ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΚΟΡΠΙΕΣ. ΦΥΛΛΟ-ΦΤΕΡΟ...

Συντροφιά μου απόψε, ένα κόκκινο Cabernet Sauvignon MEERLUST, του οινοποιείου Stellenbosch στη Νότια Αφρική.

(Επειδή κάποιοι δυστυχείς σπεύσουν, ίσως, να ρίξουν πάλι το δηλητήριό τους, σπεύδω και εγω - αν και δεν θάπρεπε, μεταξύ μας, αλλά μέρες αδέσποτες ζούμε - να πω ότι μου το έφερε από εκεί το αδερφάκι μου, που ειναι παντρεμένος με Νοτιοαφρικανίδα, ζουν στην Αγγλία, και πάνε εκεί τακτικά).

Ξεκίνησα έτσι, γιατί με διακατέχουν θυμός και στεναχώρια. Στην τακτική μου γύρα στο Ίντερνετ, και αφού έχω εξαφανίσει από κάθε πιθανότητα πρόσβασής μου τα sites και τα blogs που βγάζουν μίσος και εκχέουν δηλητήριο (Χριστέ μου! Πόσους ανθρώπους τέτοιους έχεις φτιάξει;), έπεσα πάλι σε σχόλια φαρμακερά, όχι μόνο για μένα, αλλά για όποιον τολμά να πεί την άποψή του. Τα σχόλια αυτά προέρχονται, πάντα, από ανθρώπους που δεν τολμούν ποτέ να πουν τη δική τους άποψη. Διότι, προφανώς, δεν έχουν.

Σε πιο χυδαία μορφή, μου θυμίζουν τους γραφικούς προπονητές της εξέδρας στα γήπεδα, που δεν κατέχουν γρι από μπάλλα αλλά θεωρούν ότι ξέρουν περισσότερα από τον Φέργκιουσον και τον Γουαρδιόλα.

Το χειρότερο απ' όλα δε, είναι ότι αυτήν την τραγική τους ψευδαίσθηση, την εξισώνουν με τη Δημοκρατία που, κατα τη γνώμη τους, τα επιτρέπει όλα.

Μερικές φορές φαντάζομαι πως θα αντιδρούσαν σε εμετικά σχόλια, που ασφαλώς και θα υπήρχαν, ο Μπετόβεν, αν ζούσε, ο Άϊνσταιν, αν ζούσε, ο Γκάντι, άν ζούσε, ο Νεύτωνας, αν ζούσε...

Αλλά, τί λέω;

Πως ξέχασα τα όσα υπέστη και υπέφερε ο Χριστός μας, όταν ζούσε;

Προς Θεού, δεν εξισώνω τον εαυτό μου με αυτά τα πρόσωπα - ανάξιά τους είμαι, πέρα ως πέρα.

Αλλά μήπως τα χυδαιολογήματα και η βαρβαρότητα των σημερινών comments σε μπλογκς και σάϊτς δεν είναι ίδια με την λύσσα των μαζών τις παλαιότερες εποχές;

Όταν, φερ είπειν, διαβάζεις κάτω από ένα ωραιότατο τραγούδι της Adelle στο YouTube, το σχόλιο ενός ηλίθιου που αναφέρεται στα περιττά της κιλά, που αναρωτιέται "πως υπάρχει άνθρωπος" που μπορεί να κάνει έρωτα μαζί της (χρησιμοποιώντας, βεβαια, λιγότερο κομψές εκφράσεις), και που προτρέπει όλους να μην ακούνε τα τραγούδια της, σε τί διαφέρει αυτός ο απολίτιστος "ιντερνετάκιας" από τη μάζα που λιθοβολεί, τον όχλο που φωνάζει "θάνατος", τον συρφετό που καίει βιβλία και παρτιτούρες;

Αρκετά!

Ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έδωσε, λέει, εντολή στον Υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, να μεταβιβαστεί ο φάκελος του ΣΔΟΕ με τα στοιχεία των πολιτικών προσώπων, που φέρονται να ελέγχονται, στον εισαγγελέα, μαζί με πλήρη περιγραφή της κατάστασης. Η λίστα, σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, αφορά 32 πολιτικούς των οποίων τα εισοδήματα δεν "ταυτοποιούνται" με τον τρόπο ζωής τους. Μερικοί είναι ακόμα εν ενεργεία. Μερικοί διετέλεσαν και υπουργοί. Οι περισσότεροι, πάντα κατα τα δημοσιεύματα, προέχρονται από τις δύο παρατάξεις που κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια τον τόπο: το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία.

Θα ήθελα πολύ να έβλεπα την διάλυση όλων των υπαρχόντων κομμάτων, και τη δημιουργία νέων, που να είναι πραγματικά "νέα", καί όχι "Ανεξάρητοι Ελληνες", με Καμμένο και Τέρενς Κουίκ, ούτε βέβαια και Συριζα με Λαφαζάνη και Παπαδημούλη, που δεν θυμάμαι εποχή που να μην ήταν εδω!

Δεν ξέρω, όμως, αν ή ίδια η κοινωνία θέλει κάτι καινούργιο. Από την "συμπεριφορά" της στις τελευταίες εκλογές, αλλά και από πολλές επιλογές της, δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος.

