Να ποιούς φοιτητές αξίζει να στηρίξουμε!

Συνήθως μαυρίζει η ψυχή μου όταν, ανοίγοντας το laptop κάθε πρωί για να δω σε μερικά επιλεγμένα ενημερωτικά sites τι γίνεται στον κόσμο. (Σκεφθείτε, ότι αυτό το μαύρο με πλακώνει, έχοντας αποκλείσει από το πακέτο των επιλογών μου όλα τα εύκολα, λαικίστικα και εντελώς αναξιόπιστα sites.).

Σήμερα, λοιπόν, το twitter της Καθημερινής με παρέπεμψε σε μια είδηση, δημοσιευμένη στην χθεσινή, 12/12, έντυπη έκδοσή της, με τίτλο «Συγγνώμη φοιτητών από το ΕΚΠΑ για το “μεγάλο λάθος”».

Τη διάβασα με μεγάλη περιέργεια, πολύ καχύποπτος στην αρχή. Δεν πίστευα ότι θα ήταν αυτό που ήλπιζα. Ήταν ακόμα καλύτερο.

Το κείμενο είναι του Απόστολου Λακασά, και το παραθέτω ως έχει – το σχόλιό μου στο τέλος:

                                               *********************

«Συνάδελφοι συγγνώμη!» Μία εντυπωσιακή απόφαση για τα ήθη των φοιτητικών συλλόγων στα ελληνικά πανεπιστήμια πήρε ο σύλλογος προπτυχιακών φοιτητών του Τμήματος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Παν. Αθηνών (ΕΚΠΑ). Χθες, με ψήφισμά του ζήτησε «συγγνώμη από το ΕΚΠΑ, τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία και κάθε οργανισμό που στεγάζεται σε χώρο του ΕΚΠΑ» για την κατάληψη του Κέντρου Λειτουργίας και Διαχείρισης Δικτύου, η οποία προκάλεσε τη διακοπή συνταγογράφησης στα νοσοκομεία και του email των πανεπιστημιακών. Το ψήφισμα εντυπωσιάζει και καταδεικνύει ότι αρχίζουν να γίνονται αισθητές οι ρωγμές στην αήθη αλλά παγιωμένη από δεκαετίες πρακτική των αυθαίρετων καταλήψεων.

Ειδικότερα, «πριν από περίπου μία εβδομάδα συνέβη ένα μεγάλο λάθος. Μια πράξη που έπληξε όχι μόνο εμάς και τους συμφοιτητές μας σε όλο το ΕΚΠΑ, αλλά νοσοκομεία, γιατρούς και συμπολίτες μας εκτός αυτού. Αυτή η πράξη δεν προήλθε από κάποια ακραία οργάνωση οποιουδήποτε χώρου. Δυστυχώς προήλθε από εμάς, πράγμα που μας προκαλεί ειλικρινή ντροπή», λέει το ψήφισμα αναφερόμενο στην υπερψήφιση της πρότασης των νεολαιών ΣΥΡΙΖΑ και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς για κατάληψη στο κέντρο.

«Το Πανεπιστήμιο περνάει μια κρίσιμη περίοδο και βάλλεται από παντού. Οι περικοπές συγγραμμάτων, η υποχρηματοδότηση, οι απολύσεις προσωπικού και οι μετεγγραφές που βρίσκονται μετέωρες είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα όσων συμβαίνουν. Κατανοούμε ότι η παραπάνω απόφαση είναι υπερβολική και λανθασμένη, αλλά παραθέτουμε ταυτόχρονα το πλαίσιο μέσα στο οποίο πάρθηκε. Όχι προσπαθώντας να τη δικαιολογήσουμε αλλά να την αιτιολογήσουμε. Σαν σύλλογος καταδικάζουμε την απόφαση, καταλαβαίνουμε την ευθύνη που μας βαραίνει μιας και (είτε με την ψήφο είτε με την απουσία μας) συναινέσαμε σε αυτήν.Με την επιστολή θέλουμε να εκφράσουμε τη λύπη και τη συγγνώμη μας προς όσους ταλαιπωρήθηκαν λόγω των πράξεών μας. Πιστεύουμε στη Δημοκρατία. Πιστεύουμε στο Πανεπιστήμιό μας. Πιστεύουμε στη χώρα μας. Όπως πιστεύουμε και ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς την αναγνώριση των λαθών μας και τη διόρθωσή τους από εμάς τους ίδιους, ένας τρόπος σκέψης που καλούμε να εφαρμόσουν επίσης οι υπεύθυνοι για το Πανεπιστήμιο, τη δημόσια Παιδεία, τη δημόσια Υγεία, τη χώρα. Σαν κομμάτι της ακαδημαϊκής κοινότητας νιώθουμε υποχρέωσή μας να δώσουμε το μήνυμα ότι η κατάσταση μπορεί να αλλάξει μόνο με λογική, καλή θέληση και συνεχή προσπάθεια. Και αυτό το εφαρμόζουμε πρώτα απ’ όλα εμείς. Δεσμευόμαστε να προβούμε σε σειρά ενεργειών που θα κάνει τη Γενική Συνέλευση του τμήματος πιο αποδοτική. Έτσι, θα ενισχύσουμε τις δημοκρατικές διαδικασίες της σχολής ώστε να ανέβει το ποσοστό συμμετοχής των φοιτητών, ευελπιστώντας σε καλύτερες αποφάσεις πρώτα για τους εαυτούς μας, μετά για το πανεπιστήμιό μας και κατ’ επέκταση για την κοινωνία».

