Η Λίνα είναι φίλη μου καλή, από τα σχολικά μας χρόνια. Τέλειωσε και αυτή Μαθηματικός, ακολούθησε και υπηρέτησε την επιστήμη. Εγώ, δυστυχώς, την εγκατέλειψα, και κατήντησα δημοσιογράφος. Η Λίνα παντρεύτηκε με τον Τάσο. Καθηγητής και εκείνος, αλλά φιλόλογος. Από τους εξαιρετικούς. Δεν πέρασε μέρα στη ζωή του, όπως μου λέει, που να μην λαχτάρησε να μπει στη τάξη. Ούτε μέρα. Παίρνουν δύο μισθούς, και μέχρι τώρα τους έφταναν. Έχουν δύο παιδιά. Το ένα πάει πανεπιστήμιο, στη Πάτρα. Το άλλο είναι παιδί της μουσικής, και ξημεροβραδιάζεται στο ωδείο και στη μελέτη. Η Λίνα και ο Τάσος, πεισματικά αρνήθηκαν να μπουν στο άγριο κυνήγι των ιδιαίτερων μαθημάτων. Προτίμησαν να στερηθούν κάποια επιπλέον χρήματα, παρά τον χρόνο τους. Δεν μετάνιωσαν ούτε για αυτό. Η φοβερή σχέση τους με τα παιδιά, αλλά και μεταξύ τους, είναι αποτέλεσμα αυτής της σοφής επένδυσης. Με λίγη βοήθεια από τους δικούς τους, για προκαταβολή, αλλά και μ’ ένα βολικό δάνειο από την τράπεζα πριν μερικά χρόνια, για τα υπόλοιπα, αγόρασαν ένα διαμέρισμα στη Νέα Σμύρνη «για επένδυση», αλλά και για καλό συμπλήρωμα των 2 μισθών τους. Η Λίνα, που είναι «το οικονομικό μυαλό» της οικογένειας, τα είχε όλα καλά υπολογισμένα, «και με ρίσκο μηδέν», όπως έλεγε. Κάθε μήνα, η δόση αποπληρωμής του στεγαστικού δανείου ηταν γύρω στα 200 ευρω. Το διαμέρισμα το ενοίκιασαν για 450 ευρω. Πολύ καλή «επιστροφή», όπως θάλεγαν και οι οικονομολόγοι. Τα 250 ευρω επιπλέον, ηταν ένα καλό αποκούμπι. Εδώ και περίπου 1 χρόνο όμως, ο νοικάρης τους δεν πληρώνει. Τον γονάτισε κα αυτόν η κρίση, και χρωστάει 15 μηνών ενοίκια, μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Το δάνειο όμως της Λίνας και του Γιώργου τρέχει. Και το πληρώνουν από τους δύο μισθούς τους που και αυτοί, λόγω των σκληρών μέτρων, αλλά και της συνεχιζόμενης ακρίβειας στα πάντα, έχουν μειωθεί σημαντικά. Είναι πλέον σε απόγνωση τα παιδιά. Η τράπεζα από την οποία πήραν το δάνειο, με την πρώτη, μικρή η μεγάλη καθυστέρηση καταβολής της δόσης, αμολάει τους αγροίκους των εταιρειών «ενημέρωσης» όπως λέγονται, και απειλούν «τα λεφτά μας, η ακολουθούν νομικά μέτρα». Η επίσκεψη στο υποκατάστημα της τράπεζας, με την ελπίδα να βρουν εκεί την κατανόηση του διευθυντή, και να κερδίσουν λίγους μήνες χωρίς ενόχληση ώστε να δουν τι θα κάνουν με τον νοικάρη τους, που αρνείται και να φύγει από το διαμέρισμα, δεν έφερε αποτέλεσμα. Ο τραπεζίτης, που κάποτε τους παρακαλούσε και τους δόξαζε, πλέον τους αντιμετωπίζει και αυτούς ως «ασυνεπείς οφειλέτες». Το «μπλοκάρισμα» των ανθρώπων είναι απόλυτο. Πιθανώς και ο νοικάρης τους να είναι και αυτός «μπλοκαρισμένος» από άλλους οφειλέτες. Και πάει, έτσι, αλυσίδα το πράγμα. Η Λίνα και ο Τάσος, που μέχρι τώρα ήταν υπόδειγμα συνεπών πολιτών και άριστοι στη δουλειά τους, είναι στα πρόθυρα να λοξοδρομήσουν και να κάνουν αυτό που, εκ πεποιθήσεως έως τώρα απέφευγαν: ιδιαίτερα μαθήματα, και μάλιστα χωρίς να τα δηλώνουν. Να ενταχθούν, δηλαδή, στην «μαύρη οικονομία», αφού όλο το σύστημα, του κράτους, των τραπεζών, των επιχειρήσεων, της ίδιας της κοινωνίας, δεν τους επιτρέπει, τελικά, να κάνουν αλλιώς.
Η Λίνα και ο Τάσος. Συνεπείς πολίται.
ReplyDeleteΑπέναντί τους η διαθφορά, η ρεμούλα, η κλεπτομανία των πολιτικών.
Σκεφτείτε τον πατέρα του στρατιώτη Ρωμιόπουλου, που δολοφονήθηκε στον Εβρο, τις μάταιες εκκλήσεις του προς τον (τότε) υπουργό αμύνης Τσοχατζό(κλεφτό)πουλο, που η ασχολία ήταν το διαζύγιο με την σύζυγό του, η "αποκατάσταση" των παιδιών του, η νομιμοποίηση της αγαπημένης του, η off shore εταιρεία του και η αρπαγή δημοσίου χρήματος...
Για Ρωμιόπουλο θα μιλάμε τώρα. Αλλοίμονο!
Για την Λίνα και τον Τάσο θα μιλάμε τώρα, λέει κάποιος αντίστοιχος σημερινός υπουργός!