Πορευόμεθα, αναγκαστικά, με ό,τι έχουμε. Και διατηρώντας την ισχνή, έστω, ελπίδα, ότι η καταστροφή μας θα είναι ελεγχόμενη, και ότι μέσα από τις στάχτες της θα αναδυθεί, όντως, κάτι εντελώς καινούργιο.


Επιστροφή, σήμερα, στο γκολφ της Γλυφάδας. Τα μισά drives με slice, τα άλλα μισά με hook. Μια δεξιά, μια αριστερά. Σαν την Ελλάδα. Ίσιο κτύπημα δεν υπάρχει, δάσκαλε;

Ένα καταπληκτικό έργο είδα προχθες σε βίντεο. Το London River (στα ελληνικά μεταφράστηκε ως "Το Ποτάμι Απέναντι"), του Γαλλο-αλγερινού σκηνοθέτη, Ρασίντ Μπουσαρέβ, με πρωταγωνιστές την Αγγλίδα Μπρέντα Μπλέθιν, και τον σπουδαίο Σοτιγκούι Κουγιατέ, από το Μαλί, που δούλεψε πολλά χρόνια με τον μεγάλο Πίτερ Μπρουκ, και που η ερμηνεία του στον ρόλο ενός Αφρικανού πατέρα που πήγε στην Αγγλία αγωνιώντας για την τύχη του γιού του μετα την τρομοκρατική επίθεση του 2005 στον σταθμό King's Cross του Λονδίνου, ήταν συγκλονιστικός. Η Μπρέντα Μπλεθιν, επίσης βρέθηκε στο Λονδίνο εκείνο τον καιρό, γυρεύοντας τη κόρη της. Η κόρη της συγκατοικούσε με τον γιό του Κουγιατέ. Στην αρχή, υπήρχε η υποψία ότι και οι δύο ήταν ανάμεσα στους τρομοκράτες. Η ταινία δείχνει το τεράστιο πολτισμικό χάσμα, αλλά και την απέραντη ανθρωπιστική δύναμη, που αναδύονται από τέτοιες, δύσκολες ιστορίες και καταστάσεις.

Στην Αθήνα, έξω, διάφορα χάπενινγκ στους δρόμους της πόλης. Ενας τενόρος και ένας βαρύτονος, στα Προπύλαια, τραγουδούν το Λα Ντόννα Ε Μόμπιλε. Οι λιγοστοί θεατές χειροκροτούν ενθουσιωδώς.

Ο άλλος κόσμος, είναι εγκλωβισμένος μεσα στα αυτοκίνητά του, έξω από την περιμετρική ζώνη της αποκλεισμένης Αθήνας. Δεν αντέχουν ούτε ένα Σάββατο χωρίς τα άθλια τροχοφόρα τους.

Κυκλοφόρησε σήμερα καινούργια εφημερίδα. Λέγεται "Τα Παραπολιτικά". Την αγόρασα. Απογοητεύτηκα αμέσως! Οι "αποκαλύψεις" της είναι όπως τις γράφω. Εντός εισαγωγικών. Έντονο είναι το στοιχείο του κουτσομπολιού. Ποιά γνωστά πολιτικά ζευγάρια έχουν πάρει διαζύγιο, φερ ειπείν. Κρίμα, διότι χαίρομαι όποτε ανοίγει καινούργια έφημερίδα.Αλλά αυτή θα κλείσει γρήγορα. Δεν θέλω να πιστευω ότι ο αναγνωστης είναι τόσο ρηχός...

Λείπει πολύ μια εφημερίδα που να κάνει πραγματικό ρεπορτάζ. Στον δρόμο, στην κοινωνία.

Η "Ελευθεροτυπία" δεν λείπει καθόλου. Τα τελευταία χρόνια δεν ήταν τέτοια εφημερίδα, αλλά μπροσούρα ημετέρων.

Σήμερα, δεν μελέτησα πιάνο. Με εκνεύρισε που ο Νάκας είχε τον μετρονόμο της Yamaha 56 ευρω, και με ένα ψάξιμο στο ίντερνετ το παράγγειλα από την  Αγγλία με 23!

Πώς, και γιατί να βοηθήσω ο έρμος την ελληνική οικονομία, όταν αυτή η ίδια με σπρώχνει προς τα έξω; Γιατί να δώσω στον Νάκα διπλάσια απ' όσα θα δώσω στον Εγγλέζο;

Ο Μιραλάς σκίζει στην Έβερτον. Θα θυμάται, αραγε, τίποτα από τον Ολυμπιακό και την Ελλάδα;

Δεν υπάρχει καλύτερο αρνάκι σε όλη την Ελλάδα από εκείνο που φέρνει ο Κουφόπουλος στο μαγαζί του, Εθνικής Αντιστάσεως στο Χαλάνδρι, από τη παρίδα του, τη Νάξο.

Kαλό το MEERLUST, αλλά όχι εξαιρετικό. Ο Parker, που ειναι ο κορυφαίος στον κόσμο εκτιμητής κρασιών, έβαλε στο συγκεκριμένο 74/100. Επαληθεύτηκε πάλι...

Καληνύχτα.