Με καθυστέρηση μεγάλη, και με την άδειά του, ελπίζω, αναδημοσιεύω επιστολή του καλού φίλου (και ας μην έχουμε βρεθεί ποτέ κατ' ιδίαν, αλλά συμπλέουμε, χρόνια τώρα, ραδιοφωνικά και ιντερνετικά), Θοδωρή.
"Καλησπέρα φίλε Χρήστο.
Έχω καιρό να σου γράψω και το κίνητρο μου αυτή την φορά είναι ίσως θλιβερό , κατ’αρχάς ήλπιζα να κάνεις κάποιο posting στο blog σου Φιλόφτερο στην μνήμη του σκηνοθέτη Ντίνου Κατσουρίδη που έφυγε στις 28/11/2011 καί που εκτός των άλλων και πέρα του μεγάλου έργου του είναι και Κυπριακής καταγωγής , οπωσδήποτε εσύ αποφασίζεις τι θα γράφεις απλά κάνω μια επισήμανση , στην συνέχεια συγκλονίστηκα όταν σήμερα έμαθα μια είδηση που δεν πέρασε ούτε στα ψιλά των εφημερίδων μας και αφορά τον πολιτισμό που συναντάς στο εξωτερικό ακόμα και στο γήπεδο , αναφέρωμαι στο τι έγινε την προγούμενη Κυριακή στο γήπεδο Ντε Καίπ του Ρόττερνταμ κατά την διάρκεια του μεγάλου ντέρμπυ του ολλανδικού πρωταθλήματος Φέγιενορντ – Αιντχόβεν όταν γύρω στο 11ο λεπτό της συνάντησης όλοι μα όλοι οί φίλαθλοι και των δύο ομάδων ! σηκώθηκαν ανεμίζωντας τα κασκώλ των ομάδων τους παραμερίζωντας για λίγο την αντιπαλότητα τους χειροκροτώντας και τραγουδώντας το περίφημο “ You’l never walk alone “ και γιατί όλα αυτά ? μα προς τιμή ενός 60χρονου οπαδού της τοπικής ομάδας της Φέγιενορντ του Κου Ντουέν Βον Σουιλέκομ ( ελπίζω να το προφέρω σωστά ) ό οποίος πριν από λίγο καιρό του διεγνώσθει καρκίνος σε τελικό στάδιο και οί γιατροί του δίνουν 6-7 εβδομάδες ζωής !! και του οποίου ή τελευταία επιθυμία ήταν να δεί μια τελευταία φορά την ομάδα του πρίν “ φύγει “ , και επειδή τόσο αυτός όσο και ή σύζυγος του είναι άνεργοι τα εισιτήρια τους εδώθησαν δωρεάν αλλά βέβαια το αποκορύφωμα ήταν το ομαδικό χειροκρότημα μαζί με το τραγούδι κατά την διάρκεια του αγώνα τόσο από τους φίλους της ομάδας όσο και από τους αντιπάλους ! και αναρωτιέμαι αν θα δούμε κάποτε ανάλογες σκηνές στα ελληνικά γήπεδα ενθυμούμενος και τα πρόσφατα ρεζιλίκια των οπαδών του Π.Α.Ο.Κ. που δεν σεβάστηκαν ούτε το ενός λεπτού σιγή στην μνήμη του Gary Speed πρίν το παιχνίδι ανάμεσα στην Tottenham και τον Π.Α.Ο.Κ.
Ευχαριστώ.
Θοδωρής Αγγελίδης ".
Θοδωρή μου. Για τον Ντίνο Κατσουρίδη έχεις δίκιο, αλλά πραγματικά δεν είχα τι να γράψω για αυτόν. Ηταν, και ειναι στη καρδιά μου σαν ένας άνθρωπος της τέχνης που πλούτισε τη ζωή μου, τη σημάδεψε. Τον είχα συναντήσει κάποτε στη Κύπρο, σε ένα σπίτι χωριάτικο, κάπου στην Καρπασία, όπου με΄είχε πάρει μια θειά μου, που μάλιστα έλεγε ότι είμσταν και συγγενείς, όχι μακρυνοί.
Ισως ναναι και το άλλο, βρε Θοδωρή: Φύγανε τόσοι πολλοί φέτος, που με έχει λυγίσει το βάρος της θλίψης. Κι η έκφρασή μου, σαν ναχει παραλύσει, φίλε. Ο,τι αντέχω να προσφέρω, είναι μια νοερά προσευχή. Ίσως κι ένα δάκρυ.
Για το ποδόσφαιρο, τώρα. Και την ηθική που ... θα έλεγα απωλέσαμε, αλλά δεν ειμαι σίγουρος άν την είχαμε ποτέ. Οι "ψυχροι Ευρωπαίοι", αποκαλύπτουν μια θερμή καρδιά, αλλά και εδω δεν ειμαι σίγουρος εάν η προέκταση μιας ωραίας πράξης είναι εκεί που κουρνιάζει ο Πολιτισμός (διότι και αυτοί έχουν πιθηκίσει άπειρες φορές στις κερκίδες), ή άν απλώς είναι ωραία αναλαμπή, λίγων.
