Ποιος είναι ο αντικαγκελάριος Φίλιπ Ρέσλερ, γνωστός για τις ανθελληνικές του δηλώσεις, που εξαιτίας τους συνετρίβη στις τοπικές εκλογές του Βερολίνου
ΓΙΑ ΓΕΡΜΑΝΟΣ, δεν σου φατσάρει. Είναι νέος, ωραίος, με ασιατικά χαρακτηριστικά, και με χαρακτήρα που, αν μεταφράσουμε στα ελληνικά τις πλείστες περιγραφές που ακούς από συμπατριώτες του, συνοψίζονται στην άσχημη λέξη «κωλόπαιδου». Αυτό «βαραίνει» πιο πολύ τα πράγματα, όταν μιλάμε για τον πρόεδρο των Φιλελευθέρων Δημοκρατών της Γερμανίας, υπουργό Οικονομίας και αντικαγκελάριο Φίλιπ Ρέσλερ.
Πριν από περίπου 10 μέρες, ο ευρωβουλευτής του κόμματος στο οποίο είναι πρόεδρος ο κ. Ρέσλερ, ο συμπατριώτης μας κ. Γιώργος Χατζημαρκάκης, μιλώντας στο Mega, εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση εναντίον του λέγοντας ότι «μπήκε πρόεδρος κατά σύμπτωση», και ότι «η Μέρκελ είναι τσατισμένη μαζί του και του είπε βούλωσ' το, μη μιλάς» με αφορμή τις δηλώσεις που έκανε ο γερμανός υπουργός Οικονομίας περί ελληνικής χρεοκοπίας -δηλώσεις στις οποίες, παρ' όλο που του είπαν διάφοροι αξιωματούχοι στη Γερμανία και στην Ε.Ε. να τις μαζέψει, αυτός επιμένει, και μάλιστα με ύφος περισπούδαστο ότι «δεν έγινε και τίποτα εάν χρεοκοπήσει ή και τεθεί εκτός ευρωζώνης μια χώρα που δεν μπορεί να μαζέψει τα οικονομικά της και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της».
Στις 12 Σεπτεμβρίου φέτος, βασιζόμενος, λέει, σε «ευαίσθητες και εμπιστευτικές πληροφορίες», έγραψε άρθρο στην έγκυρη εφημερίδα «Die Welt», στην οποία εξηγούσε «τα πιθανά οφέλη από μια χρεοκοπία της Ελλάδος».
Εξι μέρες μετά, το κόμμα του συνετρίβη σε τοπικές εκλογές στο Βερολίνο, και πολλοί απέδωσαν τη συντριβή αυτήν στον λαϊκίστικο λόγο «αυτού του παλιόπαιδου», όπως τον λεν οι άσπονδοι φίλοι.
Ο Φίλιπ Ρέσλερ είναι το παιδί-θαύμα της γερμανικής πολιτικής και «προϊόν» της ανεκτικότητας που διέπει τη γερμανική κοινωνία. Από ανώνυμο βρέφος σε ένα ορφανοτροφείο της Σαϊγκόν το 1973 βρέθηκε στη θέση του αντικαγκελάριου της γερμανικής κυβέρνησης το 2011. Στην Ελλάδα τον μάθαμε πριν από λίγους μήνες, όταν έκανε δηλώσεις για το ελληνικό χρέος, που δεν άρεσαν καθόλου στην Αθήνα. Τότε, αρκετοί από εμάς, με μεγάλη έκπληξη είναι αλήθεια, διαπιστώσαμε τις κολοσσιαίες κοινωνικές αλλαγές που έχουν συμβεί στη γερμανική κοινωνία τα μεταπολεμικά χρόνια, βλέποντας στις οθόνες των τηλεοράσεών μας έναν ευπαρουσίαστο νεαρό άνδρα με ασιατικά χαρακτηριστικά να μιλάει με το κύρος του Νο 2 της γερμανικής εκτελεστικής εξουσίας.
