H ... ΧΑΜΕΝΗ ΜΑΣ ΨΗΦΟΣ

Το καλύτερο πράγμα που συνέβη στην Ελλάδα τα τελευταία δύο, και βάλε, χρόνια, ήταν η ασύλληπτης ανοησίας (κυρίως για τον χρόνο στον οποίο έγινε) έμπνευση του Γιώργου Παπανδρέου να ανακοινώσει το περιβόητο πια δημοψήφισμα. Διότι, εξαιτίας εκείνης της, μνημειώδους πια, πολιτικής ανοησίας, και με χίλιες-δυό δυσκολίες (μία από τις οποίες ήταν και ότι παραλίγο να μας προκύψει πρωθυπουργός ο κ. Πετσάλνικος), ανέλαβε τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας ο κ. Παπαδήμος και, δεν λέω ότι την έσωσε (για αυτό, θέλει πολλούς Παπαδήμους!), αλλά την έβγαλε από τα πολύ άγρια νερά.



Τώρα, ετοιμαζόμαστε να πάμε σε εκλογές. Που και αυτό, κατά την άποψή μου, είναι μέγα λάθος. Ώς το τέλος της χρονιάς, ή ακόμα και ως τα μέσα του 2013, αλλά με πραγματική συναίνεση και συνεργασία των δύο μεγάλων κομμάτων, ή και όποιων άλλων θα συμφωνούσαν, μία κατ' ουσία, και όχι μόνο κατ' όνομα κυβέρνηση "εθνικής σωτηρίας", υπό τον κ. Παπαδήμο, θα μπορουσε να οδηγούσε την Ελλάδα σε ακόμα πιο ήρεμα νερά.

Όπως και νάχει, όμως, θα πάμε σε εκλογές. Κάποια στιγμή αυτόν τον μήνα, όπως λέγεται. Και σ' αυτές τις εκλογές, εκείνο που δεν πρέπει να συμβεί, είναι να τολμήσει ένας έστω πολιτικός να κινδυνολογήσει, ή και να ανεμίσει την απειλή της χαμένης ψήφου.

Ο κατακερματισμός της Ελλάδας εξηγεί, άλλωστε, από μόνος του ότι χαμένες ήταν οι ψήφοι που δώσαμε, όλα αυτα τα χρόνια, όχι μόνο στα δύο μεγάλα κόμματα που κυβέρνησαν, αλλά και σε πολλά άλλα που κυβέρνησαν backstage! Για αυτές τις χαμένες ψήφους, αποκλειστικοί υπεύθυνοι είμαστε εμείς που τις ρίξαμε. Εκείνοι που τις εισέπραξαν, έχουν ήδη καταγραφεί στην Ιστορία ως "οι αποτυχημένοι της Ελλάδας". Ο χαρακτηρισμός δε, είναι ο πιο επιεικής, και δεν αποκλείεται, συν τω χρόνω, να βαρύνει όσο δεν μπορούν να φανταστούν.

Τώρα, όμως, νομίζω πως ξέρουμε τις επιπτώσεις της κάθε ψήφου μας. Ξέρουμε πολύ καλά τι θα συμβεί όποιον και αν ψηφίσουμε, και δεν χρειαζόμαστε κανέναν "καθοδηγητή". Αυτός που θα τολμήσει να πεί ότι η ψήφος σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον εαυτό του είναι χαμένη, ή χαρακτηρίσει ως τέτοια ακόμα και την απολύτως νόμιμη και κατανοητή απόφαση όποιου πολίτη να ρίξει λευκό, άκυρο, ή και να απέχει από τις εκλογές, θα είναι εκτός κανόνος παιχνιδιού, και αξίζει να "αποβληθεί".

Ξέρουμε τι θα γίνει εάν ψηφίσουμε Σαμαρά. Ξέρουμε που μπορεί να οδηγηθούν τα πράγματα εάν ενισχύσουμε το νέο ΠΑΣΟΚ του φουριοόζου Βενιζέλου. Ξέρουμε τι θα σημάνει ενίσχυση του ΚΚΕ, ή του ΣΥΡΙΖΑ, ή του Κουβέλη. Ξέρουμε (μετά φόβου απερίγραπτου, ελπίζω) που θα πάμε εάν, εκτός από τον Καρατζαφέρη, ενισχυθεί το μαύρο μέτωπο στη Βουλή και από Χρυσή Αυγή και Καμμένο.

Ομως, ακόμα και σε αυτούς, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μιλήσει για χαμένη ψήφο. Για χαμένη Ελλάδα, μάλιστα. Αλλά είναι καιρός ο κάθε πολίτης, νέος ή πιο μεγάλος, μορφωμένος ή όχι, πλούσιος ή φτωχός, να συνειδητοποιήσει ότι για την δική του ψήφο, άρα και για το πως αυτή μπορεί να επηρρεάσει το αποτέλεσμα, η ευθύνη είναι μόνο δική του.

Το "άλλα μας υποσχεθήκατε", δεν δικαιολογείται πιά. Το "εμείς δεν σας ψηφίσαμε για αυτά", επίσης δεν θα έχει καμμία βάση. Γιατί ξέρουμε, ή οφείλουμε πια να ξέρουμε, εάν αυτά που μας υπόσχεται, όποιος μας τα υπόσχεται, είναι δυνατόν να τα πραγματοποιήσει ή όχι. Ξέρουμε πολύ καλά ποιά "εντολή" έχει η ψήφος μας, σε όποιον την δώσουμε, άρα το τι θά κάνει και τι δέν θα κάνει, δεν θα πρέπει να μας εκπλήξει.

Ξέρουμε, τέλος, ότι πάμε σε εκλογές, μέσα σε ένα εντελώς αποσαρθρωμένο πολιτικό σύστημα. Όπου, η μόνη μας ελπίδα, κατ' εμέ, είναι να μην ψηφίσουμε κανέναν που να έχει συνεισφέρει, έσυτω κατ' ελάχιστον, σε αυτήν την αποσάρθρωση. Αλλά, αισιόδοξος δεν είμαι.