Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ... ΣΥΜΜΕΤΡΙΚΗ ΧΩΡΑ. ΕΥΤΥΧΩΣ!

To βίντεο αυτό δεν είναι τουριστικό. Δεν ενδείκνυται για πακέτο-τουρίστες από τη κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Ας πάνε Τουρκία. Ας πάνε Ίμπιζα. Ας πάνε όπου τους προσφέρουν ένα λουξ δωμάτιο στη θάλασσα, όλα πληρωμένα, να μη βγαίνουν από τον χώρο του ξενοδοχείου, και ό,τι είναι να δούν από τον τόπο που επισκέπτονται, ας το βλέπουν σε προσπέκτους.

Το βίντεο αυτό, φτιαγμένο από τον Κώστα Γκολέμη και τον Φώτη Τραγανουδάκη, εμπεριέχει, όπως λέει και ο τίτλος του, «Κομμάτια της Ελλάδος». Δηλαδή – λέω εγώ – τις ομορφιές και τις ατέλειές της. Κυρίως αυτές.

Η Ελλάδα δεν είναι μία … συμμετρική χώρα. Δεν ταιριάζουν οι άκρες και οι καμπύλες της. Δεν εφάπτονται οι κύκλοι με τις ευθείες της. Δεν είναι τακτοποιημένη σε κουτάκια, να ξέρεις που να βρεις κάθε βράχο της, κάθε ακρογιάλι, κάθε θέατρο, μνημείο, γκρεμό ή παιδιάδα. Οι θάμνοι της δεν έχουν το … υποδειγματικό κούρεμα εκείνων στους κήπους των Βερσαλιών, ή στο Σεντ Τζέϊμς Πάρκ του Λονδίνου. Οι στάχτες και τα’ αποκαΐδια της δεν έχουν «καθαριστεί». Μόνο μένουν εκεί, για να θυμίζουν τις πληγές της, αλλά και για να σμίξουν κάποια στιγμή με τις ομορφιές που πάντα έρχονται, σαν μικρή αποζημίωση, θαρρείς, στα άπειρα στραβοπατήματά μας. 

Η Ελλάδα δεν έχει αλάνθαστα τοπία. Αντίθετα, όλα είναι «λανθασμένα». Βλέπεις καπαρόφυλλα να κρέμονται από μια πέτρα. Βλέπεις βυτίο παρατημένο έξω από ένα αγροτόσπιτο, χαλώντας την απλή και γνήσια εικόνα του. Κι όμως, αν το δεις αλλιώς, ίσως και να γίνει στα μάτια σου πανέμορφο. Βλέπεις καμμένο δεντρο να έχει και αυτό τη θέση του κάτω από τον ουρανό μας. Βλέπεις μια συκιά να φυτρώνει στο πουθενά. Ένα μνημείο να σε χαιρετά εκεί όπου δεν φαίνεται ψυχή. Ένα καμπαναριό σκουριασμένο, και μια βάρκα κομμάτια….

Μ’ αρέσει πολύ να έρχονται ξένοι στο σπίτι μου. Να τους μαγειρέψω. Να τους περιποιούμαι. Να τους κερνάω το καλύτερό μου κρασί. Να βάζω τις πιο ωραίες μου μουσικές. Να περνάμε καλά.

Δεν δεν θέλω, όμως, να μου προκαθορίζουν αυτοί, οι ξένοι, οι μουσαφιρέοι μου, πως πρέπει και πως θέλουν να είναι το σπίτι μου, τι θέλουν να φάνε, ποιό κρασί προτιμούν, και ποια μουσική να τους παίξω. Επαναλαμβάνω: Να πάνε αλλού. Να πάνε στ’ ανάθεμα!...

Υ.Γ.: Άς μη συνδεθεί το κομμάτι αυτό με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, και το περίφημο Μνημόνιο που αυτή έφερε. Και που, όπως έχω γράψει πολλές φορές, εμπεριέχει μέτρα, κυρίως μέτρα αναδιάρθρωσης και δικαιοσύνης, όπως άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων, αδυσώπητο κυνήγι κατά της φοροδιαφυγής, καί άλλα, που έπρεπε από καιρό να παρθούν. Εδώ, δηλαδή, δεν πρόκειται για "εισβολή" κάποιων ξένων στο σπίτι μας. Εμείς αποδειχθήκαμε ανάξιοι να το συντηρήσουμε, και ζητήσαμε τη βοήθειά τους μη γκρεμιστεί ολόκληρο. Λέω ξανα, όμως: Αυτό αφορά μερικές "διατάξεις" των Μνημονίων, και σίγουρα δεν αφαιρεί την ευθύνη της οικονομικής καταστροφής της Ελλάδας από εκείνους που στοιχημάτισαν υπέρ αυτής, και εξακολουθούν να στήνουν διαιτητές για να τους βγεί το τελικό αποτέλεσμα, και να πάνε περιχαρείς στο ταμείο.