H "καλημέρα" μου σήμερα από την Νυχτερινή Μουσική στους Δρόμους της Μαδρίτης του Λουίτζι Μποκερίνι.
Σαν επιθυμία, η δική μου πόλη, η Αθηνα, που δυο-δυόμιση χρόνια τώρα έχει κατεβάσει τα ρολά της, να ξαναρχίσει να ζεί. Από κάπου, να ξανάρθουν μουσικές, ιδίως τις νύχτες που, αυτή η πόλη κι αν ξέρει να τις αγαπά και να τις δοξάζει.
Το περασμένο Σαββατο βρέθηκα στο κέντρο. Η Πανεπιστημίου είχε ανοίξει μόνο για πεζούς. Και στα Προπύλαια, μερικοί καλλιτέχνες της Λυρικής Σκηνής τραγουδούσαν δημοφιλείς άριες, Λα Ντόννα ε Μόμπιλε, καί άλλες. Λιγοστός ο κόσμος. Σκυφτός, μελαγχολικός. Και το χειροκρότημά τους άψυχο. Όχι από κακία ή μιζέρια - πρός Θεού όχι. Αλλά από στεναχώρια. Κι απογοήτευση.
Η μουσική, μπορεί και πρέπει να ξαναφέρει τη ζωή.
Σαν επιθυμία, η δική μου πόλη, η Αθηνα, που δυο-δυόμιση χρόνια τώρα έχει κατεβάσει τα ρολά της, να ξαναρχίσει να ζεί. Από κάπου, να ξανάρθουν μουσικές, ιδίως τις νύχτες που, αυτή η πόλη κι αν ξέρει να τις αγαπά και να τις δοξάζει.
Το περασμένο Σαββατο βρέθηκα στο κέντρο. Η Πανεπιστημίου είχε ανοίξει μόνο για πεζούς. Και στα Προπύλαια, μερικοί καλλιτέχνες της Λυρικής Σκηνής τραγουδούσαν δημοφιλείς άριες, Λα Ντόννα ε Μόμπιλε, καί άλλες. Λιγοστός ο κόσμος. Σκυφτός, μελαγχολικός. Και το χειροκρότημά τους άψυχο. Όχι από κακία ή μιζέρια - πρός Θεού όχι. Αλλά από στεναχώρια. Κι απογοήτευση.
Η μουσική, μπορεί και πρέπει να ξαναφέρει τη ζωή.
No comments:
Post a Comment