Οι Γιώργηδές μου!...

Λίγοι, και καλοί.

-- Αυτός που συνήθως προσφωνώ με τη φράση "έλα ρε Τζόρτζ". Το ... Αρμενάκι μου. Δεν θα γράψω πολλά λόγια γιατί, ολιγόλογος εκείνος, δεν του αρέσουν. Αν είχαμε τη δύναμη να διαλέγουμε από ρπίν τα αδέρφια μας, θάταν από τους πρώτους.

-- Ο Γιαννουλόπουλος, του BBC - έτσι τον ξέρω. Εάν λίγο, στη ζωή μου, άνοιξε κάπως το μυαλό μου και ξεκόλλησε από δογματισμούς ή έμμονές της άγνοιας, ένα μεγάλο μέρος το οφείλω σ' αυτόν. Ο ίδιος είναι από τα πιο καλά μυαλά που γνώρισα ποτέ. Χωρίς ούτε σταγόνα έπαρσης. Μοιραζόμαστε και 2 μεγάλες αγάπες. Η μία, πολύ πονεμένη, είναι η ΑΕΚ. Η άλλη, ειναι η μαγειρική. "Η συνταγή για την Καιτούλα", που μνου έδωσε κάποτε (σπαγγέτι με τόνο, λεμόνι, μαιντανό και καυτές πιπερίτσες), είναι από τα μεγάλα μου σουξέ. Αλλά την Καίτη δεν την κατέκτησα. Ηταν αλλεργική στο λεμόνι!

-- Ο Γιωργάρας μου, ο Μαντζαβίνος! Ηγέτης, και άρχοντας. Πηγαίος. Χειμαρρώδης. Και με καρδιά μικρού παιδιού. Ειναι από εκείνους του ανθρωπους που, ό,τι και αν τους ζητήσεις, θα σου πουν αμέσως "ναι", και τα το κάνουν.

-- Ο Γιώργος ο Νταλάρας. Ο "δυσκολότερος" να γράψω για αυτόν, γιατί στη χώρα μας, δυστυχώς, ο έπαινος για, και η φιλία με, έναν άνθρωπο που εμπιτει στη κατηγορία των "επωνύμων", σαν να χρειάζεται ... απολογία! Αρνούμαι να προβώ σε τέτοια. Ειναι φίλος μου όπως είναι ο "Τζόρτζ", ό "Γιωργάρας", καί όλοι οί άλλοι. Είναι εντάξει άνθρωπος. Ντόμπρος. Ίσιος. Και περνάμε καλά, όποτε βρισκόμαστε.

-- Γιώργος Παπαστεφάνου. Από τους πιο γλυκούς ανθρωπους που γνωρισα ποτέ μου. Ειναι ο "φύλακας άγγελός" μου στις εκπομπές του Τρίτου, διορθώνοντας τα λάθη μου, και δίνοντάς μου κουράγιο εκεί που νοιώθω πολύ χάλια. Η ευγένειά του σπανίζει. Οι γνωσεις του για τη μουσική και το ραδιόφωνο, ίσως μοναδικές στην Ελλάδα. Οι εκπομπές του είναι αιώνιος θυσαυρός για την Ελληνική Ραδιοφωνία.  Όσο τον γνωρίζω, τόσο πιο νέος μου φαίνεται. Τον αγαπώ πολύ.

-- Ο Γιώργος Λιγνός. Άν μιλούσαμε με ποδοσφαιρικούς όρους, που ευτυχώς δεν το κάνουμε, θα έκανα λόγο για "καινούργιο απόκτημα". Η γνωριμία μας μετράει λίγους μήνες. Ειν' ένας άνθρωπος σπάνιος. Ανηκει στη γενιά που σημερα, όπως λένε, παλεύει με τις τύψεις της. Εκείνος δεν έχει λόγο να το κάνει. Ισως γιατί, μία "επίσκεψή" του στον άλλον κόσμο άλλαξε τα δεδομένα της σκέψης καθώς και τις προτεραιότητές του. Το ιστολόγιό του www.maecenas.capitalblogs.gr είναι, για μένα, από τα καλύτερα της μπλογκόσφαιρας. Αυτό που βγαινει από τα κείμενά του, αυτό ακριβώς ειναι ο Γιώργος. Τόσο καθαρός κι ωραίος.

-- Ο Ψάλτης. Που μου δίνει την ανείπωτη χαρά να είμαι παρατηρητής (καθόλου τυπικός) της ποιητικής του αποκάλυψης. Η πρωτη του συλλογή "Επιστροφή στην Ενιαία Χωρα" (Εκδόσεις Ικαρος), μ' έχει κάνει συνεχώς να αγωνιώ "πότε θα βγει η δευτερη;". Ηταν πρώην "αφεντικό" μου στον "Δίεση". Αλλά άρχισα να τον νοιωθω ακόμα πιο κοντα μου όταν έπαψε να ειναι. Γιατί τότε μπόρεσα να εκτιμήσω πόσα μου έδωσε.

-- Ο βαφτιστικός μου. Ειμαι σίγουρος πως, όταν μεγαλώσει πιο πολύ και μπορέσουμε να επικοινωνούμε σε διαφορετική βαση, θα γίνουμε και καλοί φίλοι.

-- Ο Καιρός. Συννεφιασμένος εδω και και μήνες. Αλλά θα φτιάξει. Που θα πάει; Ειναι πιο στέρεες οι παλιές βάσεις, παρά οι ... δαφνοστεφανωμένες καινούργιες. Ελπίζω.