Ο Φίλιπ Ρέσλερ γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1973 σε ένα ορφανοτροφείο κοντά στη Σαϊγκόν (νυν Χο Τσι Μινχ), αν και η ημερομηνία γεννήσεώς του αμφισβητείται. Την εποχή εκείνη το Βιετνάμ βρισκόταν στη δίνη ενός εμφυλίου πολέμου, μεταξύ του φιλοδυτικού Νότιου Βιετνάμ και του κομμουνιστικού Βόρειου Βιετνάμ, στην κορύφωση του ψυχρού πολέμου. Σε ηλικία τεσσάρων μηνών υιοθετήθηκε από ένα ζευγάρι Γερμανών και μετακόμισε στο Αμβούργο. Στα τέσσερά του είδε τους γονείς τους να χωρίζουν και μεγάλωσε με τον πατέρα του, πιλότο ελικοπτέρων του γερμανικού στρατού. Οπως είπε ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξή του στο «Σπίγκελ», μια μέρα ο πατέρας του τον έβαλε μπροστά σε έναν καθρέφτη και του είπε: «Κοίτα τον εαυτό σου και μετά κοίτα εμένα -είμαστε διαφορετικοί. Μη δίνεις σημασία και να μην ακούς τι λέει ο κόσμος: Είμαι ο πατέρας σου».
Ο νεαρός Φίλιπ μεγάλωσε στο Αμβούργο σε μια γειτονιά μεταναστών, όπου κυριαρχούσαν οι Ισπανοί και οι Ιταλοί. Αυτό του εμφύσησε αυτοπεποίθηση και σε συνδυασμό με τη μεταπολεμική ανεκτικότητα της χώρας τον βοήθησε να ενταχθεί ομαλά στη γερμανική κοινωνία. Το 1992 ήταν μια σημαδιακή χρονιά γι' αυτόν. Εγινε δεκτός στο υγειονομικό σώμα του γερμανικού στρατού και εντάχθηκε στο Κόμμα των Ελευθέρων Δημοκρατών, που εκφράζει τη φιλελεύθερη ιδεολογία σε όλες της τις εκφάνσεις.
Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Ανόβερου και το 1999 άρχισε την πρακτική του στην οφθαλμολογία σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Το 2002 έλαβε διδακτορικό στην καρδιολογία με τη διατριβή του που αφορούσε τις καρδιακές αρρυθμίες ύστερα από μια καρδιοχειρουργική επέμβαση. Τον επόμενο χρόνο αποστρατεύτηκε και εγκατέλειψε την ιατρική του εκπαίδευση για να ασχοληθεί με την τοπική πολιτική στο κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας. Στην αρχή της νέας χιλιετίας ο Ρέσλερ βαπτίστηκε χριστιανός σε ηλικία 27 ετών και εντάχθηκε στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας. Το 2002 ανέβηκε στα σκαλιά της εκκλησίας με τη συνάδελφό του Βίμπκε, με την οποία απέκτησε δύο δίδυμες κόρες.
Στην πολιτική, όπως προαναφέραμε, εισήλθε το 1992 και δραστηριοποιήθηκε στη νεολαία του Κόμματος των Ελευθέρων Δημοκρατών στο Ανόβερο. Το 2000 έγινε πρόεδρος των Ελευθέρων Δημοκρατών στο κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας και πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματός του στην τοπική Βουλή. Στις 5 Μαΐου 2005, ο Φίλιπ Ρέσλερ πέρασε στην κεντρική πολιτική σκηνή της Γερμανίας, καθώς εκλέχθηκε μέλος του προεδρείου των Ελευθέρων Δημοκρατών στο 56ο συνέδριο του κόμματος με το συντριπτικό 95% των ψήφων.