Οπως και νάχει, όμως, ακόμα και τούτες οι μικρές φωτοβολίδες ανθρωπιάς, σε μας είναι ανύπαρκτες.
Άστα, ρε Θοδωρή. Δεν ωφελεί ούτε να τα λέμε πιά, ούτε και να "λογοτεχνίζουμε"(!), όπως εγω, τον πόνο μας. Σήμερα, στον ζόφο, επιλέγω να χαμηλώσω τη φωνή μου, και να λιγοστέψω τα λόγια της.
Νασαι καλά.
"Καλησπέρα φίλε Χρήστο.
Έχω καιρό να σου γράψω και το κίνητρο μου αυτή την φορά είναι ίσως θλιβερό , κατ’αρχάς ήλπιζα να κάνεις κάποιο posting στο blog σου Φιλόφτερο στην μνήμη του σκηνοθέτη Ντίνου Κατσουρίδη που έφυγε στις 28/11/2011 καί που εκτός των άλλων και πέρα του μεγάλου έργου του είναι και Κυπριακής καταγωγής , οπωσδήποτε εσύ αποφασίζεις τι θα γράφεις απλά κάνω μια επισήμανση , στην συνέχεια συγκλονίστηκα όταν σήμερα έμαθα μια είδηση που δεν πέρασε ούτε στα ψιλά των εφημερίδων μας και αφορά τον πολιτισμό που συναντάς στο εξωτερικό ακόμα και στο γήπεδο , αναφέρωμαι στο τι έγινε την προγούμενη Κυριακή στο γήπεδο Ντε Καίπ του Ρόττερνταμ κατά την διάρκεια του μεγάλου ντέρμπυ του ολλανδικού πρωταθλήματος Φέγιενορντ – Αιντχόβεν όταν γύρω στο 11ο λεπτό της συνάντησης όλοι μα όλοι οί φίλαθλοι και των δύο ομάδων ! σηκώθηκαν ανεμίζωντας τα κασκώλ των ομάδων τους παραμερίζωντας για λίγο την αντιπαλότητα τους χειροκροτώντας και τραγουδώντας το περίφημο “ You’l never walk alone “ και γιατί όλα αυτά ? μα προς τιμή ενός 60χρονου οπαδού της τοπικής ομάδας της Φέγιενορντ του Κου Ντουέν Βον Σουιλέκομ ( ελπίζω να το προφέρω σωστά ) ό οποίος πριν από λίγο καιρό του διεγνώσθει καρκίνος σε τελικό στάδιο και οί γιατροί του δίνουν 6-7 εβδομάδες ζωής !! και του οποίου ή τελευταία επιθυμία ήταν να δεί μια τελευταία φορά την ομάδα του πρίν “ φύγει “ , και επειδή τόσο αυτός όσο και ή σύζυγος του είναι άνεργοι τα εισιτήρια τους εδώθησαν δωρεάν αλλά βέβαια το αποκορύφωμα ήταν το ομαδικό χειροκρότημα μαζί με το τραγούδι κατά την διάρκεια του αγώνα τόσο από τους φίλους της ομάδας όσο και από τους αντιπάλους ! και αναρωτιέμαι αν θα δούμε κάποτε ανάλογες σκηνές στα ελληνικά γήπεδα ενθυμούμενος και τα πρόσφατα ρεζιλίκια των οπαδών του Π.Α.Ο.Κ. που δεν σεβάστηκαν ούτε το ενός λεπτού σιγή στην μνήμη του Gary Speed πρίν το παιχνίδι ανάμεσα στην Tottenham και τον Π.Α.Ο.Κ.
Ευχαριστώ.
Θοδωρής Αγγελίδης ".
Θοδωρή μου. Για τον Ντίνο Κατσουρίδη έχεις δίκιο, αλλά πραγματικά δεν είχα τι να γράψω για αυτόν. Ηταν, και ειναι στη καρδιά μου σαν ένας άνθρωπος της τέχνης που πλούτισε τη ζωή μου, τη σημάδεψε. Τον είχα συναντήσει κάποτε στη Κύπρο, σε ένα σπίτι χωριάτικο, κάπου στην Καρπασία, όπου με΄είχε πάρει μια θειά μου, που μάλιστα έλεγε ότι είμσταν και συγγενείς, όχι μακρυνοί.
Ισως ναναι και το άλλο, βρε Θοδωρή: Φύγανε τόσοι πολλοί φέτος, που με έχει λυγίσει το βάρος της θλίψης. Κι η έκφρασή μου, σαν ναχει παραλύσει, φίλε. Ο,τι αντέχω να προσφέρω, είναι μια νοερά προσευχή. Ίσως κι ένα δάκρυ.
