ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΚΑΝΕ Ο ΖΑΡΝΤΙΜ, Ε;

Ο Ολυμπιακός του Μίτσελ, που κάποιοι, ειδικοί της ποδοσφαιρικής σαχλαμάρας, βιάστηκαν την εβδομάδα αυτή να πουν ότι φέρει κιόλας τη σφραγίδα του νέου του προπονητή, έφαγε μια ξεγυριστή 3άρα από την ισπανική Λεβάντε, πραγματοποιώντας εμφάνιση που όλοι εμείς οι εκτός ολυμπιακής παντοδυναμίας κακόμοιροι οπαδοί,  οι συνηθισμένοι σε κακό ποδόσφαιρο, είχαμε χρόνια να απολαύσουμε!

Είμαι σίγουρος δε, ότι θα γελούσαν και τ’ αυτιά του πρώην προπονητή των «ερυθρόλευκων», του Πορτογάλου Ζαρντίμ, που αν και είχε την ομάδα αήττητη στην Ελλάδα και πολύ αξιοπρεπή (αναλόγως των δυνατοτήτων της) στο Τσάμπιονς Λήγκ, διώχτηκε από τους παντογνώστες του λιμανιού με την δικαιολογία ότι «η ομάδα δεν προσέφερε θέαμα». Έ, προσέφερε χθες!

Πέρα από τη πλάκα, όμως, αυτός ο κάκιστος τρόπος διοικησης μιας ομάδας, που βεβαίως είναι και μια μεγάλη εταιρείας ας μη ξεχνάμε, είναι πατέντα ενός ιδιόρρυθμου ελληνικού μανατζμεντ γενικότερα. Ενός μάνατζμεντ που χαρακτηρίζεται:

1.    Aπό την ιδιομορφία μιας πατρικής φιγούρας (ιδιοκτήτης, πρόεδρος, υπουργός, διευθυντής, αφεντικό, κλπ), που πιστεύει ότι τα ξέρει όλα, που περιβάλλεται πάντα από μέτριους, ως επι το πλείστον, ανθρωπους, που τον κολακεύουν και τον αποπροσανατολίζουν.

2.    Από λανθασμένο έως και ασαφή προσδιορισμό των στόχων μιας επιχείρησης. Π.χ.: ένας καναλάρχης που θέλει να κάνει το κανάλι του BBC, ξοδεύει έναν σκασμό χρήματα για να φέρει ειδικούς από το Λονδίνο να τον συμβουλεύσουν και να βάλουν τις βασεις, και στη συνέχεια προσλαμβάνει ανεπαρκείς ανθρώπους, τους οποίους εκπαιδεύουν ακόμα πιο ανεπαρκείς «ειδικοί».

3.    Από έλλειψη υπομονής και επιμονής στην πιστη υλοποιηση μιας απόφασης. Δεν δίνουν χρόνο σε εκείνους που επιλέγουν να στελεχώσουν τις θέσεις ευθύνης. Περιμένουν αποτελέσματα αμέσως. Κι όταν αυτα δεν έρθουν, η παρεμβατικότητα της «πατρικής φιγούρας» γίνεται ακόμα πιο έντονη. Ακόμα πιο ... αυθόρμητη. Και βεβαίως, ακόμα πιο καταστροφική.

Το ελληνικό επιχειρηματικό τοπίο είναι γεμάτο από Ζαρντίμ. Δηλαδή από στελέχη που αξίζουν, που έχουν γνώσεις, και που μπορούν να προσφέρουν, αλλά που πέφτουν πάντοτε στη φάκα του βασικού επενδυτή. Αυτού, που δεν αφήνει τα στελέχη που ο ίδιος επέλεξε να δείξουν το έργο τους. Αυτού, που άγεται και φέρεται από τους τριγύρω του. Τους κόλακες και μέτριους. Τους συμβούλους που δεν έχουν τη γνωση για να συμβουλεύσουν, αλλά μόνο κάποιο " ένστικτο", σύμφυτο με υπερβολική σιγουριά για τον λειψό εαυτό τους. Τους παρατρεχάμενους που, όπως λέει και ο Σαββόπουλος, έχουν γλώσσα μόνο για να γλείφουν. Και βεβαίως, από τους οπαδούς, πελάτες, ψηφοφόρους, στο όνομα και στο "δίκιο" των οποίων γίνονται πάντα τα μεγαλύτερα "εγκλήματα".

Έτσι διοικείται λοιπόν ο Ολυμπιακός, γι’αυτό και έφαγε 3άρα από μια ομάδα που διοικείται σωστα. Ετσι διοικούνται και όλες οι ομάδες μας, γι’ αυτό και είναι και θάναι πάντα (με ελάχιστες μικροαναλαμπές) στην απέξω! Έτσι διοικείται και η Ελλάδα, και γι' αυτό φτάσαμε ως εδώ, και θα πάμε ακόμα πιο κάτω.

Εκεί, εκεί, στη Γ' Εθνική...