Στις 28 Οκτωβρίου 2009 ορκίστηκε υπουργός Υγείας στη δεύτερη κυβέρνηση της Αγκελας Μέρκελ, προϊόν της συμμαχίας Χριστιανοδημοκρατών και Ελευθέρων Δημοκρατών. Αμέσως ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για την αναμόρφωση της υγείας, του ασφαλιστικού συστήματος και της φαρμακευτικής αγοράς. Στις 12 Μαΐου 2011 αντικατέστησε τον Ράινερ Μπρίντερλε ως υπουργός Οικονομίας και Τεχνολογίας και την επόμενη ημέρα τον Γκουίντο Βεστερβέλε στην προεδρία του Κόμματος των Ελευθέρων Δημοκρατών. Είχε εκλεγεί στο συνέδριο του κόμματος ένα μήνα νωρίτερα με συντριπτικό ποσοστό. Στις 16 Μαΐου ανέλαβε αντικαγκελάριος της Γερμανίας.
Ο Φίλιπ Ρέσλερ θεωρείται γενικά ευρωσκεπτικιστής. Αντιτίθεται στο ευρωομόλογο και συχνά προβάλλει ενστάσεις για την ευρωβοήθεια και συστάσεις για μια πτώχευση της Ελλάδας, προκαλώντας την αντίδραση της Αγκελας Μέρκελ και ιδιαίτερα του υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που ανήκουν στους Χριστιανοδημοκράτες. Ο ευρωσκεπτικισμός του Ρέσλερ σε συνδυασμό με τον λαϊκίστικο πολιτικό λόγο, που του χρεώνουν οι πολιτικοί παρατηρητές, προκάλεσε τη συντριβή του κόμματός του στις εκλογές της 18ης Σεπτεμβρίου στο Βερολίνο, στις οποίες οι Ελεύθεροι Δημοκράτες κινήθηκαν σε ποσοστό λίγο πάνω από το 2%.
Ο Ρέσλερ δεν γνωρίζει λέξη βιετναμικά, ούτε σκοπεύει να μάθει. Θεωρεί τον εαυτό του βέρο Γερμανό, πιστό καθολικό και πολύ υπερήφανο για την πατρίδα που τον υιοθέτησε. Ποτέ δεν έψαξε για πιθανούς συγγενείς του στη χώρα, ενώ η μια και μοναδική του επίσκεψη εκεί χρονολογείται από το 2006. Στο Βιετνάμ όμως θεωρείτα σύμβολο του σεξ με εκατοντάδες φαν-κλαμπ. Ο τύπος αναφέρεται συχνά στον πρώτο Βιετναμέζο που έφθασε τόσο ψηλά, ενώ στις εκδρομές των Ασιατών στο Βερολίνο περιλαμβάνονται τα μέρη όπου ζει και δρα ο Φίλιπ Ρέσλερ.
* Στην Ελλάδα, οι «βάρβαροι» (που όταν δεν υπήρχαν, τους ανακαλύπταμε), ήταν πάντοτε για μας «μία κάποια λύσις». Ιδίως σε περιόδους κρίσης που, στη μακραίωνη ιστορία μας, δεν έλειψαν ποτέ. Ο εχθρός τώρα, είναι ο Γερμανός, και κυρίως η ηγεσία του. Στην αρχή, η καγκελάριος Μέρκελ ήταν αυτή που πληρούσε τις... προϋποθέσεις μας. Τελευταία, όμως, βρέθηκε ο Ρέσλερ, και η Αγκελα (που σαφώς μαλάκωσε κάπως, και υπερασπίζεται τη σωτηρία μας!), ξαφνικά έγινε συμπαθής. Ο νεαρός υπουργός Οικονομίας και αντικαγκελάριος τόλμησε να πει κάτι που ίσως να λέγαμε και εμείς, εάν δεν επρόκειτο για την ίδια μας τη χώρα: Οτι, δηλαδή, η ευρωζώνη μπορεί να ζήσει και χωρίς την Ελλάδα. Το θέμα, όμως, είναι το αντίστροφο. Η Ελλάδα, μπορεί να ζήσει εκτός ευρωζώνης; Και, εάν απαντήσουμε ειλικρινά στο ερώτημα αυτό, ίσως δούμε τότε ότι δεν μας φταίει κανένας Ρέσλερ...
