 |
| Στο καλό, Μαρία μου |
Η Μαρία Παπουτσάκη, που πέθανε το Σάββατο 13 Φεβρουαρίου στην Αθήνα από επιπλοκές από καρκίνο, ήταν στα περίπου 35 από τα 61 της χρόνια στη πρώτη γραμμή της δημοσιογραφίας. Στον δρόμο. Εκεί όπου εκπαιδεύονται, θητεύουν, δοκιμάζονται και καταξιώνονται οι πραγματικοί ρεπόρτερ. Πέρασε από πολλά πεδία, και στέριωσε σε ένα από τα πιο δύσκολα, σίγουρα από τα πιο σημαντικά: σε εκείνο του Παιδείας και Θρησκευμάτων. Ήταν από τους λίγους επαγγελματίες της εποχής της που σπούδασε δημοσιογραφία. Ακόμα και σήμερα, δυστυχώς, είναι ένα επάγγελμα που δεν απαιτεί σπουδές. Γεννήθηκε σ’ ένα χωριό έξω από το Ηράκλειο Κρήτης. «Ανέβηκε» στην Αθήνα για να σπουδάσει το επάγγελμα που λάτρευε. Από το 1981 εργάστηκε σε 4 εφημερίδες, ένα περιοδικό, έναν ραδιοφωνικό σταθμό, 30 χρόνια στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, 23 στο Mega. Έκανε το «αγροτικό» της και με το παραπάνω. Μας έλεγε, θυμάμαι, «θα πεθάνω μια μέρα ρε παιδιά, και δεν θα αξιωθώ να δω πραγματική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα». Αυτός ήταν ο καημός της. Αλλά, και στο παράπονο ακόμα, χαμογελαστή ήτανε. Οι συνάδελφοί της που εργάστηκαν κοντά της, θυμούνται έναν άνθρωπο που «ήξερε να ακούει», και αυτό ήταν «νόμος» στη δουλειά της. «Αν δεν ακούσω τι έχουν να πουν και οι τάδε, δεν κλείνω το ρεπορταζ μου», έλεγε. Τους μόνους που δεν άκουγε ήταν όσους της έλεγαν «ρε Μαράκι, κόψτ’ το το ρημάδι το τσιγάρο». Την αποχαιρετίσαμε την Τρίτη το μεσημέρι στο 1ο Νεκροταφείο της Αθήνας..
No comments:
Post a Comment