Από το βιβλίο "Προσευχή και Αγιότητα" (εκδ. Εν Πλώ), του Μητροπολίτη Anthony Bloom, (1914-2003), μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της Ορθοδοξίας του 20ου αιώνα στον ευρωπαϊκό χώρο, αναδημοσιεύω ένα απόσπασμα, σαν Σκέψη της Ημέρας, από το κεφάλαιο "Σιωπή και Βάθος":
"Πρέπει να μάθουμε να κατεβαίνουμε στο βάθος του εαυτού μας, όταν είναι παρών ο διπλανός μας - οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός. Όχι ο ευσεβής, ο εύκολος, αυτός για τον οποίο άνετα θα λέγαμε "είναι μια εικόνα του Θεού!", αλλά ο δύσκολος, ο απαράδεκτος διπλανός, αυτός που αποτελεί μια προσβολή όλων όσων πιστεύουμε για τον Θεό και την ενδάρκωσή Του. Άν μάθουμε να κατεβαίνουμε στο βάθος του εαυτού μας όταν είναι παρών ο διπλανός, τότε θα συναντήσουμε στον τόπο που κανένα μέσο επικοινωνίας δεν θα μας επέτρεπε να φτάσουμε, διότι αποφεύγουμε να επικοινωνήσουμε στο επίπεδο των λέξεων, των χειρονομιών, των εξωτερικών σχέσεων - αλλά δεν έχουμε φτάσει ακόμα μέχρι εκεί, είμαστε πολύ μικροί, πολύ αδύναμοι, πολύ εύθρυπτοι.
Άν αναλάβουμε τον διπλανό μας με αυτό τον τρόπο, αν τον αποδεχτούμε εν σιωπή, κάνουμε μία αρχική πράξη ουσιώδους σημασίας: είναι μια πράξη δικαιοσύνης - όχι μια πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης, η οποία είναι επιμεριστική και ισονομική, αλλά μιά επικίνδυνη πράξη δικαιοσύνης, που κατά πρώτο λόγο συνίσταται στην αποδοχή του διπλανού μας, όπως ακριβώς είναι, και στην αναγνώριση του δικαιώματός του να είναι όπως είναι, έστω κι αν ο τρόπος του σημαίνει τον θάνατο ή την καταστροφή μας. Είναι μια πράξη ριζικής δικαιοσύνης, σαν κι αυτήν που βλέπουμε στον Θεό, ο Οποίος αποδέχτηκε τον πεπτωκότα άνθρωπο αντί να τον απορρίψει και να τον καταστρέψει. Αποδέχτηκε τον άνθρωπο στο κατρακύλισμά του, μολονότι γνώριζε πως το κατρακύλισμά του θα σήμαινε την σταύρωση του Υιού του Θεού. Αυτή είναι η πράξη της χριστιανικής δικαιοσύνης - από αυτό το σημείο ξεκινά η δικαιοσύνη των χριστιανών και όχι από την ισόνομη ή την επιλεκτική διανομή του πνευματικού και υλικού πλούτου. Είναι η στιγμή που αφήνουμε τον άλλον άνθρωπο να είναι ο εαυτός του, οποιεσδήποτε κι αν είναι οι συνέπειες. Μόνο με αυτό το τίμημα μπορούμε να κοιτάξουμε και να δούμε στα χαρακτηριστικά του άλλου προσώπου μια ζωντανή και ένδοξη προβολή του προσώπου του Κυρίου."
"Πρέπει να μάθουμε να κατεβαίνουμε στο βάθος του εαυτού μας, όταν είναι παρών ο διπλανός μας - οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός. Όχι ο ευσεβής, ο εύκολος, αυτός για τον οποίο άνετα θα λέγαμε "είναι μια εικόνα του Θεού!", αλλά ο δύσκολος, ο απαράδεκτος διπλανός, αυτός που αποτελεί μια προσβολή όλων όσων πιστεύουμε για τον Θεό και την ενδάρκωσή Του. Άν μάθουμε να κατεβαίνουμε στο βάθος του εαυτού μας όταν είναι παρών ο διπλανός, τότε θα συναντήσουμε στον τόπο που κανένα μέσο επικοινωνίας δεν θα μας επέτρεπε να φτάσουμε, διότι αποφεύγουμε να επικοινωνήσουμε στο επίπεδο των λέξεων, των χειρονομιών, των εξωτερικών σχέσεων - αλλά δεν έχουμε φτάσει ακόμα μέχρι εκεί, είμαστε πολύ μικροί, πολύ αδύναμοι, πολύ εύθρυπτοι.
Άν αναλάβουμε τον διπλανό μας με αυτό τον τρόπο, αν τον αποδεχτούμε εν σιωπή, κάνουμε μία αρχική πράξη ουσιώδους σημασίας: είναι μια πράξη δικαιοσύνης - όχι μια πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης, η οποία είναι επιμεριστική και ισονομική, αλλά μιά επικίνδυνη πράξη δικαιοσύνης, που κατά πρώτο λόγο συνίσταται στην αποδοχή του διπλανού μας, όπως ακριβώς είναι, και στην αναγνώριση του δικαιώματός του να είναι όπως είναι, έστω κι αν ο τρόπος του σημαίνει τον θάνατο ή την καταστροφή μας. Είναι μια πράξη ριζικής δικαιοσύνης, σαν κι αυτήν που βλέπουμε στον Θεό, ο Οποίος αποδέχτηκε τον πεπτωκότα άνθρωπο αντί να τον απορρίψει και να τον καταστρέψει. Αποδέχτηκε τον άνθρωπο στο κατρακύλισμά του, μολονότι γνώριζε πως το κατρακύλισμά του θα σήμαινε την σταύρωση του Υιού του Θεού. Αυτή είναι η πράξη της χριστιανικής δικαιοσύνης - από αυτό το σημείο ξεκινά η δικαιοσύνη των χριστιανών και όχι από την ισόνομη ή την επιλεκτική διανομή του πνευματικού και υλικού πλούτου. Είναι η στιγμή που αφήνουμε τον άλλον άνθρωπο να είναι ο εαυτός του, οποιεσδήποτε κι αν είναι οι συνέπειες. Μόνο με αυτό το τίμημα μπορούμε να κοιτάξουμε και να δούμε στα χαρακτηριστικά του άλλου προσώπου μια ζωντανή και ένδοξη προβολή του προσώπου του Κυρίου."
No comments:
Post a Comment