Χαίρε της ατιμωρησίας, ακυβέρνητο βασίλειο!

In Greece you can do anything, and get away with it. Αυτό πιά είναι κάτι που το ξέρουν και το λένε όλοι οι ξένοι. Εμείς τους το μάθαμε. Δεν ξύπνησαν ένα ωραίο πρωί και σκέφτηκαν να πούνε κάτι για να δυσφημίσουν τη χώρα μας. Φροντίζει η ίδια μιά χαρά γι' αυτό. Από μόνη της.

Αν ξεκινησεις από το σπίτι σου, σε κάποιιο προάστειο της Φρανκφούρτης, για να πάς στη δουλειά σου με το αυτοκίνητο και δεν φοράς ζώνη ασφαλείας, οι πιθανότητες να μήν σε πιάσουν και να μήν σου "ρίξουν" χοντρό πρόστιμο είναι ελάχιστες. Κ όταν συμβεί αυτό, ελάχιστες είναι τότε και οι πιθανότητες να το επαναλάβεις. Γιατί τσούζουν τα πρόστιμα, και τα πληρώνεις αμέσως. Δεν διαγράφονται με τίποτα.

Αν πάς σε ποδοσφαιρικό αγώνα της Αρσενάλ στο Λονδίνο και ένας οπαδός της ομάδος ρίξει φωτοβολίδα επάνω στον τερματοφύλακα της αντίπαλης ομάδας, όπως έκαναν οι ΠΑΟΚτζήδες στο παιχνίδι εναντίον της ΑΕΚ και παραλίγο να σκοτώσουν τον τερματοφύλακά της Σαχα, ο δράστης ή οι δράστες θα είχαν κιόλας συλληφθεί και παραπεμφθεί σε δίκη. Η δίκη θα γινόταν σε λίγες εβδομάδες, χωρις αναβολές επί αναβολών για αστείους λόγους, και το πιθανότερο είναι ότι οι τιμωρίες θα ηταν βαρύτατες. Λόγω της διακοπής του αγώνα, θα τιμωρείτο βαριά και η γηπεδούχος ομάδα.

Στην Αμερική, όποιος και νασαι, εάν πιαστείς να φοροδιαφεύγεις, ή άν χρωστάς στο 5,5 εκατομύρια στο Δημόσιο και δεν πληρώνεις, πάς φυλακή. Δεν τη γλυτώνεις, μετα από πάροδο πολλών ετών, με ποινή φυλάκισης 3 χρόνων, φερ ειπειν, εξαγοράσιμη προς 5 ευρω την ημέρα. Κάποτε, οι ξένοι νομίζανε ότι τους κάναμε πλάκα όταν τους διηγούμασταν τέτοια περιστατικά. Τωρα δεν εκπλήττονται. Ξέρουν ότι this is Greece.

Εμείς, πάλι, παραμυθιαζόμαστε με την βολική θεωρία των εξαιρέσεων Λέμε ότι "παντού υπάρχουν ι κακοί, οι διεφθαρμένοι και επίορκοι". Ναί, αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό. Ούτε αυτοί οι, έστω λίγοι, που δυστυχώς δεν είναι. Το θέμα είναι η ατιμωρησία. Η ιδιότυπη, για να το πώ κομψά, απόδοση της δικαιοσύνης στη χώρα μας. Σε μερικές περιπτώσεις, μάλιστα, είναι τόσο προκλητικός αυτός ο "μηχανισμός" ατιμωρησίας, που περισσότερο αισθάνεσαι ότι κινδυνευεις σ' αυτόν τον τόπο άν είσαι έντιμος και συνεπής, παρά αν είσαι παγαπόντης καί όχι εντάξει στις υποχρεώσεις σου.

Χιλιοειπωμένες κουβέντες, το ξέρω. Και αναφέρω σήμερα, μερικά από τα πιο "αθώα" παραδείγματα, για να καταδείξω το μέγεθος του προβλήματος, που για μένα είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για να βγεί η χώρα από την κρίση της καινα έχει κάποιες ελπίδες να ορθοποδήσει σε καμμιά δεκαριά χρόνια και βάλε. Ακόμα κι άν γίνει κάποιο θαύμα και εξαλειφθεί αύριο το έλλειμά μας, και εξοφληθεί όλο το δημόσιο χρέος μας, εάν δεν λειτουργήσει σωστά και άμεσα ο μηχανισμό απόδοσης δικαιοσύνης, μεθαύριο κιόλας θα ξαναγυρίσουμε στο κόκκινο.

Στην πολυκατοικία που μένω, ένας ενοικιαστής, που το έπαιζε μάλιστα και γκόμενος και λεφτας, έφυτγε μετα από παραμονή σχεδόν τριών χρόων χωρίς να πληρώσει τα κοινόχρηστα πολλών μηνών. Στις συνεχείς οχλήσεις των διαχειριστων, απαντά με ψέμματα του τύπου "λείπω στο εξωτερικό" ή "τον άλλον μήνα θα κάνω κάποια πληρωμή", αλλά όλοι ξέρουμε ότι λέει ψέμματα, και ότι εκείνο που στην ουσία μας διαμηνύει, με την συμνπεριφορά του, και μάλιστα με ειρωνικό τρόπο, είναι "άν θέλετε, πάρτε με στα δικαστήρια".

Ωραία! Αλλά ποιός να τον πάει; Και με ποιό κουράγιο, όταν ξέρεις ότι το πιθανότερο είναι, αναβολή στην αναβολή, η υπόθεση θα εκδικαστεί σε 5-6 χρόνια, και μέχρι τότε "ποιός ζεί και ποιός πεθαίνει";

Μ' αυτά τα αποκαρδιωτικά ερωτήματα αντιμετωπίζουμε όλοι μας τη δικαιοσύνη που, στα μάτια μας φαντάζει πιά σαν βουνό. Ή, σαν τέρας. Και δεν αισθανόμαστε πια καμμιά ανάγκη να υπρασπιστούμε τον τόπο μας όταν οι ξένοι μας λένε ότι εμείς οι ίδιοι τον έχουμε μετατρέψει σε, άντε να μην πω τί.