Friday, April 15, 2011

Ο (και) πανεπιστημιακός μας φασισμός

Μια ομάδα κουκουλοφόρων έχει συγκεντρωθεί έξω από αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Πάτρας, όπου εκφωνεί λόγο ο Αμερικανός καθηγητής βιολογίας Τζέϊμς Γουότσον, 83 ετών, ο οποίος αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Ιατρικής.

Ο χαρακτηρισμός «κουκουλοφόρος» χρησιμοποιείται εκ μέρους μου αναγκαστικά, μη έχων καμία διάθεση άλλωστε, ούτε και ενδιαφέρον ιδιαίτερο, για τις ενδυματολογικές επιλογές των συγκεκριμένων ατόμων. Η πρόθεσή τους να διαμαρτυρηθούν επειδή το Πανεπιστήμιο τιμά έναν άνθρωπο που οι ίδιοι θεωρούν ρατσιστή, μετατρέπεται σε «ακτιβιστικό τσίρκουλο» από την στιγμή που δεν έχουν καν το θάρρος να «ταυτοποιήσουν» την διαμαρτυρία τους. Να πουν, δηλαδή, «αυτοί είμαστε, δεν κρυβόμαστε, δεν ντρεπόμαστε, δεν φοβόμαστε, λέμε ανοικτά τη γνώμη μας». Αυτό, είναι πολιτισμός. Αυτό, είναι δημοκρατία. Το «άλλο», που ζούμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, είναι απροκάλυπτος φασισμός.

Το 2007, ο κ. Γουότσον προκάλεσε έντονες αντιδράσεις διεθνώς με την δήλωσή του στους Sunday Times του Λονδίνου ότι είναι «έμφυτα κατηφής για το μέλλον της Αφρικής», επειδή «όλες οι κοινωνικές μας πολιτικές βασίζονται στο γεγονός ότι η πνευματική τους κατάσταση (εννοεί τους μαύρους) είναι ίδια με τη δική μας, ενώ όλες οι έρευνες (εννοεί επιστημονικές) λένε ότι αυτό μάλλον δεν συμβαίνει».

Ο Αμερικανός Καθηγητής Μοριακής Βιολογίας χρησιμοποίησε, στα αγγλικά, την φράση «all our testings». Δεν ξέρω ποια είναι αυτά τα testings, και αν έχουν δημοσιευτεί σε κάποια επιστημονική επιθεώρηση. Εμένα, η επιστήμη δεν με τρομάζει. Μου ανοίγει τα μάτια και εμπλουτίζει τον γεμάτο αμφιβολίες και ερωτήματα εσωτερικό μου κόσμο. Τα ευρήματά της είναι, για μένα, τροφή για σκέψη, και όχι απειλή της υπάρξεως ή της «ιστορικής μου ταυτότητος», όπως πολύ συχνά φοβούμαστε εμείς οι Έλληνες.

Οι θέσεις του κ. Γουότσον για την εξυπνάδα των λευκών και των μαύρων, όσο δεν συνοδεύονται από επιστημονική τεκμηρίωση, με βρίσκουν απέναντί του. Είναι τόσο λεπτό το θέμα αυτό, που χρειάζεται μάλιστα και κάτι παραπάνω από «επιστημονική τεκμηρίωση» (που, μέσα μου, πιστεύω ότι δεν υπάρχει) για να δημοσιοποιηθεί και να επικοινωνηθεί με τον κόσμο.

Όμως, τιποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την απόπειρα κάποιων κουκουλοφόρων η μη, να εμποδίσουν την ελευθερία λόγου οποιουδήποτε. Δεν θέλω κάν να σκέφτομαι πως θα ξημέρωνε στην Ελλάδα η σημερινή ημερα εάν ο ψευτόμαγκας κουκουλοφόρος που όρμησε στη σκηνή εναντίον του κ. Γουότσον, κατάφερνε πράγματι να τον κτυπήσει στο κεφάλι και να τον τραυματίσει, ή και να τον σκοτώσει. Δεν θα ήξερα που να κρυφτώ από την ντροπή μου, καθώς όλα τα μέσα ενημέρωσης θα έγραφαν πάλι, και τούτη τη φορά δικαίως, για μία χώρα που έχει ξεπεράσει πιά τα όρια της παρακμής, και όπου κάποιοι πολίτες της έχουν πάρει τον νόμο στα χέρια τους.


Το έγκυρο επιστημονικό περιοδικό New Scientist έγραφε χθες στην ιστοσελίδα του:

«Τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν έναν νόμο που τον λένε “άσυλο”, ο οποίος κρατά την αστυνομία μακρυά από κάθε πανεπιστημιακό χώρο. Ο νόμος αυτός, ο οποίος δημιουργήθηκε για να επιτρέψει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία του λόγου, σημαίνει ότι όποιος βρίσκεται μέσα σε πανεπιστημιακό χώρο, έχει ασυλία από τιμωρία, ακόμα και εάν προβεί σε εγκληματική πράξη, όπως είναι ας πουμε η επίθεση εναντίον κάποιου με σκοπό να τους προκαλέσεις και σωματική βλάβη».

