Γιατί σημερα το πρωί, Κυριακή 17 Απριλίου, μάθαμε τα άσχημα μαντάτα ότι ο Νίκος Παπάζογλου, μετα από αγώνα με τον καρκίνο, έφυγε από τη ζωή, και πάει να τραγουδήσει αλλού. Εδω, θα θυμόμαστε εκείνο το υπέροχο "Χαράτσι" του που ηταν, μαζί με τα βιβλία μας, το πρωτο πράγμα που έμπαινε στο σακκίδιο όταν, πρίν ακόμα "σκάσει" μύτη το καλοκαιρι, εμείς σαλπάραμε για τα νησιά. Πόσοι έρωτες; Πόσες νύχτες απίστευτης ανεμελιάς; Πόσα όνειρα, που όλα έβγαιναν αληθινά! Κι έπειτα, οι μπουατ. Στην Πλάκα, στα πανεπιστημια, εδω και στο εξωτερικό. Με τα παιδιά στο Κέντ, η πρωτη μας "ελληνική μπουάτ", με τον Χρηστο, τον Γιώργο τον Σκευοφύλακα, την Ελενα, το Κουρέλι, και όλους τους άλλους, να "λιώνουν" με τον "Αυγουστο", και οι Εγγλέζοι να μας ρωτάνε επ΄μονα. "μα γιατί το τραγούδι ναναι λυπητερό;", και μείς ν' αποκρινόμαστε "που να σας εξηγάμε τώρα, ξενέρωτοι". Και εκείνο το κόκκινο φουλάρι του Νίκου. Πόσοι δεν το "κλέψαμε". Πόσοι δεν ... επωφεληθήκαμε από την, τότε, γοητεία του; Εκείνςο το κράτησε ώς το τέλος. Λένε πως και στο νοσοκομείο ακόμα, την ύστατή του στιγμή, το είχε δίπλα του. Να το πάρει μαζί στο ταξίδι το μεγάλο. Εκεί όπου "ουκ έστι πίκρα και στεναγμός". Στο καλό, Νίκο. Και ευχαριστούμε.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Έκλαιγα όλη νύχτα!...
ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Από έναν δάσκαλο, που πριν από αρκετούς μήνες μου έστειλε ένα μέϊλ. Δεν θέλω να πω το όνομά του, γιατί ζούμε μέρες αδ...
-
Υποψήφιος για το βρετανικό θεατρικό Βραβείο Λόρενς Ολίβιε είναι ο Δημήτρης Παπαϊωάννου. Τα θεατρικά βραβεία, τα οποία θεωρούνται τα «T... -
Ποιός "μεγαλύτερος" δεν θυμάται το Ρωσικόν η το Πετρογραντ στην Πανεπιστημίου με τα τρομερά πιροσκί με κιμά ; Ε, από τότε δεν έχ...
No comments:
Post a Comment