Monday, April 9, 2012

"ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΔΕΙΟ ΒΛΕΜΜΑ", ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΕΜΙΣΕΙ




Καλημέρα! Εδώ είμαι. Ναυαγός στο πέλαγος μιας άλλης "επικαιρότητας", με ειδήσεις ελαχίστης εμβέλειας αλλά, για τα δεδομένα ενός μικρού τόπου, ύψιστης σημασίας. Προχθές, μου'ρθε μια είδηση από την Πάφο, ότι σημειώθηκε έκρηξη μικρής ισχύος σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, και ότι "η αστυνομία αναζητεί τους δράστες, καθως και τα αίτια της βομβιστικής επίθεσης.". Ο θάλαμος "υπέστη μόνο υλικές ζημιές"! Πως να αξιολογήσεις, λοιπόν, μια τέτοια είδηση;

Μάλλον με χιούμορ. Αλλιώς, χάθηκες. Στο πέλαγος των ασήμαντων πραγμάτων....

Αλλά πάλι, ποιά τάχα είναι τα "σημαντικά";



Στην Ελλάδα, οδεύουμε προς εκλογές μεσα σε πλήρη σύγχιση. Αυτήν - την σύγχιση - αξίζει να περιγράψουμε και να αναλύσουμε, και όχι τους εκφραστές της. Αυτοί ειναι γνωστοί. Τους βλέπουμε και τους ακούμε σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα. Τους αντικρύζουμε και κάθε πρωί στον καθρέφτη.

Άρα, βρισκόμαστε μπροστά (ή και μέσα) σε μιαν ολική έκλειψη της κοινωνίας κοινωνίας. Το τοπίο της χαρακτηρίζεται από την μεγαλύτερη οικονομική κρίση που πέρασε η χώρα τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια. Αυτό είναι το "περιβάλλον" της. Και μέσα σε αυτό αναζητεί έξοδο και διέξοδο.

Θα το πετύχει; Με ποιούς τρόπους; Και με ποιό τελικό αποτέλεσμα;

Κάποιοι μιλάνε για "επιστροφή". Και κάποιοι την φοβούνται και την απεύχονται. Επιστροφή σε τί; Σε μιά ζωή που αγόραζες και πούλαγες ό,τι ήθελες, και στο τέλος, ξύπνησες ένα ωραίο πρωινό και κατάλαβες ότι δεν έχεις τίποτα; Ποιός θέλει να ξαναδεί "αυτό το άδειο βλέμμα" στον καθρέφτη του, που κοιτούσε παντού αλλά δεν έβλεπε πουθενά; Ομορφιές που περνούσαν μπροστά μας, και δεν τις προσέχαμε αν δεν γίνονταν θέμα στο "Hello!" η στην Τατιάνα; Ελπίδες, και σχέδια, και προσδοκίες, που βασίζονταν μόνο σε επαγγελματική καταξίωση και κοινωνική ... αποδοχή;

Ποιός θέλει να ξαναγυρίσει στα μπαλκόνια που σκηνοθετούσαν ο Κουλούρης κι ο Παπουτσής, που περιφρουρούσαν τα στρατιωτάκια του ΚΚΕ, που υιοθετούσαν τα κουστουμαρισμένα ξενέρωτα της Νέας Δημοκρατίας, και που τηλεοπτικοποιούσαν οι Μπιρσίμ της εικονικής πλάνης;

Έχω την ελπίδα, ότι κάποιοι καινούργιοι σπόροι που φυτεύτηκαν, από τον καιρό που ξέσπασε στο χωράφι μας η κρίση, θα αφεθούν και θα βοηθηθούν να φυτρώσουν. Ήδη, υπάρχουν κάποια δείγματα ελπιδοφόρα, όπως είναι η κίνηση "Δημιουργία Ξανά", για την οποία δεν έχω ακόμα άποψη, γιατί δεν μου το επιτρέπει η απόσταση, αλλά από τα λίγα που έχω διαβάσει και ακούσει στο Ίντερνετ, μού'ρχεται αυθόρμητα, άν και λίγο φοβισμένα ακόμα, ένα χαμηλόφωνο "μπράβο".

Μπήκα στο site του κινηματος, http://www.dimiourgiaxana.gr/, και διάβασα το βιογραφικό, όπως το συνέταξε ο ίδιος, του Προέδρου του "Δημιουργία Ξανά", Θάνου Τζίμερου, από το οποίο παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα. Αρκετό, για να δικαιολογήσει, νομίζω, το "μπράβο" μου, και ίσως και ελπιδοφόρο για να κερδίσει, καί κάποια στιγμή, όταν θα ακούσω, διαβάσω και μάθω περισσότερα, την ψήφο μου.

«…δια ταύτα, καταδικάζεται ο κατηγορούμενος εις την ποινήν της δημοσιότητος. Οφείλει, από τούδε και στο εξής, να εμφανίζεται, καθ’ εκάστην, εις το οικείον κοινόν, εκθέτων εαυτόν ενώπιον δυσπίστων, συκοφαντών, ή ενδιαφερομένων μεν, παρερμηνευόντων δε.»

Στο αξιακό μου σύστημα, η δημοσιότητα δεν διαφέρει από καταδίκη. Παύεις να είσαι «εσύ». Αντικαθίστασαι από την «εικόνα» σου, αυτό το χαοτικό κολάζ από στερεότυπα και παραμορφωμένα θραύσματα ενός επινοημένου εαυτού. Γίνεσαι επικοινωνιακό προϊόν. Πώς θα σε προσλάβει ο «άλλος»; Και να υπήρχε ένας μόνον άλλος...

"Φρόντιζα, λοιπόν, να αποφεύγω «την πολλή συνάφεια του κόσμου» και να ζω με τις αξίες του δικού μου κόσμου: την Τέχνη, τα βιβλία, τη θάλασσα, τους ανθρώπους που αγαπώ και εκτιμώ. Άλλωστε, αυτό που συνέβαινε «εκεί έξω», 35 χρόνια τώρα, μόνο αποστροφή μού προκαλούσε. Όσοι μιλούσαμε για την κατάρρευση – την πολιτισμική, την ηθική, την οικονομική – όσοι προειδοποιούσαμε για το «τσουνάμι» που ερχόταν είμασταν οι αποσυνάγωγοι μιας αφιονισμένης κοινωνίας που ξεφάντωνε σε ένα beach party διαρκείας..."

Αυτήν την όμορφη, σήμερα, διάθεσή μου, την μεταφέρω και σε σας με ένα βιντεάκι ενός χορευτικού ντουέτου, που μέχρι πρότινος συνεργαζόταν με το περίφημο Cirque du Soleil. To Τσίρκο του Ήλιου.

No comments:

Post a Comment

Ο Νορβηγός ζογκλέρ*

  Στο τρένο, Παρασκευή κατά τις 11.30 το πρωί, από Κηφισιά-Μοναστηράκι. Ως το Ηράκλειο είχε γεμίσει το βαγόνι μας. «Ποιοι είμαστε;», θα αναρ...