ΚΑΤΣΕ ΝΑ Τ' ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΤΩΡΑ, ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗ!

Από κάποιον έπρεπε να τ ακούσει επιτέλους ο παριστάνων τον αξιοπρεπή της Αριστεράς, Δημήτρης Παπαδημούλης, εκτός βεβαίως των περιπτώσεων βέβαια που άφηνε τον εαυτό του ελεύθερο, ιδίως στα νυχτερινά πολιτικά talk shows των διαφόρων καναλιών όταν ξεχνούσε το στοιχειώδες σαβουάρ βίβρ ότι όταν μιλάει κάποιος, δεν τον διακόπτεις συνεχώς, παρά μόνο περιμένεις πρώτα να τελειώσει και μετά να πάρεις τον λόγο.

Αίφνης, ενοχλήθηκε που ο άλλοτε σύντροφός του στο ΚΚΕ εσωτερικού και αργότερα στον Συνασπισμό, Σπύρος Λυκούδης, έχω αποχωρήσει από την ΔΗΜΑΡ, με πολύ έντιμο, καθαρό και, θα πρόσθετα, απόλυτα δικαιολογημένο τρόπο, αποφάσισε να συνεργαστεί στις επερχόμενες εκλογές με το Ποτάμι του Σταύρου Θρεοδωράκη.

Και έγραψε τότε, ο Παπαδημούλης, στο Twitter του, τον εξής εξυπνακισμό:

«O "κεντρώος" Θεοδωράκης, αφού πήρε στελέχη από τη Δράση (Μάνος), πήρε και τον Λυκούδη, γιατί "εκπροσωπεί την Αριστερά που θέλουμε". Θλίψη…»

Δεν χόρτασε όμως ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, και σε δεύτερη ανάρτησή του πρόσθεσε:

«Ο Θεοδωράκης: Αφού λανσάρισε το λαϊκίστικο σλόγκαν "πολιτική χωρίς πολιτικούς", τώρα "διευρύνεται", με τα υπόλοιπα του κομματικού συστήματος... ».

Αυτά τα «υπόλοιπα του κομματικού συστήματος», δεν είναι βέβαια τα θλιβερά απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ που έσπευσα να προσκολληθούν στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένας πρώην σύντροφός του που ποτέ δεν έδωσε λαβή για τέτοιου είδους σχόλια.

Όσο και αν εκτιμώ όμως την πολιτική μετριοπάθεια και την ανθρώπινη, έμφυτη ευγένεια του Σπύρου Λυκούδη, δεν μπορώ να πω ότι δεν χάρηκα που «τα πήρε στο κρανίο» με τα φτηνιάρικα σχόλια του Παπαδημούλη, και του απάντησε όπως του άξιζε.

«Ήταν βέβαιο πως η συμπόρευσή μου με το Ποτάμι θα προκαλούσε σε πολλούς ταραχή και εκνευρισμό. Ιδιαίτερα στους γνωστούς κομπλεξικούς και ζηλόφθονους. Στην απρόκλητη προσωπική επίθεση εναντίον μου του Δημήτρη Παπαδημούλη, θα μπορούσα να απαντήσω με προσωπικές αναφορές για τον ίδιο που θα τον έκαναν – και το ξέρει – να μην μπορεί να σταθεί. Δεν θα το κάνω. Η πολιτική ζωή του τόπου ασφυκτιά. Ας την υπερασπίσουμε με πολιτισμένο διάλογο οι υπόλοιποι και ας αφήσουμε τον Παπαδημούλη στον δικό του 'κόσμο'».

Όπερ έδει δείξαι, που λέμε και στα μαθηματικά, κλείνοντας οριστικά την επίλυση ενός προβλήματος.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Όσοι παρακολουθούν το filoftero και γνωρίζουν πέντε πράγματα από την δημοσιογραφική μου πορεία αρκετά χρόνια τώρα, ξέρουν ότι τις πολιτικές κοκορομαχίες (που συνηθίσαμε να τις αποκαλούμε «αντιπαραθέσεις»), τις απεχθάνομαι όπως ο διάολος το λιβάνι. Είναι στιγμές όμως που, βλέποντας να επιπλέουν τελικά στον τόπο μας οι φελλοί του αγενούς και προκλητικού λόγου, και ελάχιστα, από την άλλη, να ακούγονται οι ψύχραιμες και λογικές φωνές, νοιώθεις ότι η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός και το «δώσε τόπο στην οργή» δεν είναι πάντα ο ενδεδειγμένος δρόμος. Μερικοί φελλοί, που επιπλέουν επί χρόνια, ίσως χρειάζεται κάπου-κάπου να βρουν τον μάστορά τους. Και να τους βυθίσει.