ΥΓ: Δημοσιεύτηκε την Κυριακή 25.09.2011 στη στήλη "Ανθρωπων Εργα & Ημέρες" της "Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας".
ΓΙΑ ΓΕΡΜΑΝΟΣ, δεν σου φατσάρει. Είναι νέος, ωραίος, με ασιατικά χαρακτηριστικά, και με χαρακτήρα που, αν μεταφράσουμε στα ελληνικά τις πλείστες περιγραφές που ακούς από συμπατριώτες του, συνοψίζονται στην άσχημη λέξη «κωλόπαιδου». Αυτό «βαραίνει» πιο πολύ τα πράγματα, όταν μιλάμε για τον πρόεδρο των Φιλελευθέρων Δημοκρατών της Γερμανίας, υπουργό Οικονομίας και αντικαγκελάριο Φίλιπ Ρέσλερ.
Πριν από περίπου 10 μέρες, ο ευρωβουλευτής του κόμματος στο οποίο είναι πρόεδρος ο κ. Ρέσλερ, ο συμπατριώτης μας κ. Γιώργος Χατζημαρκάκης, μιλώντας στο Mega, εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση εναντίον του λέγοντας ότι «μπήκε πρόεδρος κατά σύμπτωση», και ότι «η Μέρκελ είναι τσατισμένη μαζί του και του είπε βούλωσ' το, μη μιλάς» με αφορμή τις δηλώσεις που έκανε ο γερμανός υπουργός Οικονομίας περί ελληνικής χρεοκοπίας -δηλώσεις στις οποίες, παρ' όλο που του είπαν διάφοροι αξιωματούχοι στη Γερμανία και στην Ε.Ε. να τις μαζέψει, αυτός επιμένει, και μάλιστα με ύφος περισπούδαστο ότι «δεν έγινε και τίποτα εάν χρεοκοπήσει ή και τεθεί εκτός ευρωζώνης μια χώρα που δεν μπορεί να μαζέψει τα οικονομικά της και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της».
Στις 12 Σεπτεμβρίου φέτος, βασιζόμενος, λέει, σε «ευαίσθητες και εμπιστευτικές πληροφορίες», έγραψε άρθρο στην έγκυρη εφημερίδα «Die Welt», στην οποία εξηγούσε «τα πιθανά οφέλη από μια χρεοκοπία της Ελλάδος».
Εξι μέρες μετά, το κόμμα του συνετρίβη σε τοπικές εκλογές στο Βερολίνο, και πολλοί απέδωσαν τη συντριβή αυτήν στον λαϊκίστικο λόγο «αυτού του παλιόπαιδου», όπως τον λεν οι άσπονδοι φίλοι.
Ο Φίλιπ Ρέσλερ είναι το παιδί-θαύμα της γερμανικής πολιτικής και «προϊόν» της ανεκτικότητας που διέπει τη γερμανική κοινωνία. Από ανώνυμο βρέφος σε ένα ορφανοτροφείο της Σαϊγκόν το 1973 βρέθηκε στη θέση του αντικαγκελάριου της γερμανικής κυβέρνησης το 2011. Στην Ελλάδα τον μάθαμε πριν από λίγους μήνες, όταν έκανε δηλώσεις για το ελληνικό χρέος, που δεν άρεσαν καθόλου στην Αθήνα. Τότε, αρκετοί από εμάς, με μεγάλη έκπληξη είναι αλήθεια, διαπιστώσαμε τις κολοσσιαίες κοινωνικές αλλαγές που έχουν συμβεί στη γερμανική κοινωνία τα μεταπολεμικά χρόνια, βλέποντας στις οθόνες των τηλεοράσεών μας έναν ευπαρουσίαστο νεαρό άνδρα με ασιατικά χαρακτηριστικά να μιλάει με το κύρος του Νο 2 της γερμανικής εκτελεστικής εξουσίας.
