Η ανίατη νόσος των συντεχνιών

Η αντίδραση των φαρμακοποιών στις προτάσεις Λοβέρδου να ανοίγει το 30% των φαρμακείων τις ώρες της ανάπαυσης των άλλων είναι η τυπική αντίδραση μιας συντεχνίας που πιστεύει ότι η κοινωνία είναι ταγμένη να την υπηρετεί και όχι το αντίστροφο. Θέλουν και τις άδειες αποκλειστικά για τον εαυτό τους και να ανοίγουν όποτε θέλουν. Αντί να προσαρμόζονται στις ανάγκες των πολιτών, επιχείρησαν και μέχρι στιγμής τα κατάφεραν μια χαρά να προσαρμοστεί η κοινωνία στις δικές τους ανάγκες· είτε αυτές είναι λογικές (π.χ. ξεκούρασης) είτε αυτές είναι παράλογες, π.χ. να εισπράττουν 3.926,01 ευρώ για την πώληση ενός σκευάσματος (Στ. Μάνος, «Αίσχος, κ. Λοβέρδο», «Καθημερινή» 5.7.2011). Οι συντεχνίες, φυσικά, δεν θα αντιδρούσαν έτσι αν δεν έβρισκαν να κάνουν. Ο κ. Λοβέρδος –ο οποίος παρεμπιπτόντως στα προφορικά πάει καλά– υπέκυψε στους προηγούμενους εκβιασμούς των φαρμακοποιών, με αποτέλεσμα τώρα αυτοί να τον κοροϊδεύουν. «Εάν ο κ. Λοβέρδος νομίζει ότι μπορεί με αυτόν τον τρόπο να εφαρμόσει ένα νόμο που δεν τον κατανοώ πλήρως, θα πάμε σε ανάλογες κινητοποιήσεις. Δηλαδή, θα μπορούμε να πούμε Δευτέρα και Τετάρτη και Σάββατο πρωί, τα φαρμακεία κάνουν απεργία και χωρίς διημερεύοντα και χωρίς διανυκτερεύοντα, για να δούμε τι θα κάνει», δήλωσε ο πρόεδρος Φαρμακευτικού Συλλόγου Αθηνών κ. Κωνσταντίνος Λουράντος (ΒήμαFm, 8.9.2011).
Δίκιο έχει. Αν ο κ. Λοβέρδος δεν αφήσει τα ημίμετρα και δεν ανοίξει πραγματικά το επάγγελμα, τίποτε δεν μπορεί να κάνει. Το λένε και τα αφεντικά του χώρου· οι ίδιοι οι φαρμακοποιοί...

(Απόσπασμα από άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη στην "Καθημερινή", με τον τίτλο "Η κούραση των φαρμακοποιών". Μπορεί να διαβαστεί ολόκληρο στο
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_15/09/2011_1296242)