Το σχόλιό μου:

Αυτή η «συγγνώμη» των φοιτητών του Τμήματος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), είναι ό,τι καλύτερο έχω ακούσει και διαβάσει τον τελευταίο καιρό (ιδίως τις τελευταίες μέρες) στον γκρίζο, σκοτεινό και ασφυκτικό πολιτικό και κοινωνικό μας περίγυρο.

Απομακρύνει από το μυαλό και τη ψυχή μου την οργή και θλίψη για το «πρωταρχικό γεγονός», εκείνο των καταλήψεων, και μου ανάβει μια σπίθα αισιοδοξίας.

Κάποιοι ακραίοι στη συμπεριφορά και στενοί στη σκέψη, θα θυμόσουν με την «συγγνώμη» των συμφοιτητών τους. Και πάλι, όπως πάντα, θα προκαλέσουν αυτό που συνηθίσαμε να λέμε «αντιπαράθεση» - μία λέξη που έχει κολλήσει μες τα σωθικά μας, κι έχει γίνει μέρος της ζωής μας.

Το «συγγνώμη, έκανα λάθος», δεν το ακούμε συχνά. Λογίζεται ως ήττα από εκείνους που πορεύονται στη ζωή τους μόνο με την ψυχολογία και την «λογική» του χούλιγκαν. Είναι, όμως, μεγαλειώδης πράξη. Διότι, όχι απλώς αναγνωρίζει το λάθος, αλλά θέτει και τις βάσεις να μην επαναληφθεί.

Ταυτόχρονα, το κείμενο των παιδιών, διατυπώνει και το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί κάποιος να παρεκτραπεί, χωρίς ωστόσο να το κάνει αυτό για να δικαιολογήσει την ενέργειά τους.

Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι, όπως επισημαίνουν, «οι περικοπές συγγραμμάτων, η υποχρηματοδότηση, οι απολύσεις προσωπικού και οι μετεγγραφές που βρίσκονται μετέωρες είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα όσων συμβαίνουν».

Και, εάν κάποιοι έχουν τους λόγους τους για να παραμένουν τα πανεπιστήμιά μας στα τωρινά τους χάλια, οι φοιτητές του Τμήματος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του ΕΚΠΑ, δείχνουν ότι ειλικρινά θέλουν αυτό να αλλάξει. Δεν βλέπω πως, και εύκολο μου είναι, όπως κάνουμε συχνά οι περισσότεροι δημοσιογράφοι, να πω ότι κάποιοι αρμόδιοι θα πρέπει να πάρουν στα σοβαρά αυτό το θέμα, να αφοσιωθούν σε αυτό, και να πάρουν αποφάσεις που θα αλλάξουν ριζικά τον τρόπο με τον οποίο σήμερα «ασκείται» στην Ελλάδα αυτό που λέμε «εκπαίδευση».

Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να επαινέσω αυτά τα παιδιά, και να κοινοποιήσω το κείμενο ώστε να μπορέσουμε ίσως, να γίνουμε πιο πολλοί και, ο καθένας με τη φωνή του, να συμβάλει στην αλλαγή που τόσο θέλουμε, και που ελάχιστο φώς υπάρχει στον ορίζοντα ότι θα έρθει.