Ο Φίλιπ Ρέσλερ γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1973 σε ένα ορφανοτροφείο κοντά στη Σαϊγκόν (νυν Χο Τσι Μινχ), αν και η ημερομηνία γεννήσεώς του αμφισβητείται. Την εποχή εκείνη το Βιετνάμ βρισκόταν στη δίνη ενός εμφυλίου πολέμου, μεταξύ του φιλοδυτικού Νότιου Βιετνάμ και του κομμουνιστικού Βόρειου Βιετνάμ, στην κορύφωση του ψυχρού πολέμου. Σε ηλικία τεσσάρων μηνών υιοθετήθηκε από ένα ζευγάρι Γερμανών και μετακόμισε στο Αμβούργο. Στα τέσσερά του είδε τους γονείς τους να χωρίζουν και μεγάλωσε με τον πατέρα του, πιλότο ελικοπτέρων του γερμανικού στρατού. Οπως είπε ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξή του στο «Σπίγκελ», μια μέρα ο πατέρας του τον έβαλε μπροστά σε έναν καθρέφτη και του είπε: «Κοίτα τον εαυτό σου και μετά κοίτα εμένα -είμαστε διαφορετικοί. Μη δίνεις σημασία και να μην ακούς τι λέει ο κόσμος: Είμαι ο πατέρας σου».
Ο νεαρός Φίλιπ μεγάλωσε στο Αμβούργο σε μια γειτονιά μεταναστών, όπου κυριαρχούσαν οι Ισπανοί και οι Ιταλοί. Αυτό του εμφύσησε αυτοπεποίθηση και σε συνδυασμό με τη μεταπολεμική ανεκτικότητα της χώρας τον βοήθησε να ενταχθεί ομαλά στη γερμανική κοινωνία. Το 1992 ήταν μια σημαδιακή χρονιά γι' αυτόν. Εγινε δεκτός στο υγειονομικό σώμα του γερμανικού στρατού και εντάχθηκε στο Κόμμα των Ελευθέρων Δημοκρατών, που εκφράζει τη φιλελεύθερη ιδεολογία σε όλες της τις εκφάνσεις.
Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Ανόβερου και το 1999 άρχισε την πρακτική του στην οφθαλμολογία σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Το 2002 έλαβε διδακτορικό στην καρδιολογία με τη διατριβή του που αφορούσε τις καρδιακές αρρυθμίες ύστερα από μια καρδιοχειρουργική επέμβαση. Τον επόμενο χρόνο αποστρατεύτηκε και εγκατέλειψε την ιατρική του εκπαίδευση για να ασχοληθεί με την τοπική πολιτική στο κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας. Στην αρχή της νέας χιλιετίας ο Ρέσλερ βαπτίστηκε χριστιανός σε ηλικία 27 ετών και εντάχθηκε στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας. Το 2002 ανέβηκε στα σκαλιά της εκκλησίας με τη συνάδελφό του Βίμπκε, με την οποία απέκτησε δύο δίδυμες κόρες.
Στην πολιτική, όπως προαναφέραμε, εισήλθε το 1992 και δραστηριοποιήθηκε στη νεολαία του Κόμματος των Ελευθέρων Δημοκρατών στο Ανόβερο. Το 2000 έγινε πρόεδρος των Ελευθέρων Δημοκρατών στο κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας και πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματός του στην τοπική Βουλή. Στις 5 Μαΐου 2005, ο Φίλιπ Ρέσλερ πέρασε στην κεντρική πολιτική σκηνή της Γερμανίας, καθώς εκλέχθηκε μέλος του προεδρείου των Ελευθέρων Δημοκρατών στο 56ο συνέδριο του κόμματος με το συντριπτικό 95% των ψήφων.
Στις 28 Οκτωβρίου 2009 ορκίστηκε υπουργός Υγείας στη δεύτερη κυβέρνηση της Αγκελας Μέρκελ, προϊόν της συμμαχίας Χριστιανοδημοκρατών και Ελευθέρων Δημοκρατών. Αμέσως ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για την αναμόρφωση της υγείας, του ασφαλιστικού συστήματος και της φαρμακευτικής αγοράς. Στις 12 Μαΐου 2011 αντικατέστησε τον Ράινερ Μπρίντερλε ως υπουργός Οικονομίας και Τεχνολογίας και την επόμενη ημέρα τον Γκουίντο Βεστερβέλε στην προεδρία του Κόμματος των Ελευθέρων Δημοκρατών. Είχε εκλεγεί στο συνέδριο του κόμματος ένα μήνα νωρίτερα με συντριπτικό ποσοστό. Στις 16 Μαΐου ανέλαβε αντικαγκελάριος της Γερμανίας.
