Και το λίγο, πολύ ειναι

Από την Τετάρτη, 9 Μαρτίου, άρχισα ξανά ζωντανές εκπομπές, 8-10 το πρωί, στο Τρίτο Πρόγραμμα. Η νέα σύμβαση, είναι για 1 χρόνο καί βλέπουμε. Σίγουρα, το κλίμα ειναι διαφορετικό από πρίν στην ΕΡΤ. Καταλαβαίνεις κατ' αρχάς, πολύ εύκολα, ότι ο κόσμος έχει λιγοστέψει. Καταλαβαίνεις, επίσης, ότι, όπως και "έξω", είναι πολύ κουμπωμένος. Ταυτόχρονα, όμως, αισθάνεσαι μια παράξενη ηρεμία που, εγώ τουλάχιστον, δεν την είχα πρίν. Μπορεί να είναι η πρώτη μου εντύπωση. Μπορεί, πολύ γρήγορα, να διαπιστωσω και να αισθανθώ κάτι διαφορετικό. Αλλά, επαναλαμβάνω, αυτή η "λιγότερη ΕΡΤ" ίσως αποδειχθεί καλύτερη από την πάλαι ποτέ "υπερβολική ΕΡΤ". Η "συναδελφική βαρβαρότης", υπήρχε ανέκαθεν, ιδίως σε μεγάλους οργανισμούς. Η συνδικαλιστική ασφυξία, επίσης. Ολα αυτά, στην Ελλάδα μας, τα βιώνουμε σε υπερθετικό βαθμό. Οι ευνοημένοι σιωπουν, και οι άξιοι, ίσως για πρώτη φορά, υπερασπίζονται τον εαυτό τους, μόνοι. Η μόνη ασπίδα σου απέναντι στην επιθετικότητα, είναι η δουλειά σου και η καθημερινή σου στάση απέναντι σε εκείνους που δεν έχουν μέσα τους δηλητήριο.

Συγκινήθηκα μέχρι δακρύων τις πρώτες αυτές μέρες της επιστροφής στο Τρίτο. Τα τηλεφωνήματα τόσων ανθρωπων, που ώς και τις κουραστικές προηχογραφημένες εκπομπές του τελευταίου 8 μηνου, άκουγαν ανελλιπως. Μέχρι πρίν λίγο καιρό, αντιδρούσα με ντροπαλότητα στον έπαινο, και επιθετικά στην επίκριση. Τωρα, νοιώθω ευγνωμοσύνη και χαρά όταν κάποιος δείχνει να του αρέσει κάτι από τη δουλειά μου, αλλά και πολλή στωικότητα και κατανόηση προς εκείνους που (χωρίς αγένεια, εννοείται, και βία) μου επισημαίνουν λάθη, και εκφράζουν διαφωνίες για κάποιες απόψεις μου.

Μπορεί να έκαναν καλό αυτοί οι 8 μήνες μακρυά από το αγαπημένο μου ραδιόφωνο. Αισθάνομαι, μάλιστα, πως και άν ακόμα δεν επέστρεφα στην ΕΡΤ, και πάλι το διάστημα το "εκτός", θα αποδεικνυόταν πολύ χρήσιμο. Δεν αποκλείεται αυριο-μεθάυριο να χειροτερέψουν τα πράγματα, και να διακοπεί και αυτή η εργασία. Τα λόγια, όμως, πολλών φίλων ακροατών, αλλά και ή αίσθηση μόνο ότι είναι εκεί, και μπορουμε κάπως να νοιώθουμε ο ένας κοντά στον άλλον, είναι ίσως τα μεγάλα κέρδη αυτής της δύσκολης περίοδου που όλοι διανύουμε.

Η αξία, δηλαδή, του να μαθαίνει κάποιος να εκτιμά περισσότερο τους ανθρωπους γύρω του και να καταφέρνει να επικοινωνεί καλύτερα μαζί τους, ίσως αποδειχθεί πολύ ισχυρότερη και από αυτήν ακόμα την επαγγελματική απασχόληση του καθένα μας.

Εγω θέλω να ευχαριστήσω όλους για αυτήν την υποδοχή. Αλλά πιο πολύ για αυτήν την "αποκάλυψη" ενός ανθρωπινου προσωπου που, πρίν, αδυνατούσα να κοιτάξω. Ευχομαι να μοιραστούμε ωραίες μουσικές στιγμές, αλλά πάνω απ' όλα, μια απλή και γεμάτη αγάπη "καλημέρα".