OH YEAAAAAH!

ΧΑΣΑΜΕ το Σαββατοκύριακό μας, αλλά χαλάλι! Σπάνια βιώνεις από κοντά τέτοιες στιγμές όπου το δίκαιο λάμπει μπροστά σου, έστω και μέσω σκοτεινιασμένων προσώπων, σκοτεινών ανθρώπων. Η σύλληψη των στελεχών και μελών της Χρυσής Αυγής, ξημερώματα Σαββάτου, μας έπιασε όλους στον ύπνο. Όλος  σχεδιασμός έγινε από 3 μόλις άτομα. Ο ένας ήταν ο εισαγγελέας Βουρλιώτης, που πήρε όλη την υπόθεση πάνω του, και ήξερε ότι όσο λιγότεροι ξέρουν τα σχέδιά του, τόσο πιο εύκολα θα είναι να αιφνιδιάσει αυτήν την δράκα των νεοναζιστών που, μέσα στην χειρότερη κρίση της νεότερης Ιστορίας της Ελλάδας, έκαναν τον τόπο άνω-κάτω.

ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ, Κασιδιάρης, Παναγιώταρος, Λαγός και «τα’ άλλα παιδιά», κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου όταν οι άνδρες της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας τους κτπήσαν το κουδούνι. «Ποιόν θέλετε;», τους ρώτησε σαστισμένα ο στρουμπουλός κύριος με τις πυτζάμες. «Εσάς κύριε Μιχαλολιάκο. Συλλαμβάνεστε για σύσταση εγκληματικής συμμορίας», του είπαν, και του’δειξαν το ένταλμα και τις χειροπέδες. Ο «αρχηγός Φίρερ», όπως αναφέρεται και στο σχετικό εισαγγελικό πόρισμα, κατάπιε τη γλώσσα του, και πολύ φοβισμένα ζήτησε να τον περιμένουν λίγο για να ντυθει. Ενας αστυνομικός, τον συνόδευσε.

ΜΕΧΡΙ τότε, είχαμε ξυπνήσει και εμείς. Τα ραδιόφωνα βούιζαν. Το δικό μου έπαιζε το What a Wonderful World του μεγάλου Λούις Άρμστρονγκ. Επόμενη στάση, ΓΑΔΑ! Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών. Οι πρωτοκλασάτοι της Χρυσής Αυγής είχαν ήδη φτάσει, και ήταν στον 12^ο όροφο, στο γραφείο του Εισαγγελέα. Ως το μεσημέρι είχαν προσαχθεί οι περισσότεροι. Δύο βουλευτές, ο Παναγιώταρος και ο Μίχος, παραδόθηκαν αυτοβούλως. Το θεώρησαν πολύ σπουδαία πράξη. «Ηρθα μόνος μου», φώναζε ο δεύτερος στον αστυνομικό που πήγε να του κόψει τη φόρα. «Ε, καλά», του απάντησε του βουλευτή, «πώς κάνεις έτσι;»

ΠΕΡΑΣΑΝ μέρες πολλές μέσα σε λίγη ώρα, όπως λέει κάπου στο Άξιον Εστί» του ο Οδυσσέας Ελύτης. Δώδεκα ολόκληρες ώρες στην Ασφάλεια. Ξαναθυμηθήκαμε μία-μία τις πράξεις τους. Τη συμπεριφορά τους. Τις δηλώσεις κι ανακοινώσεις τους. Τα πρόσωπά τους. Και σκεφτόμασταν: πως θα είναι άραγε, τώρα που θα βγουν σιδεροδέσμιοι; Όταν προσήχθησαν, ένας-ένας, ήταν «παναγίτσες». Ο λαλίστατος Κασιδιάρης είχε καταπιεί τη γλώσσα του. Ο Λαγός, χεσμένος. Αλλά πάλι, ξανασκέφτηκα, έτσι συμβαίνει πάντα με τέτοιους ανθρώπους. Όταν είναι όλοι μαζί, μπουλούκια, συμμορία, κάνουν τους μάγκες και τους νταήδες. Μόνος του  καθένας, ένα τίποτα!

Ο «ΑΞΙΩΜΑ» αυτό επαληθεύτηκε μόλις πρόβαλαν στην έξοδο της ΓΑΔΑ λίγο μετά τις 7 το απόγευμα. Πρωτος κατέβηκε με το ασανσέρ αό τον 12^ο όροφο ο Νίκος Μιχαλολιάκος. Μπήκε στο κτίριο αρχηγός κόμματος, και βγηκε με την ταμπέλα «αρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης». Ζήτησε να περιμένουν στην είσοδο μέχρι να κατέβουν και οι υπόλοιποι. Δεν άντεχε να βγει μόνος του. Αυτό που σας λέγαμε πριν ότι αυτοί οι τύποι μόνο «όλοι μαζί» μπορούν.

 

ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ, λοιπόν, κι οι υπόλοιποι, και ξεκίνησε «η έξοδος των συλληφθέντων». Ένας δημοσιογράφος φώναξε εγέρθητω», αλλά ποιος είχε διάθεση να γελάσει. Ο Μιχαλολιάκος έκανε τη γκριμάτσα που έγινε «πρώτη μούρη» σ’ όλες του κόσμου τις εφημερίδες. Ένα πρόσωπο σφιγμένο, μεταξύ απελπισίας και τσαντίλας. Κρατάει τσαντάκι δερμάτινο, μοδάτο της εποχής του. Στο σπίτι ξέχασε τα όπλα, τα φυσίγγια και 43000 ευρώ. «Τι στο διάολο έχει εκεί μέσα», αναρωτηθήκαμε;

Ο ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ, κάτασπρος σαν λευκό κερί στο χολ λιγο πριν την έξοδο, κατακόκκινος σαν ταύρος μόλις άστραψαν τα φλάς και άρχισαν να γυρίζουν οι κάμερες. Αυτό το παιδί, χωρίς δημοσιότητα θα πεθάνει από στερητικό σύνδρομο. «Δεν λυγίζουμε», ούρλιαξε. Και, δυο βήματα μετά, «Ζήτω η Ελλάδα». Έπειτα, τον έβαλαν σ’ενα λευκό τζίπ, το μόνο λευκό όχημα, όλα τα άλλα ήταν μαύρα, και ξανάγινε κατάχλωμος.

Εδώ, έπεσε ετούτη, η πρώτη αυλαία, με τον Άρμστρονγκ να λέει στο Wonderful World,  με την βραχνή φωνή, εκείνον τον φοβερό επίλογο «oh yeaaaah!»