Ο Φίλιπ Ρέσλερ θεωρείται γενικά ευρωσκεπτικιστής. Αντιτίθεται στο ευρωομόλογο και συχνά προβάλλει ενστάσεις για την ευρωβοήθεια και συστάσεις για μια πτώχευση της Ελλάδας, προκαλώντας την αντίδραση της Αγκελας Μέρκελ και ιδιαίτερα του υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που ανήκουν στους Χριστιανοδημοκράτες. Ο ευρωσκεπτικισμός του Ρέσλερ σε συνδυασμό με τον λαϊκίστικο πολιτικό λόγο, που του χρεώνουν οι πολιτικοί παρατηρητές, προκάλεσε τη συντριβή του κόμματός του στις εκλογές της 18ης Σεπτεμβρίου στο Βερολίνο, στις οποίες οι Ελεύθεροι Δημοκράτες κινήθηκαν σε ποσοστό λίγο πάνω από το 2%.
Ο Ρέσλερ δεν γνωρίζει λέξη βιετναμικά, ούτε σκοπεύει να μάθει. Θεωρεί τον εαυτό του βέρο Γερμανό, πιστό καθολικό και πολύ υπερήφανο για την πατρίδα που τον υιοθέτησε. Ποτέ δεν έψαξε για πιθανούς συγγενείς του στη χώρα, ενώ η μια και μοναδική του επίσκεψη εκεί χρονολογείται από το 2006. Στο Βιετνάμ όμως θεωρείτα σύμβολο του σεξ με εκατοντάδες φαν-κλαμπ. Ο τύπος αναφέρεται συχνά στον πρώτο Βιετναμέζο που έφθασε τόσο ψηλά, ενώ στις εκδρομές των Ασιατών στο Βερολίνο περιλαμβάνονται τα μέρη όπου ζει και δρα ο Φίλιπ Ρέσλερ.
* Στην Ελλάδα, οι «βάρβαροι» (που όταν δεν υπήρχαν, τους ανακαλύπταμε), ήταν πάντοτε για μας «μία κάποια λύσις». Ιδίως σε περιόδους κρίσης που, στη μακραίωνη ιστορία μας, δεν έλειψαν ποτέ. Ο εχθρός τώρα, είναι ο Γερμανός, και κυρίως η ηγεσία του. Στην αρχή, η καγκελάριος Μέρκελ ήταν αυτή που πληρούσε τις... προϋποθέσεις μας. Τελευταία, όμως, βρέθηκε ο Ρέσλερ, και η Αγκελα (που σαφώς μαλάκωσε κάπως, και υπερασπίζεται τη σωτηρία μας!), ξαφνικά έγινε συμπαθής. Ο νεαρός υπουργός Οικονομίας και αντικαγκελάριος τόλμησε να πει κάτι που ίσως να λέγαμε και εμείς, εάν δεν επρόκειτο για την ίδια μας τη χώρα: Οτι, δηλαδή, η ευρωζώνη μπορεί να ζήσει και χωρίς την Ελλάδα. Το θέμα, όμως, είναι το αντίστροφο. Η Ελλάδα, μπορεί να ζήσει εκτός ευρωζώνης; Και, εάν απαντήσουμε ειλικρινά στο ερώτημα αυτό, ίσως δούμε τότε ότι δεν μας φταίει κανένας Ρέσλερ...
ΥΓ: Δημοσιεύτηκε την Κυριακή 25.09.2011 στη στήλη "Ανθρωπων Εργα & Ημέρες" της "Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας".
No comments:
Post a Comment