Δεν μπορούσα, γιατί μόλις έφτασα από τη Κύπρο. Αν γίνει, όμως, άλλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας, θα πάω. Όχι για να υποστηρίξω τον γέροντα Εφραίμ, αλλά για να δηλώσω δια της σιωπηλής και ειρηνικής παρουσίας μου (όπως είναι όλων εκείνων που είδα εκεί απόψε, μ΄ένα κερί στον άνεμο, στη παγωμένη νυχτα, και άς τους χλεύαζαν ως γραφικούς τα τηλεδικαστήρια των 8), ότι εάν εννοούμε πραγματικά πως "όλοι είμαστε ίσοι μπροστά στον νόμο" - κάτι για το οποίο, στην Ελλάδα, είμαι βεβαιος πια ότι δεν συμβαίνει - αυτό πρέπει να ισχύει για όλους.
Άκουσα στα "εισαγγελικά δελτία" των 8, διάφορους πολιτικούς (Σηφουνάκης, Παπαδημούλης, και ένας της Δημοκρατικής Αριστεράς), να αναφέρονται στον κατηγορούμενο γέροντα Εφραίμ με βεβαιότητα ότι είναι ντε φάκτο ένοχος, και με τέτοιο πολιτικό θυμό στα λόγια τους ωσάν να ήθελα να προειδοποιήσουν ότι, εάν τυχόν κάποιο δικαστήριο τον αθωώσει, αυτό θα ισοδυναμεί, όπως σαφέστατα είπε ό βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, με ένα ακόμα κουκούλωμα.
Ναι. Μακάρι να μπορούσα, και χωρίς τύψεις, αλλά με καθαρή καρδιά θα ήμουν και εγω εκεί απόψε, έξω από το εφετείο. Μαζί με εκείνους που στέκονταν μέσ τ' αγιάζι, με ένα κερί στο χέρι, βουβοί, καί ένα πλακάτ, που το κρατουσε μιας κυρία και έγραφε "Αδικία". Θα ήμουν εκεί, για να μήν ακούω τους τηλεανακριτές των 8 να χλευάζουν ώς "γραφικούς" τους ανθρώπους αυτούς, και να τους κολλάνε διάφορες ταμπέλλες. Από τη άλλη, όταν προφυλακίζονται 5, 10 ή και περισσότεροι νεαροί που έχουν μετατρέψει την Αθήνα σε κόλαση, έχουν σπάσει μαγαζιά, έχουν βάλει φωτιά σε περιουσίες άλλων συμπολιτών τους, τα δημοσιογραφικά τηλεδικαστήρια μεταδίδουν το σχετικό ρεπορτάζ, συνοδευόμενο από δηλώσει συμπαράστασης "προς τα δικαίως οργισμένα παιδιά".
Η σήψη, στη χώρα μας, είναι βαθιά και ολοκληρωτική. Έχουμε ήδη, ώς κοινωνία, ακρωτηριαστεί. Δεν ξέρω τι άλλο μένει να κόψουμε για να έχουμε έστω και μία μικρή ελπίδα να σωθούμε.
Ευτυχώς, υπάρχει ακόμα η δυνατή, νοερά προσευχή κάποιων φωτισμένων...
No comments:
Post a Comment