα καλά.
Με εκτίμηση,
Γεωργία Ασλαμπάνογλου