Για το ποδόσφαιρο, τώρα. Και την ηθική που ... θα έλεγα απωλέσαμε, αλλά δεν ειμαι σίγουρος άν την είχαμε ποτέ. Οι "ψυχροι Ευρωπαίοι", αποκαλύπτουν μια θερμή καρδιά, αλλά και εδω δεν ειμαι σίγουρος εάν η προέκταση μιας ωραίας πράξης είναι εκεί που κουρνιάζει ο Πολιτισμός (διότι και αυτοί έχουν πιθηκίσει άπειρες φορές στις κερκίδες), ή άν απλώς είναι ωραία αναλαμπή, λίγων.
Οπως και νάχει, όμως, ακόμα και τούτες οι μικρές φωτοβολίδες ανθρωπιάς, σε μας είναι ανύπαρκτες.
Άστα, ρε Θοδωρή. Δεν ωφελεί ούτε να τα λέμε πιά, ούτε και να "λογοτεχνίζουμε"(!), όπως εγω, τον πόνο μας. Σήμερα, στον ζόφο, επιλέγω να χαμηλώσω τη φωνή μου, και να λιγοστέψω τα λόγια της.
Νασαι καλά.
Καλησπέρα Φίλε Χρήστο .
ReplyDeleteΆν καί βέβαια δεν υπήρχε περίπτωση ν'αρνηθώ την αναδημοσίευση της επιστολής μου εκτιμώ παρ'όλα αυτά βαθύτατα το γεγονός ότι μου ζητάς την άδεια για να το πράξεις , κάτι που φανερώνει την αρετή ενός ανθρώπου με αρχές άρα καί πραγματικά δημοκρατικού ! επειδή λοιπόν καί εμένα μ'αρέσει να απονέμω τα του Καίσαρος τω Καίσαρει οφείλω να ομολογήσω ότι για πρώτη φορά άκουσα για το πραγματικά συγκινητικό όσο καί συγκλονιστικό θέμα για τον Κο Σουιλέκομ πρίν μερικές εβδομάδες απο την πρωινή συχνότητα του Δίεση ( του άλλοτε " ΣΤΑΘΜΟΥ " μας ! θυμάσαι ? ) , καί το διάβασα επίσης για πρώτη φορά , όσο καί άν ακούγεται περίεργο , στο site aek365.gr ! απόδειξη ότι διαμάντια μπορείς να βρίσκεις ακόμα καί εκεί που δεν το περιμένεις αρκεί να ψάχνεις , κατά τ' άλλα επικροτώ καί επαυξάνω αυτά που έγραψες καί οποιαδήποτε πρόσθεση απο εμένα θα ήταν απλά ανούσιος πλεονασμός !
Δράττομαι απλά της ευκαιρίας να σου ευχηθώ Καλές Γιορτές σ'εσένα καί την οικογένεια σου , με Υγεία , Αισιοδοξία καί Ελπίδα , τό ίδιο καί σ΄όλους τους συνοδοιπόρους αυτου του blog καί άν κάποιον συγκεκριμένο συνομιλητή κάποια στιγμή τον προσέβαλλα με τις ανταπαντήσεις μου ,ζητάω συγγνώμη γιατί δεν ήταν αυτός ό σκοπός μου !
Τέλος για ότι περνάμε σαν κοινωνία , σαν λαός αλλά καί σαν ομόλογο μέλος του συνόλου που λέγεται Ευρώπη μια ευχή με τα λόγια του Μιχάλη Κατσαρού " Άς κρατάμε νερό γιατί το μέλλον θα έχει πολύ ξηρασία " !
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Αγγελίδης Θεόδωρος
Υ.Γ.1 :Ή αλήθεια είναι ότι έχουμε βρεθεί απο κοντά , αλλά χωρίς να μιλήσουμε σε αγώνες της ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗΣ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ Α.Ε.Κ. !
Κ.Μιχαηλίδη θα ήθελα να πω δυο λόγια για το περιστατικό του White heart lane(γήπεδο της Τότεναμ..).Όταν οι οπαδοί του Π.Α.Ο.Κ βρέθηκαν στο Όσλο για τον αγώνα με την Βαλερένγκα οι υπεύθυνοι του σταδίου φρόντισαν να ενημερώσουν τους φιλάθλους του Π.Α.Ο.Κ ότι θα τελεστεί ενός λεπτού σιγή εις μνήμη των θυμάτων του γνωστού μακελάρη του Όσλο.Δεν ακούστηκε..κιχ..πραγματικά μέσα στο στάδιο.Δυστυχώς στο Λονδίνο δεν έγινε αυτό(οι φίλοι μας οι Λονδρέζοι ..πιθηκίζουν καμία φορά)και κάποιοι ανισόρροποι φρόντισαν να μειώσουν και τη μεγαλειώδη νίκη του Π.Α.Ο.Κ ..και τη μνήμη του Gary Speed.
ReplyDeleteΣτο Γ'Πρόγραμμα πότε θα σας ξαν'ακούσουμε;
Καλή σας μέρα!