Μου αρέσει η μαγειρική. Και τις εκπομές που σχετίζονται με αυτήν, όποτε μπορω τις παρακολουθώ. Το Masterchef ηταν μια ωραία έκπληξη για τα ελληνικά δεδομένα. Τα μέλη της επιτροπής ηταν στο ύψος τους, και οι διαγωνιζόμενοι, ώς επί το πλείστον καλά παιδιά. Το Top Chef, από την άλλη, είναι σκέτη απογοήτευση. Συγκρινόμενο με το αμερικανικό, που μεταδίδεται κάθε απόγευμα από το Σκάι, απέχει όσο η Γη από τον Ουρανό. Το πιο αποκαρδιωτικό "στοιχείο" του Top Chef στον Αντέννα είναι, εκτός από την κακή παραγωγή και την φλύαρη παρουσιάστριά του, ο κακός, μίζερος χαρακτήρας των διαγωνιζομένων. Απόψε είδα ένα επεισόδιο όπου όλοι σχεδόν οι παίκτες είχαν στραφεί εναντίον της μόνης κοπέλλας που απόμεινε στο παιχνίδι. Την έλουσαν με προσβολές. Την κατηγορούσαν πίσω από τη πλάτη της. Την "εδιναν" στους κριτές. Σκέφτομαι ότι κάποτε οι άνδρες ηταν άνδρες. Αντιστράφηκαν σημερα οι ρόλοι. Γίνανε "γυναικούλες" αυτοί, καί κάποια κορίτσια που αγωνίζονται για τη ζωή τους, που έχουν περηφάνεια και αξιοπρέπεια, είναι τα αληθινά "αντράκια". Σκέφτομαι πολλές φορές τι νάναι αυτό που γεμίζει τους ανθρωπους κακία και φθόνο για τον συνάνθρωπό τους; Δεν μπορεί ναναι μόνο το χρήμα και η δόξα, όπως λένε. Πρέπει νάναι ο άδειός τους κόσμος. Αδειος από συναίσθημα, από αξίες, από ευγένεια, από παιδεία, από ιδανικά. Ειναι θλιβερό να βλέπεις τόσο νέα παιδιά να έχουν μέσα τους τόσο πολύ "τίποτα"
No comments:
Post a Comment