Sunday, March 27, 2011

Περίμενε, Χρστιανέ μου, τη σειρά σου!


Τέτοια ουρά, ο ένας πίσως από τον άλλον, δεν θα δείς ποτέ στην Ελλάδα

Το να στηθείς στην ουρά σε μία, οποιαδήποτε, δημόσια υπηρεσία, είναι από μόνο του μία τραυματική εμπειρία. Γίνεται, όμως, ακόμα πιο δύσκολη, όταν διάφοροι συμπατριώτες, κατά την πάγια συνήθειά τους, παρακάμπτουν την ουρά και πλησιάζουν τον υπάλληλο «μόνο για να ρωτήσω κάτι», όπως λένε. Αυτό το «μόνο να ρωτήσω κάτι», πολλές φορές απασχολεί τον υπάλληλο περισσότερο «από ένα δευτερόλεπτο», όπως υπόσχεται ο παρακάμπτων την ουρά πολίτης, χαρίζοντας σε όσους περιμένουν υπομονετικά νάρθει η σειρά τους, ένα ζορισμένο χαμόγελο. Βεβαίως, πρέπει να παραδεχτεί κάποιος ότι οι περισσότερες δημόσιές μας υπηρεσίες δεν έχουν ένα τμήμα (μόλις δύο υπάλληλοι φτάνουν και περισσεύουν), που να δίνει στον πολίτη την πληροφορία που δεν γνωρίζει, ώστε να αποφύγει την ταλαιπωρία να στηθεί σε μιαν ουρά που, άμα φτάσει επιτέλους στον υπάλληλο, δεν αποκλείεται να έχει μάθει ότι αλλού έπρεπε να πάει, ή και άλλα δικαιολογητικά να προσκομίσει.

Γενικά, όλο το Δημόσιο σε αυτόν τον τόπο είναι φτιαγμένο κατά τέτοιο τρόπο ώστε, για να εξυπηρετήσει τον πολίτη, πρέπει οπωσδήποτε να του βγάλει την πίστη. Παρόλ’ αυτά, ας φροντίσουμε εμείς, που τραβάμε όλο αυτό το ζόρι, τουλάχιστον να μην την πληρώνουν οι συμπολίτες μας, με το να παρακάμπτουμε την ουρά «ένα δευτερόλεπτο μόνο, να ρωτήσω κάτι»…

No comments:

Post a Comment

Ο Νορβηγός ζογκλέρ*

  Στο τρένο, Παρασκευή κατά τις 11.30 το πρωί, από Κηφισιά-Μοναστηράκι. Ως το Ηράκλειο είχε γεμίσει το βαγόνι μας. «Ποιοι είμαστε;», θα αναρ...