Δεν υπάρχει για μένα αμφιβολία ότι το περίφημο «άσυλο» πρέπει να καταργηθεί αμέσως. Ηδη, άλλωστε, το έχουν καταργησει οι λεγόμενοι «αντιεξουσιαστές» και λοιποί του λεγόμενου «χώρου» (που είναι τόσο αόριστος όσο και οι … ιδέες τους), εμποδίζοντας οι ίδιοι, όπως συνέβη με τον καθηγητή Γουότσον, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών.
Σε όλα τα πανεπιστήμια της Αγγλίας, τα πανεπιστήμια έχουν την δική τους ασφάλεια. Δεν πρόκειται για αστυνομικούς με εξάρτηση και νοοτροπία ΜΑΤ. Δεν εκτοξεύουν χημικά, ούτε και επιτίθενται με γκλόμπς εναντίον πολιτών. Είναι, όμως, κέρβεροι, και φυλάνε κάθε πανεπιστημιακό χώρο ως κόρη οφθαλμού. Είναι άριστα εκπαιδευμένοι, και επεμβαίνουν μόνο όταν πρέπει. Ελάχιστες φορές έχει συμβεί αυτό τα τελευταία 10 χρόνια, γιατί και τα ίδια τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας αγαπούν και περιφρουρούν τον χώρο τους.
Οσο θα μένουμε εμείς εδώ εγκλωβισμένοι σε όλες αυτές τις «παλιές κατακτήσεις», οι οποίες στην εποχή τους ήταν καλές και άγιες, τόσο θα διολισθαίνουμε στην πλήρη αναρχία, και θα αφήνουμε τη χώρα μας βορά στις θλιβερές μειονότητες της βίας, καθοδηγούμενες ή μη.
Σήμερα στο Τρίτο Πρόγραμμα, έκανε μία παρέμβαση στην εκπομπή ο κ. Γιάννης Χατζηγώγας, Καθηγητής Πολυτεχνικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Και μας είπε ότι «είναι τελειωμένη πια ιστορία τα ελληνικά πανεπιστήμια», και ότι «ήδη έχουν φύγει οι καλύτεροί μας φοιτητές για έξω, και ετοιμάζονται να φύγουν και άλλα παιδιά, που ψάχνουν να βρουν υποτροφίες για έξω». Υποστηρίζει και αυτός ότι το «πανεπιστημιακό άσυλο» θα πρέπει να καταργηθεί, και ότι η ευθύνη που έχουμε φτάσει «σ’ αυτά τα χάλια» βαραίνει και την ίδια την πανεπιστημιακή κοινότητα.
Προτεινόμενο αρθρο, που τα λέει όλα: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_02/07/2006_189611



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Πανελλήνια Ένωση Βιοεπιστημόνων καταδικάζει με τον πιο απόλυτο και σαφή τρόπο την απρόκλητη επίθεση που δέχτηκε ο νομπελίστας καθηγητής J. Watson κατά την ομιλία του στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας.
Η κοινωνία οφείλει να απαντήσει σε αυτές τις «μεσαιωνικές» ενέργειες ότι η όποια αντιπαράθεση ιδεών και απόψεων πρέπει να γίνεται με ξεσκέπαστο πρόσωπο, στη βάση ισχυρών επιστημονικών επιχειρημάτων και με τον αρμόζοντα σεβασμό στα πρόσωπα που έχουν αλλάξει την ροή της ιστορίας με τα επιστημονικά τους επιτεύγματα. Στην πραγματικότητα η συμπεριφορά  των κουκουλοφόρων είναι εκείνη που εκφράζει, στην πράξη, όλα αυτά για τα οποία υποτίθεται ότι διαμαρτύρονταν.
Η ΠΕΒ εκφράζει την θλίψη της για το -ευτυχώς μεμονωμένο-, περιστατικό και συγχαίρει την πανεπιστημιακή κοινότητα της Πάτρας για την σύνεση και την υπευθυνότητα που έδειξαν στην αντιμετώπιση του συμβάντος.

Αθήνα 15-4-2011
Το ΔΣ  της ΠΕΒ


No comments:

Post a Comment

Ο Νορβηγός ζογκλέρ*

  Στο τρένο, Παρασκευή κατά τις 11.30 το πρωί, από Κηφισιά-Μοναστηράκι. Ως το Ηράκλειο είχε γεμίσει το βαγόνι μας. «Ποιοι είμαστε;», θα αναρ...