ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ

Του Λευτέρη Κουσούλη*

Ανεστάλη την περασμένη Τετάρτη και τυπικά η απεργία που είχε προκηρύξει το ΔΣ της ΟΛΜΕ. Οι εξετάσεις γίνονται κανονικά. Η απόφαση των καθηγητών είναι σωστή. Και δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, όπως επιχειρούν ορισμένοι - κυβερνητικοί κυρίως - να μιλάμε για ήττα. Η δημόσια συζήτηση που γίνεται με όρους νίκης ή ήττας μιας συνδικαλιστικής παράταξης, δεν έχει θέση στο πλαίσιο των κανόνων της δημοκρατικής συνύπαρξης. Μια τέτοια προσέγγιση είναι αντιδιαλεκτική και αντιδημοκρατική.

Τα τελευταία γεγονότα στο γενικότερο συνδικαλιστικό μέτωπο, επαναφέρουν το ζήτημα της συνδικαλιστικής δράσης, το περιεχόμενο, τις τακτικές, τα μέσα και τα όρια της. Έχουμε συνηθίσει οι συνδικαλιστικές δυνάμεις να κάνουν κατάχρηση δύναμης - εναντίον ασθενεστέρων πάντα - διεκδικώντας τον τελευταίο λόγο, διεκδικώντας το μονοπώλιο της βίας, δηλαδή στην ουσία την ίδια τη διακυβέρνηση.
 
Υπάρχουν ιστορικές φάσεις που οι συνθήκες υπερβαίνουν τους πρωταγωνιστές. Η νέα πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί μαζί με τη νέα συνειδητοποίηση που βρίσκεται σε εξέλιξη, αφήνουν πίσω τους παλαιές συμπεριφορές και στάσεις. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες με την εξουσιαστική αντίληψη και την υποταγμένη συνείδηση, δεν έχουν πια τίποτα να προσφέρουν. Αν δεν ρίξουν μια νέα ματιά στον εαυτό τους και αν δεν αναστοχαστούν ουσιαστικά το ρόλο τους, θα παραμείνουν αποστεωμένοι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί, δηλαδή παράγοντες της συντήρησης και συντελεστές της κρίσης.
 
Η υπεράσπιση της συνδικαλιστικής λειτουργίας, δηλαδή η συνειδητοποίηση του μόνου και πραγματικού ρόλου της, πέρα από πολιτικές επιδιώξεις, καθώς και η συνειδητοποίηση της διαλεκτικής σχέσης σκοπού και μέσων, είναι υπεράσπιση της δημοκρατίας.

Τα τελευταία γεγονότα, είχαν και μία θετική πλευρά. Έφεραν στο προσκήνιο, έστω και με στρεβλό τρόπο, τα πραγματικά προβλήματα του δημόσιου σχολείου.  Η συζήτηση αυτή, πρέπει να συνεχιστεί χωρίς καμία επιδίωξη καθυπόταξης και επιβολής. Η ελληνική κοινωνία, οφείλει να αναγνωρίσει τον πρώτο ρόλο στους δασκάλους και τους καθηγητές και αντίστοιχα να τους αντιμετωπίσει.

Όλα φωνάζουν. Ο εναγκαλισμός με το παρελθόν σκοτώνει. Το μέλλον βρίσκεται στο δύσκολο δρόμο της μεταβολής και της δοκιμασίας.

 

*Ο Λευτέρης Κουσούλης γεννήθηκε στο χωριό Ελίκα του νομού Λακωνίας, στις 2 Ιουνίου του 1952. Τελείωσε το Γυμνάσιο Μολάων Λακωνίας. Σπούδασε την πολιτική, τα φαινόμενα εξουσίας, στην Ελλάδα και τη Γαλλία. Μετά την επιστροφή του εργάστηκε για λίγα χρόνια ως ωρομίσθιος καθηγητής. Έκτοτε εργάζεται περί την πολιτική και την επικοινωνία. Το 1995 ίδρυσε την εταιρεία "Λέγειν & Πράττειν" την οποία και διευθύνει. Συμμετείχε στην εκδοτική πρωτοβουλία "Το Πέρασμα", που ανέπτυξε τη δραστηριότητά της από το 2009 έως το 2012.  Περισσότερα: www.lefteriskousoulis.gr

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε και στο site του συγγραφέα, και στο Athens Voice. Eννοείται ότι δημοσιεύεται και εδω με την άδειά του.