Monday, July 30, 2012

ΜΙΑ ΠΙΤΑ ΚΟΜΠΛΕ ΜΕ ΑΚΡΙΔΕΣ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ!

ΜΟΡΓΚΕΪΝ ΓΚΕΙ, 41, Βρετανίδα «διατροφική μελλοντολόγος» όπως είναι ο … επιστημονικός της τίτλος. Πιο απλά: μας λέει τι θα τρώμε σε λίγα ή περισσότερα χρόνια, ιδίως όταν αυτά που τρώμε τώρα ή θα έχουν εξαντληθεί, ή θα έχουν γίνει τόσο δυσεύρετα και ακριβά, που καλύτερα να μην τα τρώμε! Οι όλο και αυξανόμενες τιμές των τροφίμων (σ.σ.: σε λίγο θα κοστίζει λιγότερα να πηγαίνεις σε κοσμηματοπωλείο παρά σε σουπερμάρκετ!), ο διαρκώς αυξανόμενος πληθυσμός στον Πλανήτη μας, και βεβαίως οι σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις στην παραγωγή τροφίμων, είναι μερικές σκέψεις που προβληματίζουν επιστήμονες και διεθνείς οργανισμούς, οι οποίοι θέτουν ανοικτά πλέον το ερώτημα «με τι θα τρεφόμαστε στο μέλλον»;

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «BBC Νews Magazine», μίκρυνε αυτό το «μέλλον» στα 20, μόλις χρόνια, και έθεσε το ερώτημα στην κα. Γκέι, που απάντησε ότι το βασίλειο των εντόμων θα είναι εκείνο που, εν πολλοίς, θα γεμίζει πλέον τα στομάχια μας. «Τα έντομα – λέει – παρέχουν την ίδια διατροφική αξία με το κρέας που τρώμε τώρα» και, σύμφωνα με έρευνες του Πανεπιστημίου Βαγκένιγκεν της Ολλανδίας αποτελούν και άριστη πηγή πρωτεΐνης. Η κάμπια περιέχει 28,2 γραμμάρια πρωτεΐνης ανά 100 γραμμάρια βάρους, και η ακρίδα 20,6. Ακόμα, η εκτροφή τους κοστίζει απείρως λιγότερα απ’ όσο η εκτροφή αγελάδων, χοίρων και κοτόπουλων, καταναλώνουν πολύ λιγότερο νερό, και δεν έχουν

ΟΙ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ έχουν βρει, ακόμα, ότι υπάρχουν περίπου 1400 είδη εντόμων που μπορούν να καταναλωθούν από τον άνθρωπο. «Θα φτιάχνουμε από αυτά κιμά, και μην εκπλαγείτε να αγοράζουμε χάμπουργκερς από ακρίδες και κάμπιες», τονίζει η κα. Γκέι που, όταν μας επισκεφθεί στη χώρα μας σε καμιά 20ριά χρόνια, με το καλό, θα της τρατάρουμε μια πίτα τζιτζικια με απ' όλα!
αποτύπωμα άνθρακα, που είναι το σύνολο των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου που εκλύονται στην ατμόσφαιρα – με απλά λόγια, η ακρίδα δεν βγάζει αέρια, η αγελάδα μας φλομώνει!

No comments:

Post a Comment

Έκλαιγα όλη νύχτα!...

  ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Από έναν δάσκαλο, που πριν από αρκετούς μήνες μου έστειλε ένα μέϊλ.   Δεν θέλω να πω το όνομά του, γιατί ζούμε μέρες αδ...