ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΓΕΝΝΗΣΗ

Του
Θανάση Δρίτσα*

Προκλητικός επαναστάτης υπήρξε για την εποχή του ο Χριστός και σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές «έβαλε μαχαίρι» στα κρατούντα της εποχής εκείνης, άλλωστε γι’ αυτό καταδικάστηκε σε θάνατο. Μέσα στην τυραννική εποχή της Pax Romana, που κυριαρχούσε η δουλεία και η απαξίωση του ατόμου, ο Χριστός έπεσε σαν ατομική βόμβα και κυριολεκτικά σάρωσε τότε τα ατομικά και κοινωνικά δεδομένα. Ο Χριστός έδωσε αξία στο ανθρώπινο πρόσωπο ανεξάρτητα από εθνότητα, φύλο, πλούτο, κοινωνική θέση. Με τη διδασκαλία της αγάπης, ο Χριστός βάζει φωτιά στην ιουδαϊκή αντίληψη του μωσαϊκού νόμου, που έβλεπε τις ανθρώπινες πράξεις μέσα από την ψυχρή λογική ενός εκδικητικού Θεού (οφθαλμός αντί οφθαλμού). Κάθε μεταφυσική προσέγγιση είναι άχρηστη στον Φαρισαίο του ιουδαϊκού νόμου, ο οποίος υποκριτικά επιβλέπει την αυστηρή τήρηση του γράμματος του νόμου. Ο ανηλεής τοκογλύφος Σκρουτζ, τον οποίο συνετίζει τελικά «Το πνεύμα των Χριστουγέννων» στην κλασική ιστορία του Ντίκενς, αποτελεί μια προσωποποίηση του φαρισαϊκού μοντέλου ζωής που στηλίτευσε ο Χριστός. Ακόμη και οι θιασώτες του ιστορικού υλισμού και του μαρξισμού, παρά τον αγνωστικισμό τους, έχουν αποδεχθεί τον σημαντικό ρόλο του Χριστού στην ιστορία και τον έχουν χαρακτηρίσει τον «πρώτο κομμουνιστή».

 Ποια είναι όμως η εικόνα του κόσμου σήμερα, όταν έχουν περάσει περισσότερο από δύο χιλιετίες μετά την καταλυτική για τον πολιτισμό μας εμφάνιση του Χριστού;
Σήμερα στον δυτικό κόσμο, ο οποίος ασπάστηκε τον χριστιανισμό, η αξία της ανθρώπινης ζωής μειώνεται, οι κοινωνικές ανισότητες έχουν πάλι οξυνθεί και το άνοιγμα της ψαλίδας μεγαλώνει σταθερά. Η δουλεία είναι πάλι πίσω, ίσως με χειρότερους όρους (με τη μορφή της οικονομικής υποδούλωσης), και οι τεχνολογικές αυτοκρατορίες (Pax Microsoft) δίνουν ακόμα μεγαλύτερη δυνατότητα στους ανθρώπους της εξουσίας να ελέγχουν και να δυναστεύουν τους λαούς. Ο κόσμος έχει χωριστεί σε πάμπλουτους και πάμπτωχους και ουσιαστικά έχουμε επιστρέψει στην αντίληψη ζωής της Παλαιάς Διαθήκης. Πλούσιοι Φαρισαίοι και Μίζεροι Πτωχολάζαροι, οι οποίοι τρέφονται από τα ψυχία του τραπεζιού των πλουσίων. Ο κόσμος έχει μόνο άσπρο και μαύρο, ενώ χάνεται το ενδιάμεσο γκρίζο με την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης. Στη θέση του Χριστού έχει επιστρέψει ο τιμωρός Θεός, ο οποίος έχει φορέσει τη μάσκα της καλβινιστικής ηθικής μέσα στον ευρωπαϊκό χριστιανικό κόσμο. Η καλβινιστική ηθική, την οποία προφανώς συναντάμε στο νέο πρόσωπο της Γερμανίας, είναι αυτή που θεωρεί τον πλούτο ευλογία και το χρέος βαρύτατη αμαρτία. Μέσα από το πρίσμα της καλβινιστικής σκοπιάς αντιμετωπίζουν σήμερα οι νεογερμανοί τους Ελληνες ως απόβλητα, πρέπει να τιμωρηθούμε διότι χρωστάμε σε Γερμανούς τοκογλύφους.
Με αφορμή τα Χριστούγεννα, θυμήθηκα τον κόσμο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και την εικόνα του επτάχρονου εγγονού της πάμπτωχης Θείας Αχτίτσας της Σταχομαζώχτρας. Ο Γέρος (έτσι φώναζε η Αχτίτσα τον ορφανό εγγονό της) ήταν τόσο πεινασμένος που έβαλε ένα σκαμνάκι και ανέβηκε στο παράθυρο, στηρίχθηκε στο παραθυρόφυλλο με το αριστερό του χέρι και με το δεξί ξεκόλλησε ένα κομμάτι πάγου από τα κρύσταλλα της οροφής του φτωχικού της Αχτίτσας και το έφαγε. Νομίζω ότι θα ξαναδούμε γύρω μας πολλά πεινασμένα παιδιά τώρα που η φτώχεια και η ανεργία καλπάζουν. Και παγωμένους ανθρώπους θα δούμε και σπίτια χωρίς φως και ηλεκτρικό. Ο σημερινός κόσμος αρχίζει να αποκτά πολλές δύστυχες «Σταχομαζώχτρες», ενώ παράλληλα αποκτά πολυτελείς «Αντουανέτες», οι οποίες προκλητικά περιφέρουν τη σπάταλη ζωή τους ανάμεσα στη φτώχεια. («Τι έχει ο λαός και διαμαρτύρεται, δεν έχει ψωμί; Μα δώστε του, λοιπόν, παντεσπάνι!» έλεγε η περίφημη Μαρία Αντουανέτα.) Οι Αντουανέτες σήμερα είναι υπουργοί, πολιτικοί, τραπεζίτες, χρηματιστές κ.λπ. των οποίων μόνον οι μηνιαίοι λογαριασμοί κινητής τηλεφωνίας ισοδυναμούν με 2-3 μηνιαίους μισθούς ενός βιοπαλαιστή. Δυστυχώς, ο κόσμος μας παραμένει ακριβώς όπως τον βρήκε ο Χριστός όταν γεννήθηκε πριν από περίπου 2.012 χρόνια, ίσως να είναι και ακόμη χειρότερος. Ομως, αυτός ο κόσμος ελπίζει πάλι σε μια νέα Γέννηση, που θα τον οδηγήσει σε ένα καλύτερο αύριο.

* Ο Θανάσης Δρίτσας είναι καρδιοχειρουργός στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο. Το άρθρο του αυτό, που μας έστειλε για δημοσίευση στο filoftero, δημοσιεύεται και στην εφημερίδα "Καθημερινή"