Εάν μπορούσες να γίνεις ένας ιππέας
που μέσα σε ανέμους και βροχές ιππεύει χωρίς σέλα
ένα διάφανο άλογο
μόνιμα ραπισμένο
από την ταχύτητα του αναβάτη του
αν μπορούσες να καλπάσεις δυνατά
μέχρι τα ρούχα σου να ξηλωθούν και να χαθούν
γιατί δεν έχεις ανάγκη τα ρούχα
μέχρι να κοπούν τα χαλινάρια
γιατί δεν έχεις ανάγκη τα χαλινάρια
μέχρι η σκιά σου να χαθεί μακριά πίσω σου
γιατί δεν έχεις ανάγκη τη σκιά
τότε ίσως να δεις το τοπίο της εξοχής
όχι σαν τοπίο εξοχής
αλλά σαν μια χούφτα αέρα
εάν μπορούσες μόνο ν' αφήσεις το άλογο μακριά πίσω σου
και να ιππεύσεις τον εαυτό σου.
Του Όμηρου Αριτζή, από την δίγλωσση συλλογή "Ηλιακά και άλλα ποιήματα".
No comments:
Post a Comment