Του
Κωστή Κολώτα*
Το κράτος της Πόλεως των Αθηνών - εν αρχή ην η πόλις, και μετά οργανώθηκε το κράτος. Τώρα, εμείς ξεκινούμε ανάποδα. Υπάρχει το κράτος, και καταδυναστεύει την πόλη, δηλαδή τους ανθρώπους. Και καταστρέφει την πόλη, τα κτίσματα, το περιβάλλον. Τα λουλούδια στ' ουρανού τα ξέφωτα. Τις ζεστές γωνιές και τις ανοικτές αγκαλιές. Τις μοσχοβόλες πεζούλες και τα ανθοφόρα πεζοδρόμια. Και πάνω στο ανθρώπινο ύψος, κι όχι σε ύψη πολλών ορόφων, του ανατολίτη ήλιου παράθυρα. Που έκλειναν, πολλές φορές, στερήσεις και βάσανα. Όμως έκλειναν κι ελπίδες και όνειρα. Σήμερα, είναι τα σφαλιστά, και κλείνουν ερμητικά τον μολυσμένο αέρα του κλιματισμού...
Πόλις, μια ευρύτερη οικογένεια ή μια επέκταση της οικογένειας...
Κάτω από την ίδια κορυφογραμμή, στον ίδιο κάμπο, με θέα το ίδιο κομμάτι θάλασσας...
Θεμέλια ριζιμιά
Λιγότερα σκουπίδια, περισσότερα φεγγάρια...
Ευτυχισμένοι όσοι γεννηθήκαμε και περάσαμε τα δύσκολα, τα στερημένα, τις πιο πολλές φορές, παιδικά χρόνια, σε μια πόλη ή σε μια πολιάδα κοινότητα...
Άλλοτε η πόλη ήταν ένα ποίημα. Ένα ποίημα, και ένα δημιούργημα. Ένα δημιούργημα με τέχνη, με ευαισθησία, με πινελιές πολιτισμού και πνευματικότητας, με όνειρα και οράματα. Κι ήταν η κοιτίδα ονείρων και οραμάτων. Η γειτονιά, το σοκάκι, έστω το στενοσόκακο, που χωρούσε μόλις ένα κάρο, η αργότερα ένα αυτοκίνητο, να περάσει. Χωρούσαν όμως πολλά όνειρα...
Πόλη ήταν ένα "καλησπέρα" το σούρουπο, τη λυχναφή ώρα, όταν περνούσαμε με τα πόδια από τα στενά δρομάκια και καλησπερίζαμε τους γείτονες που κάθονταν στο πεζοδρόμιο, μέσα στις μυρωδιές του γιασεμιού και των βασιλικών.
Τώρα οι πόρτες, ακόμα και αυτές πυ ξέμειναν και ανοίγουν σ' έναν δρόμο, και όχι σε ένα μισοσκότεινο διάδρομο πολυκατοικίας, είναι κλειστές. Κι έγκληστοι, κι' εγκλωβισμένοι πίσω τους οι ένοικοι, βουβοί, και συνήθως τρομαγμένοι, βλέπουν τηλεόραση. Δεν ακούνε, δε μιλάνε, δεν επικοινωνούν. Απλά, βλέπουν τηλεόραση...
*Απόσπασμα κειμένου, με τίτλο "Παλιά πόλις, ένα ποίημα, κι ένας πυρήνας πολιτισμού", από το βιβλίο "Αναφορά Στο Δάσκαλο", ένα εξαιρετικό ανθολόγιο από τη ζωή και το έργο του μεγάλου Λεμεσιανού εκπαιδευτικού, φιλόλογου, και μεταφραστή μνημειωδών έργων της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας, Κωστή Κολώτα (1934 - 2010). Το βιβλίο είναι έκδοση του Δήμου Λεμεσού και του Πολιτιστικού Ιδρύματος Τραπέζης Κύπρου. Όσοι έχουν ακόμα βιβλιοθήκες στα σπίτια τους, που δεν είναι, επίσης, απλώς διακοσμητικές, αξίζει πραγματικά να τις εμπλουτίσουν με αυτό το βιβλίο.
No comments:
Post a Comment